Alle inzendingen over Schril Contrast

Ik wou dat ik een potvis was geen moeite wordt gespaard in schril contrast met de bejaarde waar Rutte al zo veel op bespaarde De bejaarden moeten vechten een potvis krijgt ongevraagd rechten…

Het is toch eigenlijk een schril contrast: Ginds treurt men om de doden en vermisten, De duizenden inheemsen en toeristen Die door de zee noodlottig zijn verrast En hier loopt men weer volgens oud gebruik Spontaan de zee in voor de nieuwjaarsduik.…

Het boek in de kast is stille getuige van een rustig verleden een schril contrast met nu het leven dat door computer en luide televisie wordt gedreven misschien tegen beter weten in ga je mee met de tijd maar wat is geweest raak je nooit meer kwijt.…

tranen uit de hemel ze vallen in de sloot ik sta onder een bladerengevel een oplossing die de natuur mij bood in de verte zie ik zeven kleuren in schril contrast met de grijze lucht is het om ons op te beuren wanneer een ieder weer eens om al die regen zucht…

langzaam tel ik de uren af totdat we jou ter aarde bestellen de tekst die ik leren moet staat in schril contrast tot lessen die jij leren gaat achter de einder de zandloper heeft gesproken…

In schril contrast met asfalt, staal en grijs beton, het razen en gejakker door regen, sneeuw, onder zon, staat het idee van reizen In beweging word je wakker Als alles op zijn plek valt weet je hoe je leven moet Door tunnel, straat, onder weg Onderweg komt alles goed…

Trapganzen bijeen op het dorre land schreeuwen een schril contrast. Jouw tonen behoren het stilleven, haar ijle wereld ontwaakt met een tanende zucht. Aangekleed met waardigheid uiteenwaaierend de laatste flarden in een beltende stem gevangen met beelden rond de windzuilen van jouw bestaan. R.J. van Tol…

Hij is in schril contrast naast een boom de zware steen in zijn trillende handen. De vogel vliegt tegen de wachtende maan verliest de vleugels stervend op het trottoir. Hij die met gebogen tranen knielt en herinnert De huizen zwijgen, het is al laat.…

hij is in schril contrast naast een boom de zware steen in zijn trillende handen. de vleugel vliegt tegen de wachtende maan verliest zich later stervend op het trottoir. hij die met gebogen tranen knielt kent kwelling en geluk in gelijke mate…

Waar is het kind dat je ooit zong nu het in vreemd motief verdwaald geen tonen meer kan vangen In lijdzaam terugverlangen zing je ’t nog gouden regels toe van een onzuiver plagiaat Het kind ligt uitgespuugd op straat waar de coupletten sterven nu bruggen afgebroken zijn Maar met een eindeloos refrein verhaalt het nog in schril contrast…

Wolken die voorbijdrijven Schakerend van onschuldig licht Naar het donker van een Bezwaard gemoed en Tenminste nog uit lucht en Dreigend vocht bestaan waaruit De ontkiemende korrel zijn Kracht kan kweken om Leven door te geven, zij Staan in schril contrast Met de nietsheid van nu - Tranen die geen tranen zijn Maar uitgelopen…

contrast Met ‘Boulevard!’…

De schoonheid heeft een wespentaille, die in schril contrast staat met z'n paardenmiddel. Met ingetrokken buik verleidt-ie haar om iets te consumeren in 't café. Verrukt ziet Dik er haar decolleté. Het klikt meteen: ze trouwen met elkaar. Hoe heerlijk is de huw'lijksovernachting!…

In schril contrast, zwalkend door straten, de fles half uit de zak, van'n jas vol gaten Lachend naar zichzelf,i n een etalage ruit, biggelende tranen, schreeuwen doet hij luid 'Kijk hoe ik verval in levenstrieste sleur' 't antwoord is altijd 'n dichtslaande deur De mensen kennen 'm wel, die dronken gek, zuipend, schreeuwend, en bevlekt…

Dit grote verschil is wat me zo benauwt 't is zo'n schril contrast, ik moet zo op mijn woorden passen, voor het geval je verongelijkt uitbarst, dat jij degene bent die gelijk heeft, (en al heb je het mis) je krijgt het van mij want het laatste wat ik zou willen is een woordenwisseling, daar schiet niemand iets mee op, dus leg ik me erbij…

