Alle inzendingen over Pinksteren OR water des levens

Gehongerd heb ik, Gedorst naar de Gerechtigheid die Jezus alleen mij Geven kan - Hem kom Ik vanmorgen tegen Langs de boorden Van deze kabbelende beek Waar het water zachtjes Opspat van vreugde En Hij mij met Zijn water Het eeuwig leven geeft Geschreven op het Pinksterfeest 2013.…

Staande bij de kassa staat een oudere klant triest en verloren, is gisteravond zijn vrouw overleden, terwijl ik hem condoleer, voel 'k me bijkans schuldig wanneer ik hem zeg: bij ons is een kleinkind geboren, op het moment dat jouw vrouw de wereld verliet, kwam er nieuw leven ter wereld. Zo dicht bij elkaar liggen leven en dood…

de stroom des levens is als een eenzame rivier je komt zoveel tegen maar je ziet het niet tot hier tot het punt van herkenning een nieuwe stroom langszij een samenvoeging van twee levens dit gaat nooit meer voorbij als twee rivieren samen niet meer te onderscheiden waardeer je de kleine dingen laat je je leiden door de stroom des levens…

De trap laat ons klimmen Naar de afdaling des levens Op de zolder des doods Tijdens de geboorte van een beginneling…

De boom /overwint, des levens amen.…

jij ruimt het sop uit stille waters wringt het vocht uit lichaamstaal maar je verdrinkt in lege dromen en plukt de boom des levens kaal ik scherp mijn geest aan botte bijlen punt de grens van mijn geloof maar wat ik ook de spiegel toe roep op schreeuwen na ben ik al doof…

hij begint op de rand van de nacht de merel zonder partituur het concert des levens…

Het zal altijd doorgaan het zal altijd blijven bestaan wij twee, wat tussen ons is, was wat tussen ons bestaat niet meer voorbijgaand maar aanwezig, voelbaar jij, met jouw mooie haar. Bij jou was ik altijd klaar, volledig af.…

In de tuin van melk en honing Standvastig en parmant Geregisseerd door het orkest des levens Ruw en nonchalant Daar waar vlinders wiegen Zeeën van muziek Het lauwe water doet verwarmen Zilt en energiek Op bergen van vergetelheid Hard en onbetwist Daar waar handen zoeken Verscholen in de mist…

Van het concert des levens, krijgt niemand een program, een al te waar spreekwoord, waar niemand omheen kan. Zelfs trachten erachter te komen wat je weg is, heeft geen zin, wat er voor je weggelegd is, komt toch wel, dus ga er maar niet tegenin. Want van het concert des levens krijgt niemand het program.…

niets is voor niets in alle mystiek om ons heen waarin wij broeien groeien en bloeien in de kunst des levens…

Van het concert des levens bestaat geen program Van het te vormen kabinet wel maar het wordt echter op z'n langst een middagpauzeconcert!…

Mijn bagage des levens ligt her en der, lijkt verder uit elkaar te stromen. Is de redding toch nabij? Wordt het gat gedicht? Het water staat al tot mijn dij, Er zal een wonder moeten worden verricht.…

Een bordeaux roden kleed als eeuwenoude kracht over eenvoud en macht Je gespreide vleugels zijn als de liefdeskrans die als een omarming om je mond danst Wat spreekt is het vertrouwen Is als de onbehouwen wateren van des mens’ oppervlak waarover woeste winden stromen als in dromen van ritmisch ruisend gras Het tekort is de vergankelijkheid…

Ze werd overvallen door gezichtsbedrog verkeek zich in de spiegel des levens keerde de rug naar God's woord en zag zo de zon ondergaan.…

Each Time You Die Alone, The First To Die, Maybe You Die Today or Die Tomorrow, Die Now, Again, or Die Once Without Sorrow, Die Twice, Die Hard or Die And Say Goodbye. Maar híj blijft leven, wat er ook gebeurt, Die 007, ‘shaken’ dan wel ‘stirred’.…

Jij die niet alleen Met Pasen maar elke Dag wel in mij sterft En samen met mij doodgaat, Wakend de nacht van doodsangst Doorbrengt, me door de dood Heen vasthoudt en samen stervend Tot nieuw leven komt in een Leven dat echt is, waarachtig, Waar niets gekunstelds meer aan is En waar we samen drinken van het water des levens Gelouterde…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Hij zweefde over ‘t water nog voor de dag begon ’t kwam toen eeuwen later als troostend Pinksterbron ’t Mocht mensen inspireren in Woorden opgeschreven opdat wij mogen leren hoe wij toch moeten leven Als harten open gaan zal Hij Zijn werk beginnen ’t doet ons dan verstaan hoe Jezus te beminnen ’t Zal een dreiging vormen voor wie de…

Het is af te lezen in ieders gezicht de tekens en toetakelingen des levens met 't ouder worden als basis gegeven door dit 'zicht', dit inzicht, dit gedicht!…

De mens springt in de koord des levens: God draait de koord. Elk snakt naar adem tot begevens en springt toch voort. Hij zingt er zelfs een wijsje bij of becijfert elke sprong: ‘ Een … twee … drij …’ O God, Gij houdt de koord, de dolle koord des levens.…

Verzen zijn de beweging van 't leven, klaarluidende, al naar het menshart gaat, of droeviglijk schreiende zacht, of kwaad als een donderslag door des levens kalm beven.…

Zo schepte ook ik mijn dagen uit de bron Des levens en verblijdde me in de glans Van 't water, helder in de lentezon.…

O God, bewaar mij voor der zonde vloek, En schrijf mij niet in 't somber dodenboek: Is in het blanke pergament des levens Niet ergens, achterin, een open hoek?…

Sinds Parkinson de baton overnam slaat hij de maten van muziek met ledematen stijf en stram op de geestkracht van thermiek want van het concert des levens krijgt niemand het program…

des te dieper de put des te koeler het water. des te kouder de tijd des te warmer het haardvuur. des te pijnlijker het nu des te helender het later. des te korter de toekomst des te belangrijker elk nog resterend uur!…

De boom des levens in de Hof van Eden werd door de zondeval de boom des doods. Het zware kruis uit deze boom vervaardigd werd gedragen door Gods eigen Zoon. Dood en zonde liet Hij achter in Zijn graf. Zo kon de boom des doods weer vruchten dragen omdat Hij vergaf.…

Als wij, op de weg des levens, Aan de kant van 't stille water, In een koele schaduw rusten; Als de lieve zuidewindjes, Dart'lend, door mijn lokken, spelen, En der bloemen frisse geuren, Door de zuiv're lucht verspreïen; Dan gevoel ik al de wellust, Die Natuur mij doet genieten; Maar, hoe groot, hoe onuitsprekelijk, Wordt die wellust, lieve…

Al het goede, in 't harte slapend, Waakt en wordt op nieuw gewijd; Oud en jong voelt zich gewapend Voor des Levens heilige strijd. Droef zou 's Levens echo wezen, Klonk er niets dan 's Mensen woord: Waar de Bijbel wordt gelezen, Wordt des Heren stem gehoord!…

Niet naar veel te jagen, Stil zijn kruis te dragen In des Heren kracht: Dát doet starren stralen In de zwartste nacht, Dát een hemel dalen, Waar de vrede lacht! Vader van genade! Sla mij vriendlijk gade, Sterk mij tot mijn plicht! Naar des Levens kusten Zij mijn voet gericht, Tot ik uit mag rusten In uw Sabbatslicht!…