Alle inzendingen over Schroef

soms voel ik mij een kruik waar de dop van wiebelt het warme water gutst eruit als ik niet alert blijf schroef ik mijzelf te stevig vast dan koel ik af van binnen…

Met een dubbele flikflak achterwaarts Een schroef, een pirouette Beland ik, zonder nahup Bij zoetelief in bed.…

Na de laatste schroef gedenken ze droef de dag waarop hun zon niet meer scheen.…

Na afloop ben ik soepel opgeveerd Om in rotatie van de bank te springen Met hele schroef en nog wat van die dingen De amplitude was ook niet verkeerd Alleen mijn afsprong had de foute hoek Van twee tot drie kan men hier op bezoek.…

Voorheen ontging mij elke amplitude De nahup en de anderhalve schroef Mijn kennis van de rekstok; armoe troef Ik had ook niet de juiste attitude Maar u moet straks eens op mijn handstand letten Want ik ben omgeturnd door Hans van Zetten.…

In Antwerpen deed hij de meesterproef, een stunt met salto’s en een hele schroef. Die draaitoeren zijn echt niet na te doen. Toch raar: in topsport zijn ze goed voor goud, in politiek is draaien juist goed fout.…

Je mist iets pas als het er niet meer is Van een schroef tot een moer Van je vrouw tot je kind Het denken neemt een vlucht Je stelt het je beter voor dan het was Wat is fictie en wat werkelijkheid Toen je het had Was je er niet zuinig op Want; Het was; Gewoon, Normaal Nu, mis je het Een ongevulde gat in het denken en doen Dat niet meer…

Zwart beeld toont donkergroen schrift welk zich letter voor letter neerschrijft met traagheid van een typmachine waardoor lezen makkelijker valt te onthouden: 'schroef de geldgrens omhoog zodat men niet kan investeren in bronnen door energie te verwerven niet kan investeren in spectaculaire industrieën want gevaar creëert gevaar!'…

ik beukte, hamerde en sloeg nagelde, spijkerde een schroef krijtte, zaagde en spleet kerfde, vijlde en sleep ik pinde, boorde en trilde schaafde, schuurde en schilde lijmde, plakte en kleefde verfde, lakte en zweefde immer totdat het niet meer klopte; het geen hout meer sneed en 't kind was dichtgetimmerd.…

flikflak flikflak hele schroef een klein nahupje jammer dat betekent tweetiende punt aftrek ja, de jury ziet alles het borstloze rompje onder het iets te grote hoofd buigt zich achterover in een meer dan halve cirkel het schijnbaar misvormde lichaam maakt zich op voor de slotserie dubbele radslag zweefsalto gehoekt wat kan sport toch mooi…

door het kanaal vaart een naamloos schip het draagt een vreemde vlag in de nevel is de schim van de schipper zwart waar de schroef maalt wordt het weerloze water wit het zoete gebrom verdwijnt in de stilte er is niets meer te zien er kwam een naamloos schip voorbij onder een vreemde vlag en ik blijf achter het jaagpad leeg…

Begroef de man zich in de schoepen van haar roestvrijstalen schroef.…

geslepen ligt het te wachten al weken, op een bedje van plastic bubbels eerst moeten de ruiten schoon dan schroef ik ergens een oog in vis blauw garen uit een kistje en hang het voor het middelste raam stil hangt het daar de wolken te versplinteren de huizen aan de overkant vanochtend: onvoorspeld zonlicht breekt op mijn tapijt in…

Ik wentelwiek gedachten omhoog in een gat van waken, slapen en weer waken Snelheid is van belang in woord en gebed stil schroef ik zinnen vast in hoop ik wil niet los komen van de grond die ooit zo vast stond in geloof en vertrouw op het goede droom dag terwijl dat ene kleine lichtje het lampje liefde laat schijnen rotsvast .…

sleuren deinen en neerhalen van zeenmans graven brulboei van toevloed en terugloop drager van watergrijze wolken het blauw het groen en de mist zee van verraderlijke stroming van stille schitter en schaduw koele waarnemer aanjager van stormen zonneklare beuker zee opstandig trommelaar van kolkende waterwetten schroef…

er glijdt een stukje Nepal langs mijn schaduw muren ruiken vers en verzen naar mokka puur en een heel klein beetje Hans ik schroef het uitgebroken licht terug vast in dit ommuurd bestaan wanneer een lied kunst werpt tegen de oudste ramen heel even geeft dit leven me het warme zaad vivre et un poème d'amour, des mots…

verbonden door een las onmogelijk meer los zelfs niet in de war met tussenschakel oneindige reeks ovaal rond overal omarmend veel vrienden het midden eind en begin zandloper D – sluiting schroef en oog blad en steen gespannen kracht sprekende letter niet strak staand schots en scheef losjes liggend stevig staal roestig…

