Alle inzendingen over Overgave OR Mijmering

Wanneer in ademloze schemerschijn De vleermuis zwijgend wiekt in lage kringen, En de aarde staart naar de eerste tintelingen Der zilvren spangen van het nachtgordijn; Als dan door 't loof der luistrende jasmijn De luwtjes geur'ge wiegeliedren zingen, En sluimer daalt op brede duivezwingen... Dan is het zalig, om alleen te zijn. Dan is…

Each Time You Die Alone, The First To Die, Maybe You Die Today or Die Tomorrow, Die Now, Again, or Die Once Without Sorrow, Die Twice, Die Hard or Die And Say Goodbye. Maar híj blijft leven, wat er ook gebeurt, Die 007, ‘shaken’ dan wel ‘stirred’.…

schuldig gesmokkel tussen repen van Cote d' Or ben ik afvallig…

Op het pad van kiezels luisterend naar jouw kleur struikel ik vol overgave en beland in jouw schaduw Stenen, grijs, zwart en bruin Kijkend naar jouw geur maak geen keuze en val in de diepte Onder de meidoorn mijmerend over ons zien wij velden koolzaad maar zien geen begin Op het pad van kiezels nip ik aan jouw tranen Peinzend schrijden…

In de schemering Is er een fluisteren: Lieveling, lieveling! De hemelen duisteren, Maar klaar glanst hopen en herinnering: Lieveling, lieveling ! Kom in de schemering. Handen zullen teer strelen, En aan uw oor de hele Hele stille fluistering: Lieveling, lieveling! En aan mijn wang uw hoofd gevleid. Om mij de warme zaligheid…

Als de donkerte zich op rukt tot aan de ramen en deuren van mijn huis, dan haal ik mijn kracht uit de luwte van het Morgenlicht.…

Zen-slagen wonder Spreek "To be or not To be" Goed te "zijn"- "zonder"…

<< >> Controversy Whether tricked or not.…

O, dit geluk bij u te zijn En al ’t andre te vergeten. Alleen te leven van het weten: En ik ben de uwe en gij zijt mijn! En geen verdriet of wensen meer; Een vreê, waaruit men niet kan dwalen; Een rustig hoorloos ademhalen In zuivre keer en tegenkeer. En oog ziet diep in anders oog Al werelds bonte wisselingen Vergaan in wijde lichte…

Zó gezwind kan nooit een vogel vliegen, Als hij stort door alle heemlen heen. Maar hij voelt zijn vallen als een wiegen En de sferen rimpelen alleen. En het is in 't weerlichtsnel verschijnen Van de dingen, of hij stille stond. Even glanzen zij en zij verdwijnen, Als de glimlach om zijn zachte mond. En de werelden, die langs hem rollen,…

Het is een blijde dag: het wit Der sneeuw is door geen voet gekrookt. De zonneschijn is zuiver goud. De luchten staan van kristallijn. De wind, die door de bomen strookt, Rooft heel hun schat van tintlend rijm. En als een vorst, die door de straten rijdt, Strooit hij juwelen achteloos en wijd en zijd. Het is een blijde dag: wij twee Gaan…

jouw lippen beroeren mijn mond zo zacht zo intens compleet afgerond zinderingen komen door lichaam en geest ik verdwijn van de wereld ik ben er geweest! Metske,2016…

Komt ge zo laat tot mij? de dauw Der nacht dampt uit uw donkre kleren. Wilt ge den jammer van dit uur vermeêren, Dat bitter is van wroeging en berouw? Ik ben om u de woeste weg gegaan, Door wildernis en doornige valleien. Ik hoorde u, hopeloos, om deernis schreien ... Laat ge mij voor gesloten deuren staan?" 'k Vermoedde uw…

straight ahead immer gerade aus en dan ineens die afslag naar links, rechts, einde rotonde or whatever...…

In de warboel van leven over ongelijke keien takken waaronder ik buigen moet probeer ik een doorgang te vinden onder gebroken zonnestralen het vroege ochtend licht wetend dat dichtbij het rechte pad naast me badend in ochtendzon waarover, als ik dat wilde evenzogoed lopen kon maar, zoals ik op mijn eigen wijze kies voor het mysterie van…

vermeden to be or not to be, that is ...…

Luister, naar de wind die zich in de stilte verstopt Luister, naar de druppel die zich in het water bevindt Luister, naar de aarde die de grond onder je voeten vormt Luister, naar de warmte die de zon verspreidt Luister naar het onmogelijke en je zult jezelf ook weer horen…

