Alle inzendingen over Spreken met je hart

Als woorden te vaak gezegd zijn zal zwijgen de juiste toon raken laat stilte spreken tot onze harten weer dezelfde taal verstaan.…

Jij bent de drager van de sleutel van mijn hart in de donkerste der dagen denk ik aan jou jij was de zondvloed die mij een uitweg bood door jou verdween het zwarte gevoel jij gaf mij rijkdom inzicht en een geweten en mijn grootste kunst is dat ik zélfs nu kan spreken met het hart van eens mijn grootste vijand…

je bent op weg naar de kern los van alle woorden en draag mijn gedicht de hele dag met je mee Laat het spreken tot je hart Elena en niet tot je verstand... Dan pas wordt Jehovah nabij en niet veraf een bron van "VREUGDE"…

Hoe je aan een hart gevoel geeft, hoe je een hart kunt laten spreken. Hoe een hart vol liefde leeft, minuten, uren, dagen, weken....…

Waarom is toch de vraag Is vrijheid niet overal de norm Maar volgt men een despoot Die over waanzin droomt Grote woorden en idealen Spreken tot je hart Democratie vaak de eenzaamheid Dat mensen zo verwart Rode banieren En grote revoluties Tegenover de saaiheid Van een grijze democratie Het is makkelijker te volgen Dan zelf te bestaan…

Ik ben liefde die spreekt door haar ogen Ik ben liefde die voelbaar is bij elke hartslag Ik ben liefde die er altijd zal zijn Open je ogen Leg je hand op haar borst Laat haar ogen spreken Laat haar hart samen kloppen met dat van jou Want ik ben liefde…

jaardag eenendertig jaren later vraagt jouw kinderhand om kleine daden, kleurrijk in de glimlach van een mooi bestaan er vergaan geen lieve ogen, die hun spreken in mijn hart hebben gelegd ze kleuren nog als toen en geven alles wat je wilde éénmaal, tweemaal rondt de maan haar kleine kringen maar de zon verlicht je haar in zacht…

spreken met je hart zwijgen met je mond je bent een geval apart sterk en heel gezond maar meestal averechts zijn jouw gedachten wel bizar, zeker niets slechts dat begreep ik echter snel dus schenk ik je het vertrouwen ontgoochel me alsjeblieft niet ik wil het niet berouwen zo besparen we veel verdriet ik hou van jou mijn zoon mijn…

O spreek, mijn hart, waarover wilt gij klagen? Ik dorst naar liefde, en haat is om mij heen, Ik zoek naar recht, en onrecht heerscht alleen- Wees sterk mijn hart, haat, onrecht kunt gij dragen!…

O spreek, mijn hart, waarover wilt gij klagen? Ik dorst naar liefde en haat is om mij heen, Ik zoek naar recht, en onrecht heerst alleen – Wees sterk mijn hart, haat, onrecht kunt gij dragen!…

Jouw beeltenis blijft spreken, in mijn hart en in mijn hoofd... zal m'n belofte nooit verbreken omdat je meent, wat is beloofd... Jouw warmte blijf ik voelen, door mijn lijf, tot aan mijn ziel... jij laat onze liefde niet bekoelen, dus hou ik me vast aan 'ónze deal'... Want ik geloof in je...!…

Ik zoek zorgvuldig ieder woord, dat ik tot U spreek. Om Uw hart wat te verzachten, zodat ik het niet breek. Als met een milde balsem, wrijf ik het voorzichtig in. Zodat het zachter wordt. De kruk zit namelijk van binnen. U laat me er niet in. Zachtjes klop ik op het deurtje, totdat U open doet. U zegt misschien: “Wat kom je doen?”…

Ik zeg je niets toch hoor je me en snapt wat ik wil vertellen Je belt me of sms't me ineens Als ik je net wil gaan bellen Onuitgesproken woorden tussen ons vinden toch altijd wel hun weg Wij spreken via onze harten en je hoort zo wat ik je zeg Nooit eerder kon ik zo duidelijk zonder woorden communiceren Deze taal der liefde tussen ons…

van mijn hart hoor ik de stilte in je stem zo hard…

mag buur nog spreken namens eigen hart...…

Haar ogen spreken zoals haar hart dat doet. Zij laat haar hoofd niet zakken en breken haar gemoed. Zij is een vrouw vol kleur, zo compleet. Weg met dat leed! Zij weet als geen ander hoe zij verder moet. Twijfelt niet langer en alles wat zij doet is goed. Het vuur zal weer in haar branden. Haar lot ligt in haar handen...…

ik heb de stilte in geven ontdekt daar waar enkel woorden spreken mag het hart nooit ontbreken dat klopt het ritme van verliefden dat ik voel door zacht je huid te raken en contact maken met de circulatie in je warme lijf pas als ik voorzichtig wrijf gaat het rood zo reageren dat je het niet langer meer gewoon kunt negeren…