Stier Heinrich heeft het al dagen bloedje heet gehad Hij kon zich gewoon ook niet meer bedwingen En stond van de hitte niet stil maar te springen En daarom dook hij al springend in het grote bad De buurman had Heinrich natuurlijk niet verwacht Maar voor die salto en dubbele schroef kreeg hij een acht (In het Noord-Duitse Toppenstedt…

boven de de boomgrens onder de azuren nok ligt de kroon te lonken ik ben gewapend met ijsbijl en zuurstoffles licht speelt met kristal op een gekreukte kegel van rots een baken van trots ik kruipklim op stalen stekels tegen een graat op over de wervels van de berg met blauwe lippen op bevrozen tenen een gordel aan de heup schroef…

Vader geeft geen antwoord maar een schroef terug die niet past. De brug vlot naar zijn einde als de onvermijdelijke god weer boven water komt. Of die dan sommig is? Sommiger dan wij, probeert vader. --------------------------- uit: 'Ommezien', 2008.…

Noodweer ken jij vooral in drieglijk gieren aan `t sneren leek je neerstortend schroef angstvallig het strakke koord balancerend Als een vlieger stak jij hoog de loef klierde donderluchtstroming op winden vierde met een wonderzucht om te vinden en vond uiteindelijk lijnrecht je roef Behendig wist je storm te manoeuvreren met elke wervel…

ze woonde daar alleen in een kast van een kasteel ik kon haar niet bereiken ze sloot zich alle dagen op ze had krullen in haar geest en niemand om haar heen niemand had de toegang tot het slot van haar vervallen deur verfrommeld blik, kapotte krik gescheurde houten planken ik zag haar nooit, mijn hart doorboord door pen en schroef…

na een dag op het plein kom ik fobieus thuis een dichte deur achter mij twee keer draaien dan pas is hij echt op slot zwoel vandaag dus geen jas ik rits mijn vel open stap er uit hang hem op de kapstok het masker er naast schroef mijn houten been af haal een glazen oog uit de kas de toupet op het plankje en het gebit in een…

Ik weiger, want één keer papiertjes, dopjes zien, blijf je ze zien Zij met 90 bukt, maakt plekje schoon, laat modderzak aan scoots stuur hangen, waaruit nog water druipt We zitten, zien een grote schroef in 't grint Zij inspecteert waar die uit 't hek Komt terug als ze het niet vindt Ik wel en schroef hem in loos gat We kijken uit op…

De boort vaart komt aan het dek loopt leeg er is veel zon gedempt door groene bossen om de kade te bepalen trekken meeuwen witte kringen met hun scherpe kelen een malende schroef tegen de hemel aan de andere kant ligt ook zee met een rand van schuim die opschuift terug kruipt zonder overleg rustig de ijle boog van de stemmen…

Diep uit de wereld spoot in macht'ge stralen De kracht, die door de storm de schroef doet malen, Dat hij, wazige schijf, schijnt stil te staan; Mij, boven lichtende aarde in 't zwart verloren, Zal 't sterrenlicht groeten met meteoren. Het dreunt. - De aarde zinkt weg. - Vooruit, mijn zwaan!…

na de duik uit de stalen romp val ik steil en vrij door het veld een makke pion van de zwaartekracht huid knelt in het malse harnas lucht perst mijn buik ruimte over en horizon rondom toch ben ik hier niet meer dan een klomp peillood in een glazen liftschacht de lens volgt de tuimelaar achterwaartse salto met schroef uitgestelde landing…

na de duik uit de stalen romp val ik steil en vrij door het veld een makke pion van de zwaartekracht huid knelt in het malse harnas lucht perst mijn buik ruimte over en horizon rondom toch ben ik hier niet meer dan een klomp peillood in een glazen liftschacht de lens volgt de tuimelaar achterwaartse salto met schroef uitgestelde landing…

zeemeeuw kantelt scheef in mijn oogblik zijn schreeuw van sarcasme, windgedragen lijkt een triomfantelijke uiting van vogelvrijheid Kijk, ik vlieg, ‘k kan gaan waar ik wil of niet En gij, krakend en lamgeslagen monster gij zijt een prooi van zee en windkrachten geen anker mocht hun macht beslechten witgekuifde baren rammen uw uitgedraaide schroef…

Doe wat je je voornam al is het een zweefsalto met dubbele schroef. Neem een grap ernstig. Schater om de ernst. Trappel. Popel. Gil. Trek elk schuifje open. Bijt je mateloos vast in de wanorde van de dag. Raak verslaafd aan de geweldige vrede. Laat geen radeloze traan om een minnaar Verzin dat hij kruipt...de vadsige pad.…