Pinokkio hing houterig in de kramen Bomvol met allerhande souveniertjes Die wij, op hoop van zegen zijnde Kniertjes, Maar wat graag voor de kinderen meenamen We keken door getinte brillenglazen En knepen onze oogleden tot kiertjes Omdat het zout als bijterige miertjes Op onze arme oogbollen bleef azen Pisa vormde een schril contrast met…

in schril contrast met de stille schare verzameld rondom het nog open graf overstemt het lawaai van een vliegtuig de stem van de spreker die gehuld in een donkere jas met zorgvuldig gekozen woorden een arbeidsverleden tracht te beschrijven dat als we hem mogen geloven zou hebben bestaan uit het met veel succes werken van de één naar de andere…

het restant, de overblijfsel van de zomer staan in schril contrast met wat ik erover wil schrijven, kleine vergaar dingetjes vallen in het niet bij het schrale gevoel waar dit seizoen op broedt ruwe regens smeken de grond om zeeën van verdriet aan te maken, armoe hangt aan de twijgen en de geur van gaan is een binnenkomer voor de late gast…

De was verandert de kleur van regen, verborgen onder zoden gras, totdat jij doorbrak, stond de horizon te laag en leek of die achter een violet gordijn verborgen was, druppels kaarsvet parellen traag op verse bladeren, die er kennelijk gisteren nog niet waren, om in schril contrast de moed weer te laten wegen, want morgen wordt het beter…

ik stond daar in die canyon, zo nietig in schril contrast tegen die magistrale rotsformaties in een diversiteit aan kleuren, van dieprood naar zandbeige. de geschiedenis van de aarde ontrafelde zich voor mijn ogen in miljarden jaren evolutie vol probeersels en vergissingen.…

maar dat staat in schril contrast met het wormpje onder aan zijn dikke bast.…

In schril contrast met het enorme pakket, wat Spanje kreeg niet stil verwacht maar wel gekregen, dikke lagen sneeuw Blijft het hier beperkt tot: een te verwaarlozen beetje wit, lang verwacht wel gekregen maar een beetje meer, was welkom geweest!…

Een doodsklap omdat diegene zijn mond open deed "Vrede op aarde" We zingen het uit volle borst rond de kerst Ach, een schril contrast met de werkelijkheid Nederland…waar neem je ons mee naar toe? Wanneer zal je rood wit blauw weer schijnen Vertel mij weer je prachtige oorsprong daar waar het ooit allemaal eens begon……

Ze rijdt pronkend door de straat in een grote dure slee maar het contrast in groot als ze náást haar wagen staat. Ze loopt met een air in een truitje van Zeeman een broek van de markt en een versleten colbert.…

In schril contrast met tegenwoordige tijd, waarin iedereen een camera bij zich heeft, al zou ie in een mobiele telefoon moeten zitten. Maar iedereen kan zich met recht eigenaar noemen van een kolossaal aanbod van foto’s genomen vanaf het moment van geboorte of zelfs al van daarvoor.…

Hoe schril was vandaag het contrast hoe sinister of het was jij zou vandaag op afspraak overlijden de pijn was onhoudbaar de zon scheen uitbundig. Hoe schril was vandaag het contrast daar waar bij jou iedereen sereen was werd bij mij gefeliciteerd vanwege een verjaardag, het voelt verkeerd de zon scheen zo uitbundig.…

is het contrast waar geluiden smoren In klokkenspel, motorgeronk en straatkabaal Opgesloten zicht tussen beton en metaal.…

spreeuwen ratelbekken in hoge populieren die zomer sneeuwen op kriskras gelegde stenen er groeien braamstruiken langs de vervallen muur, gestapeld op de schei van gezegende en ongewijde aarde hoe schril het contrast tussen klokken die afscheid luiden en 't stille graven in de nacht het dodenhuis waar men voor altijd heten zal of dat kleine…

Machteloos voelen zich velen, hun gezichten bleek, een contrast zo schril en met van alles in overvloed zouden zij meer willen delen.…

aangewaaid, zo lijken ze de pinksterbloemen voor één week nauwelijks geaard komen ze naar boven betoveren ze het prille groen keren terug in mijn verlangen maar thuisgekomen hangt een hunker in mijn bloed die dieper wortelt dan het voorjaar…