Gij zegt mij, vriend: 'o spreek uw lijdend hart in schoonheid uit, die licht uw lijden stilt: de stem der goudgelokte muze trilt met dubble glorie op de snaar der smart.' Maar kent gij onrecht, waarbij 't hart verkilt, zo diep wraakroepend dat men, 't oog verstard voor immer, wars van troost, in haat verhard, stom voor het noodlot staat…

Heeft het zin van te spreken? Wanneer een vreemde verdweesdheid als een mistige nevel geknecht in donkere knopen rond haar lijf hangt... Haar hart schreeuwt haar hoofd roept haar lijf brandt haar mond dichtgenaaid Woorden bulken tegen haar binnenwand.…

Zeldzaam scherp zijn de woorden Helder en zuiver is het beeld Eén denkend mens tussen gestoorden Eén dichter die mij niet verveelt Een echo van een oude luister Een lang vergeten koninkrijk Er is maar één naam die ik fluister En met de Groten vergelijk Die tot ons heden niet meer spreken Omdat geen hart ze nog verstaat Gesmoorde stemmen…

Ik spreek het nachtelijk hart Aan en vernoem mijn slaap In de schotel van het gedragen Servies waarmee de nacht me een Vroeg ontbijt aanbiedt Ik mis het beleg, het brood en zélfs Het erbarmen om mij dan toch Ter ruste te willen leggen, doch Niets spreekt het duister aan Ik kan slechts nog dwalen met Mijn geest, bakkeleien met onwelwillende…

Maria geeft ook altijd aan ieder een teken blijf eens staan, wij moeten eens spreken houd uw hart open en klaar zo brengt Uwe Moeder, alles weer voor mekaar. Een Mariakapelletje gebeiteld in de muur witte seringen bloeien bij de overbuur van ver hoor ik bedevaarders bidden en zingen en mijn hart vraagt alleen om beminnen.…

Twee mannen in hun taaluiting zo anders van aard spreken met hun hart dat verstandig nog iets van de oude taal heeft bewaard. Twee mannen mannen die hun weg vonden in een nieuw ochtendland praten over hun toekomst na al wat in de vreemde door hen werd verpand.…

weer onze harten en ogen die belofte ooit: “ik ook van jou”…

O, laten wij maar zacht zijn, en maar niet het trotse hoge woord van liefde spreken, want hoeveel harten moesten daarom breken onder de wind in hulpeloos verdriet.…

De kloof is schrijnend de rijke man en Lazarus aan de poort maar och je weet niet beter ik loop verder door de vervolgde straten op zoek naar mijn huis mijn naam mijzelf noemen één wegwijzer gaat mij vooraan Noem mijn naam…

Maar hoe en waardoor kwam jij toch plots te sterven spreek jij mijn hart en ziel nu nooit meer aan. en ik die dacht: dat ik je nooit meer moest derven ineens is dat beeld... ik weet niet waar naar toe gegaan?…

spiegelingen op het water tonen de dingen in realiteit geen foutje te bespeuren tot wind speelt met de werkelijkheid de lijnen deinen verder open verdwijnen door onzichtbaarheid rimpelend verlaat het beeld zijn vorm doch... zal het sterven in geborgenheid!…

De bloemen staan te spreken Ze spreken natuurlijk een taal Niet eentje staat te faken Het hart spreekt bij allemaal Geen bloem staat er te zwijgen Ze spreken... maar ieder apart Ze maakten het zich eigen Te spreken van hart tot hart…

Het moet een samenspel blijven van gedachten en gesprekken, die diepgevoelig je hart bekoren. Vlinders op wekken naar hartstocht. Zelfs al worden we oud, de verbinding van hart en geest blijven ons verrijken als druppels en dauw.…