Het komt misschien door het weer Dan schijnt de zon, dan weer niet Zo ook met mijn gevoelens elke keer Dan ben ik happy, dan weer niet. Als ik happy ben, dan zou ik willen schreeuwen De wereld laten weten hoe blij ik ben En al het moois in de wereld willen omarmen Ben ik dat niet, dan zou ik willen huilen dicht tegen je aan willen kruipen…

In God's latrines krijsen blondines non-stop zijn "IT'S NOW OR NEVER !"-kreet.…

Teek it or leave zoiets! Nieuwe bacteriën vormen bedreigingen voor ons bestaan Weer zo’n vies beest zonder tekenbevoegdheden Rutte kom op man en doe er wat aan!…

of ik anders ben anders dan wie of wat omdat ik een kleurtje heb of een ander geloof omdat ik tegendraads ben of anders geaard arm ben – of rijk juist weet je ik ben anders net als jij met eigen aardigheden eigen hebbelijkheden ook gewoontes en tradities grillen en grollen ook en weet je hoe uniek ook het jezelf zijn dat maakt…

ik twijfel over alles was het goed of slecht juist mijn gemoed doorheen de dagen zont en sombert als het weer is dit goed of fout misschien zal ik dit doen of dat laten bij duizenden wortelen zich bezwaren praat of zwijg ik beter niet misschien als het niet lukt fout gaat of mis kan ik dan nog terug of beter ik dapper…

met uitgestrekte arm nodig mij de zon op een lenteavond tot niets te doen zitten en genieten mag kan en zal ik van het allerbeste wat de natuur brengt zitten in mijn stoel strijkt brom zoemend zwart geel gestreept een hommel neer een vlinder fladdert boven een violenkrans in het struikgewas zingen vogels luid wat is het mooi…

niet meer hier woont de liefde nu met de tijd weg gegaan jij bent oneerlijk voelt het koud dit lege huis waarin niet jouw liefde mij warm omhelst onze liefde immers het doen of het laten huisde in samen zijn met en voor elkaar mij regent nu herinnering die uit de dikke tranen de warme dekens breit die jou weer om mij slaan…

toe droog je tranen ik ben er steeds nog zwevend op vleugels om jou heen toe huil niet meer ik blijf jouw liefde zoals in elke herinnering jij de mijne bent toe stap uit de leegte die jij met tranen vult terwijl het boek vol is dat wij samen schreven toe laat je niet pakken door de kou van eenzaamheid warm je hart en handen…

ieder mens is een eigen verhaal dat groter is dan alle woorden die wij bedenken willen kunnen om hem of haar te schetsen juist als tijd hen heeft genomen naar de eeuwig overkanten tijd als sterren ver en toch dichtbij zij ons tot leidend licht daar stralen laat niet hun dood of het gemis ons steeds de ogen tranen doen waar juist haar bron…

ik denk niet aan jou liggend in natte klei op een verlaten kerkhof ik zie jou lopen op het pad daarlangs tussen de populieren op weg ben jij naar het station dat naar de overkant voert een zomerse dag ooit ontmoet jij mij daar om mij weer te omarmen ik denk aan jou over een landtong lopend vol rust in herinnering ik zie ons…

nee natuurlijk heelt niet tijd mijn wonden van jouw verlies mij blijft het litteken trots jou dragen opdat nooit jij verdwijnt…

verbazend ontroerend en ontwrichtend hoe van de ene op de andere minuut ons mysterieus het leven veranderen kan de ene dag gezond en vol verwachting onheil verdriet en afscheid voor eeuwig als gevolg van dodelijk een ziekte of ongeval plots en zomaar kun je niet meer zijn niet meer doen wat je altijd deed omdat je nooit meer wakker wordt…

de onvergetelijke momenten van de herinneringen aan jou zijn mijn onbetaalbaar vermogen die mij onder de huid pulseren met de genoeglijke intensiteit ze helemaal opnieuw te beleven als een mooi album vol met foto’s dat ik steeds doorlopen mag met jou…