Alle inzendingen over Popel

Lok de malse kat uit de hoek Want mijn bloed stolt in de stoflucht. Stoot je dartele vuist in mijn navel Gun me een duik in de ronde meren van de iris Met schichten doorsneden. Koperglans of de doffe gloed van brons? Het verschil ontglipt me even Nu die fatale handen me verwennen Dan beloof je dat ik ooit een man word Alhoewel mijn benen…

Popel de popel ik kom er geslopen De smile op mijn smikkelke kan je niet zien Mijn wangetjes groeien het idee van het stoeien En 't geluid van mijn hikje dat stopt bovendien Mijn vleugelkes trillen de kerk ik wil zingen !…

- De popel streeft omhoog met trots verachten Der aarde, en 't harte popelt haar van smachten Naar 't blauw des hemels, waar de vrede wast; De treurwilg nijgt èn loot èn lover-last, Die 't water zoeken met een hoopvol trachten, En lijdzaam op de blijde stonde wachten, Dat zij door golfjes worden overplast: Men moet de popel, die zich…

Dagen gaan megasnel, tweeduizendvijftien staat popelend klaar. Lezers, ik wens jullie welgelukzalige kerstdagen tevens plezierig Nieuwjaar! Inge Boulonois…

Oud worden is niet moeiijk, het is onmogelijk, men blijft het nadenkende kind, de popelende minnaar, de man, de beschaamde vader, maar steeds meer afgedane tijd begraaft zich in huid en lijf en leden tot alles is eengeworden met de dagen die zijn voorbijgegaan.…

In takken groeperen zich groene zinnen popelend om alle kanten uit te lopen Op stoeptegels een kindertekening door regenschrift al half gewist Achter een dakkapel begint een merel te zingen houdt dan midden in zijn herinnering op In mijn hoofd vertwijgt zich zijn lied - niemand ziet iets aankomen, dat is ons geluk. ------------------…

In takken groeperen zich groene zinnen popelend om alle kanten uit te lopen Op stoeptegels een kindertekening door regenschrift al half gewist Achter een dakkapel begint een merel te zingen houdt dan midden in zijn herinnering op In mijn hoofd vertwijgt zich zijn lied - niemand ziet iets aankomen, dat is ons geluk. ------------------…

Met flesjes water en etenswaar staat mijn rugzakje reeds klaar Paraplu er nog snel ingepropt, je weet maar nooit hoe het weer zich ontpopt Winddichte jas, stevige schoenen aan, popel ik weer om te gaan wandelen met een groep leuke mensen die, net als ik, even niets meer wensen dan te genieten, ook al is het guur, van de schoonheid van de Nederlandse…

Het springzaad knapt, de brempeulen knallen open en jij ligt er in je wieg als een popelend boontje bij. Alles mag je worden van mij: zeeman, boswachter, archeoloog.…

Sta je me op te wachten, misschien te popelen met 'waar bleef je zolang' Ik hoop dat jij er staat en ik dan in je armen vlieg want vleugels zal ik dan ook wel hebben Met de woorden het leven zonder jou was zwaar Maar zover is het nog niet Want mijn verblijfsvergunning is nog niet verlopen hier op aarde Maar als ik kom ben je er dan?…

Mild zaait de zon, door 't klaterloof der popels, Haar gouden spranken op het stromend water, Waar, slank en blond, twee vlugge knapen zwemmen, Als zwanen blank en fier als jonge goden. Op hals en armen beeft der blaadren schaduw En vonklend vloeit, van beider brede schouders, In 't golvenblauw een regen van juwelen.…

Op het zwijgend erf der doden Moet de treurwilg zijn gezet Maar de popel ruise er nevens: Bij de rouw het stil gebed. Op het zwijgend erf der doden Sta de donk're beuk in de aard; Maar de meidoorn sta er nevens: Aan de weemoed hoop gepaard.…

Zodra hij ledematen heeft beweegt hij op het ritme, zijn blijdschap klopt, popelend danst hij voort. Wie zal mijn moeder worden en wie heeft mij verwekt, wie houdt zijn handen naar mij uitgestrekt? Zijn ze zoals mijn Maker, zien ze al naar mij uit, ik luister stil geborgen naar hun leefgeluid.…

Voor Irmlinda Vanachter het raam aanschouwt hij zijn jeugd emotie vult zijn ogen koorts gloeit in zijn hart herinnering flitst voorbij zijn gehoor, iets minder scherp spitst zich op geluid van komend en wegstervend ijzer Dokkum viert, Dokkum zwiert Het Fries klinkt rond de molen, op bankjes in schaatsvorm wordt popelend geknoopt,…

