Alle inzendingen over Opnieuw verloren ...

Moegestreden verlaat het verleden de hunkering naar erkenning van het zijn in het heden beloofd en verwacht weggegooid en veracht kan ik niet meer zijn die ik was, verloren in de val naar de onwaarschijnlijke werkelijkheid gekneusd en gewond wil ik mij overgeven aan het eindige opnieuw verloren in het weten ......…

Verloren de oude tijd opnieuw geboren de nieuwe tijd opnieuw verloren onverwachts door warmte gesmolten door kou gebarsten weg gelopen stuk gebroken je zocht, je vond een begin, een eind de cirkel rond wat rest de schoonheid van de troost de tijd.…

Jij net als ik, wij komen van het licht gaan via gesteenten-, planten- en dierenrijk naar een staat van denken over wie we zijn Anders gezegd naar denken over denken waarin we ook maar tijdelijk blijven want het schijnsel van engelen wacht Daarin raken jij en ik opnieuw verloren om elkaar weer te vinden en te luisteren hoe mooi de snelle…

En ik van vraag naar vraag opnieuw verloren: waarvoor het is dat wij ons leven leven, hoe het gekomen is, wat ervan komt - -------------------------------- uit: 'Vrouwenwerk', 2013/1014.…

En ik van vraag naar vraag opnieuw verloren: waarvoor het is dat wij ons leven leven, hoe het gekomen is, wat ervan komt - ---------------------------------------------- uit: 'Een heuveltje van lauwwarm zand', 2013.…

Het is de weemoed om verloren gegane dingen je stem en lenigheid onze lach maakte je hoofddoek los de haren even bevrijd die we opnieuw vingen verdween in de strelingen opnieuw bedekt voor later…

Bedwelmd verloren wij ons in elkaar, totdat God vroeg aan mij, zijn grootste zondaar, hoe vaak nog te zullen zijn als herboren.…

De gordijnen dicht,de open haard aan samen romantisch filmpje kijken Lekker knus samen op de bank wat zou me dat geweldig lijken Daarna bij het knetterend haardvuur onder het genot van een goed glas wijn Elkaar opnieuw kunnen gaan ontdekken zou nu mijn droomwens zijn Wie weet zal dat moment snel daar zijn we hebben elkaar alweer gesproken…

zullen we opnieuw beginnen, straks? elke keer is een laatste keer voelen we minder, is er ongeduld zien we minder, telkens weer worden we armer, maar rijker verliezen we elkaar, onze tederheid nu zijn we weerbaar en we winnen in de maatschappelijke strijd - We kunnen toch altijd opnieuw beginnen?…

De dagen die ik somber was die tel ik niet die doen niet mee in de droge diepte van mijn ziel kansloos te overleven liggen lijf en leden niet meer aan wie ze toebehoort de dag vindt zijn bestaan terug wanneer het duister is een schone kans te breken naar het licht het hoofd vol leegte ingevuld en uitgedaan van opgedroogde tranen…

een lange weg moeten bewandelen wel een paar keer gestruikeld altijd weer opgestaan nooit meer treuzelen nog alleen maar vooruit gaan…

opdoemend uit naamloos water roep ik jou als een kind dat niet kan spreken langzaam vervaag ik een golfslag vindt mijn hand tilt mij over bergen in vormeloos wit begint de aarde opnieuw opnieuw valt de regen verwaait het zonlicht hoor ik jouw hart drink ik de beker opnieuw proef ik jouw liefde waarmee jij geen raad weet…

naar het schijnt ben ik niet anders te bewegen de schakende hand zet de stukken toch daar waar een ingeving landt schaven aan taal verschaft wel een nieuwe maat maar wijn moet lyrisch rijpen langs de weg die de ziel slechts kent en ik me op overgave verlaat die vaak zo moeilijk went weer blijkt maar eens dat een dichters dood…

hier begint het waar het nooit eindigt hoog op een berg werden zij wij wakker o geef maar die krans die kroon die lach waar ik woon langs gele velden vaak verdwaald mislukt herhaald herkauwd opnieuw voor eeuwig dragen wij hun mee de toekomst zegt ja de zee weent ok wij gaan wel mee kijken met adelaarsogen in de diepte wie verdiept…

