Alle inzendingen over Roem

De glans van een ander De stijl van de tweede Hem, zij, ik verander Zo ben ik tevreden Tevreden in leegte Een gapend gat Verborgen met een spiegel Waan, woestijn, waardeloos, waardevol Een huls Niet van mij Mij is vermeden Mij is versneden Tot gruis In stof Verwijderd, verdrongen, vergeten Wat is eigen Wat is ik Ik is verdwenen…

als ik laat in de avond thuiskom, met in de verte nog net het rood van de ondergaande zon, ruikt de tuin naar vochtig gras en kruiden, en voel ik verlangen naar ’t verleden. de klank van kinderstemmen, zachte vogelgeluiden van zwaluwen en grutto’s, de jonge eenden die schuw langs de rietkraag zwemmen. Je bent zo dichtbij als ik…

Voeten spreken esperanto binnen kalklijnen waar in vage lagen kunst krassen kerft de schaar soms verknipt klieft verlies van evenwicht zijn gezicht, stuitend mooi straalt…

Zelfs op de stoeptegels van de eeuwige roem zie je weleens een hondje pissen…

En voor hen die roemrijk stierven en een gouden nagedachtenis na hun overlijden verwierven; gloort iets van doublé dat net iets uitsteekt boven de vergetelheid van de anonimiteit; de anonimiteit die de illusie van de roem bij de voortgang van de tijd verslijt.…

Veldslagen, helden van vroeger, een eerbetoon – aan moord, schaamteloos.…

ze kende geen roem.…

Het was niet onaangenaam, beroemd zijn. Men hield de deur voor je open, men schudde je de beide handen tot vervellens toe, prees de boezem van je vrouw, je had altijd plaats op trein, tram en bus en hoefde die nooit te nemen, de citroenen in de buurtwinkel waren eensklaps gratis, net als het expresso-apparaat twee deuren verder en de…

Bij eb schreef ik een regel op het strand. Met daarin heel mijn hart, heel mijn verstand. na het tij keerde ik weer en hurkte neer. Niets dan onwetenheid in het rulle zand.…

als dichter/machinist ben je pas beroemd wanneer fans jouw naam om de honderd meter op de dwarsliggers kalken zoals ze dat bij een klim naar de top van de Mont-Ventoux met de namen van heel grote wielrenners doen want met de neus gedrukt op je naam moet je wel in jezelf gaan geloven (of je wilt of niet) maar vooralsnog zijn dichter/machinist…

de lezer is de koning de dichter is de nar die hem bedient en na gedane zaken weer naamloos in het niet verdwijnt hendrik…

levensgroot naast pragmatiek en rede en op eenzame hoogte lijkt te staan, de spreuken bij de snoeverijen in te lijven, kritiek betaald met gelijke munt en op de blote borst te slaan, met een sloep vol passies, op een dichterlijke meer, in tegenstroom te bevaren, geroeid met riemen gedoopt in de droge inkt uit zwarte poelen, waaruit de roem…

Roem is als 'n reuzegolf op de Caribische zee die na haar hoogtepunt definitief weer de diepte inrolt, zij is als een prostitué dat het op vele orgasmes heeft gemunt maar als bejaarde niet meer wordt nagehold.…

O roem! wat zijt ge een ijdele droom! O wereldse eer, wat zijt ge ledig! Geen wulpse deerne, die 't mensenhart Als gij bedriegt, zoo vals, meinedig! Eerst weifelend tuurt het bewonderend oog In de verte u na, verrukt, betoverd, Door wat daar schittert in 't wazige floers Van 't hulsel, waarmee ge uw gedaante omlovert.…

Ach Venus, jij allermooiste waarom durfde je niet beleefd te liegen – wat iedereen zou doorzien? Had Moeder laten winnen die immers in het hart woont – moeders verdienen meer dan wie dan ook liefde en eer Had Verstand laten winnen dat in het hoofd waakt, of slaapt – het is beslist het hoogste goed dat een mens eigen is…

Tijd gaat snel voorbij, verpulvert Roem en eigenwaarde. De decennia, Waarin een ster haar roem vergaarde Licht soms al ver achter de huidige Horizon; die een herinnering aan haar Heeft kunnen bewaren en zo nu en dan Iets laat gloren van een roem dat toen Nog leven kon.…

Als de stoep, hiervoor, vol staat met journalisten... dan heb ik in ieder geval mijn werk goed gedaan! Niemand had zo voor deze taak kunnen bestaan. Niemand!…

Wie niks van mijn en dijn blijkt af te weten, Maar zich graag als accountant afficheert, Die is dan wel door roem geobsedeerd, Maar kan die roem het beste maar vergeten. Die lukt het zelfs om bij het basketballen Door de spreekwoordelijke mand te vallen.…

in de waan van de dagen van Roem en Gif de pijn in het broze leven: het niet bestaan in de blik van de ander…

Als moeder en kind zijn ze elkander verwant: De glorie der zee is de roem van mijn land.…

Vlees is toch echt Als gras en Nog steeds Gaat Az in As op, al Lonkt er soms roem.…

Het waren geen loze woorden maar daden, desnoods op een kapotte voetbalschoen, waarmee "onze jongens" een zege zochten en streden met passie en bezieling voor niets minder dan een overwinning, vurig als leeuwen voor eer en roem vochten.…

Dankbaar ben ik en zeer trots erop, dat ik een Nederduitse opa ben, die zich Nederopisch noemt, en tot zijn groot genoegen, Nederopa roemen kan.…

Een kunstschilderes uit Midlaren die wilde Van Gogh evenaren toen sneed ze voor straf haar eigen oor af maar heeft geen roem kunnen vergaren.…

Zie me staan, In de schaduw van je lach, In het zonlicht van je roem, In de droom van je ideaal, Zie me staan, Kijk naar me, En weet, Dat ik er niet meer ben voor jou...…

De zin van leven is soms onzinnig te noemen maar wie zijn wij, om die reden te roemen wie zijn wij om te bepalen of onzin ook nodeloos is? Alles heeft een reden. Helaas.…

Tot Nelson doorstiet, het gevang verliet en roem oogstte voor de eeuwigheid.…

Jij komt op als duivel uit een doosje teer en roze *Harig Wilgeroosje* Verwarrende gelijkenis waarvoor ik je roem sierlijk bloeiende *Dagkoekoeksbloem*…

De wereld gaat en gaat, als lang na deze mijn roem verging, mijn kennis hooggeprezen. Wij werden vóór ons komen niet gemist, na ons vertrek zal het niet anders wezen.…

Gij ziet geen meisje, of straks zult gij haar vleien, roemen,— Dus mocht men u, met recht, de a a p der juffers noemen!…