De ware vrijheid luistert naar de wetten: Hij stelt de wet, die úwe wetten achtte: Naar eigen hand de vrije taal te zetten, Is eedle kunst, geen grens, die haar ontkrachtte; Beperking moet vernuft en vinding wetten; Tot heersen is, wie zich beheerst, bij machte: - De geest, in enge grenzen ingetogen, Schijnt krachtig als de popel op te schieten…

Ik schoof popelend aan Een wachtrij tot op de markt en verder Want op deze beurs Beloven ze de eeuwige glimlach Kant en klaar als geschenk verpakt Een gekruld lint Een motief van vergulde stippen Je hebt alleen wat grof geld nodig Knisperend in de handpalm Of een kredietkaart die soepel Langs het rode oog glijdt Ik had mijn rekening geplunderd…

De avondwind drijft ver en zwakker Langs de popels, die de akker Zomen, over 't land te loor. Buiten dralen zoete roken — Geur, die van de zomer is — En de ogen half geloken, Droom ik, voor het raam gedoken, 't Uur, dat voor de dromer is.…

En trillen niet, gebaad in maneglansen, De hoge popels, die het meer omkransen, Wanneer de wind hun smachtend love kust? Zoekt niet de vlinder heil- en honigkansen Bij elke bloem, waarin hij zalig rust? En tintlen niet, hun godd'lijk schoon bewust, Doorgloeid van zonnevuur, de blauwe transen? -'Natuur is God en God is Liefde!…

Weer heeft de wekker de manager gered, staat de gsm te popelen voor de flexer. Geld stelt het leven vast. Aldus de bankbediende. Gezondheid en tijd - daar gaat hij van uit. Zeker, verpleegkundige, elk uur zorgen uw handen dat breekbare ouderen hun levensavond halen. Bravo, ecologe: milieu bepaalt de cultuur.…

werd ik groot en de wereld groeide met me mee zodat mijn buitenwereld steeds verder weg kwam te liggen, en ik leerde het dagelijkse leven is saai en het is ondoenlijk om een held te zijn Maar mijn zoontje wil dat ik iets spannends vertel Dus ik haal brouwsels bij de tovenaars van verhalen Ik roer en kook ze op Ik laat hem smullen popelend…

O lief mooi land, vol weliggroene weiden, Waar rosse rundre’ en ranke popels dromen, Waar blonde schapen graze’ op malve heiden! O land vol ernst van beuken- en eikenbomen, Vol tulpenvuur en hyacint-verblijden En bloesem blank en blauw van avonddomen!…

Popel. Gil. Trek elk schuifje open. Bijt je mateloos vast in de wanorde van de dag. Raak verslaafd aan de geweldige vrede. Laat geen radeloze traan om een minnaar Verzin dat hij kruipt...de vadsige pad. Beteugel de begeerte niet, woekerende tong. Schaf de troon af. Verbied het kale graf en de bedelstaf.…

We popelen in een gesluierd bed Ik duizel harder dan jouw gehijg.…

vocht dat in vertwijfeling haast zich opwaarts door de poriën murwt: verlangen wordt angst van het moment dat je het popelen vangt en verlangt.…

Ik hoor een meisje popelen achter de handpalm. Ik zie haar 'vlam' geeuwen, vlottende drankwalm. We strelen het kanten tafelkleed, schermen met het zilverbestek.…

Kom op met uw boodschap ik popel te horen hoe fijn en gezegend mijn lot is van vrouw die zelf haar bijzondere baby gaat baren.…

stobben liggen blakend op de bleek ik neem iets wolligs waar, ik popel amai, het is hem, de zeldzaamheid rafelige hoed, mee zo velen hier bijeen we ruiken gebakken eiers mee spek Sefke roept, kijkt in zijnen koekepan zwammen zeg ik, gaan we hallucineren mekaar bestoefen of plezant broebelen d’r staan meer dijken dan deze morgen overal…

een mooie, grote, stoere eik staat aan de eeuwenoude dijk in de lente met duizenden knoppen die popelen om uit de tak te ontspruiten en zomers: dan kun je het bloeien niet stoppen weelderig blad, het is niet te stuiten de herfst, guur en koud maar stram staat de eik geteisterd door regen en wind aan de dijk de wind waait, de storm oogst…

Wij worden popelende gasten. De vroegste lente toont haar juwelen, zilveren vrouwen in flodderrok schrijden langs een terras of een broeierige branding. Hun ruwharde zwier bleef kleven en verder enkel maart die nadert, vergaart, gaat. Het weke nevelgordijn schuift dicht Haar bloes wappert halfopen.…

. - Met zwellende boezem, Door 't popelend harte Aan 't golven gebracht, Vliegt ze om hem te omvatten - De hut wordt haar Hemel, De middernacht dag! - Zij grijpt - daar verdwijnt hij! Zij ziet slechts een nevel, En bloed op de steen - Zij kent heel haar noodlot, Grijpt bevend naar 't lampje; Maar 't brandde niet meer!…