in haar hand een pen wat nadenkend speelde ze er mee voor haar lag het dikke boek ooit schreven ze het samen daarna leek de inkt op te zijn dus hadden ze het boek gesloten soms had ze het even ter hand genomen om er even aan te ruiken de geur van herinneringen te proeven maar nee, het boek bleef dicht tot op die ene middag in december…

zoek woord en het wordt waar je eigen waarheid klaar je weet dat er meer is tussen het licht duisternis station Vinkenoog onderweg Ginsberg blues jazz om je oren tranen zonder scoren alles blijft onherkenbaar dit lijf voor de woeste zee niet bang alles verdwijnt en begint opnieuw…

Terug in tijd klopt mijn hart, immer als vanouds voor jou Wij liepen toen de toekomst tegemoet Daar destijds onze woorden oceanen hebben overbrugd klinkt een echo van liefdeslessen die ik opnieuw en weer helemaal wil gaan beleven Sluier van neerslag uit het verleden langzaam door zon verdrongen Inmiddels ben ik door het heden…

Die sprong had veel gevolgen ..we deden elkaar pijn Toch is het goed afgelopen we maakten opnieuw de sprong Omdat we bij elkaar willen zijn Die nieuwe sprong in het diepe heeft ons dichter bij elkaar gebracht en daarvoor ben ik dankbaar ....dag en nacht…

Klaar om opnieuw te beginnen.…

Tussen daaglijkse Beslommeringen door Elkaar geleidelijk aan Uit het vertrouwde oog Verloren, Liefde die geen woorden Meer vond, en verdween Aan de einder van dit bestaan Met ieder te veel op zijn bord - Genegenheid opnieuw geboren, Woord dat liefde heet En dat stadig aan Opnieuw gevonden wordt…

Elke dag een verloren dag Als 'k jou niet heb gezien Steeds opnieuw Dat verlangen naar Elke avond echt dat gemis Als 'k jou niet kan voelen Steeds opnieuw Hevig zuchten naar Elke nacht weer kom jij voorbij Helaas slechts in mijn droom Steeds opnieuw Blijf ik begeren…

zal niet anders zijn dan de laatste dagen van hen die hun geest verloren dag en nacht op zoek naar engelenstof wordt alleen de duivel opnieuw geboren…

Het labyrint van mijn bestaan verloren zoekend naar geluk ...Nog zo veel wegen te gaan Het doolhof sluit mij langzaam in de uitgang hopeloos onvindbaar ...Opnieuw, sta ik aan het begin Jouw hand, lieflijk toegestoken bleek weer een fata morgana ...Mijn hart, opnieuw gebroken…

de wind doorstaan wortelend onaangedaan bladerend verloren takkend, knoppend opnieuw geboren deze plek kan ik niet verlaten want hier valt een vrucht niet ver van mij…

Alles was wel overwogen; hij zou opnieuw beginnen. Te vaak verloren en bedrogen, zo had hij zich bedacht. Maar met niets meer af te wegen hield tenslotte dit hem tegen: Dat volgen zou op "kom binnen" "Ik had je nog niet verwacht".…

Wanneer Jouw zucht naar vrijheid Een gevecht lijkt Dat niet is te winnen Spreek je dan uit Open je hart En… Grijp de kans - De kans Opnieuw te beginnen Opnieuw Opnieuw te beginnen Opnieuw…

glas gaat door mij heen het verandert mijn licht op beloken plaatsen verlies ik mijn scherpte in stukken val ik uit een verloren ben ik niet opgeraapt en opnieuw geslepen maar naden blijven zichtbaar…

opnieuw van voren af aan te kunnen beginnen.…

Een klein stukje land waar het veilig is Na een avond Halloween besef je wat dollen is En wat de werkelijkheid is wat hier geschreven staat Daar laat ik veel Halloween achter maar ook van heel veel waarde Ik hoef geen wedstrijd te winnen geen gat te overspringen mezelf hoef ik niet te bewijzen En daarom zeg ik genoeg geouwehoer in niemandsland…

Door diepten heen Mezelf verloren De taal die 'k van Mijn moeder leerde Tot ongewenst en Vreemd verklaard Taal die 'k gretig Nu opnieuw mag leren Een nieuwe wereld Die zich aan mij openbaart…