Alle inzendingen over Strand OR Branding

Er ligt iets op het strand Het is dood zeggen ze Dat is niet waar Het leeft Het beweegt van links naar rechts Men pakt een hand Er wordt om gevochten Er wordt aan getrokken Het wordt in schoenen geschoven Tot het versleten is En wegspoelt in de branding…

golven rollen uit vochtig tongend de branding zilt kussend het strand…

Each Time You Die Alone, The First To Die, Maybe You Die Today or Die Tomorrow, Die Now, Again, or Die Once Without Sorrow, Die Twice, Die Hard or Die And Say Goodbye. Maar híj blijft leven, wat er ook gebeurt, Die 007, ‘shaken’ dan wel ‘stirred’.…

Het doffe strand was rood als leme, antieke vazen, Beklompt met stenen, grijs, als schaalgedierte donker, De lange leking straalde en droop met grot-geflonker, Tot ze onderdompten in het witte waterrazen.…

de zee woelt kust de branding zo verzandt de schemer die nacht doet stranden de avond graaft kuilen in sterren tot diep in de ochtend om morgen te scheppen…

ik zie poëzie als een zee van woorden die zijn uitverkoren te mogen rijden op een branding van golven naar het strand van oren die het gaarne willen horen... 'als dit wartaal is dan is er ergens iets misgegaan'…

Koud tot op het bot speelt de wind met het getij die golven opstuwt die uitdagend tot grote hoogtes klimmen om zo in woeste branding uiteen te spatten om met al hun kracht het strand te kussen…

Het strand aan windrijk land golfende zee hemelsblauw en mijn gedachten privé-domein volgen als geobsedeerd een ragfijn jurkje wit in bruisende branding en golven en wind bespelen onblusbaar ritmisch beminnend haar natgolvend lichaam als een Latijnse dans en gedachten stranden in windrijk land.…

Wind stoeit met water stoeit met strand, zand stuift over wuivende duinen, onbesuisd, onder meeuwen die deinen, dansen op het ritme van de branding, golf op golf op golf, Nehalennia's hartslag.…

fluisterend dein ik op de zee van je zuivere woorden waar niemand iets mee kan en die ik slechts kan horen het strand ligt aan je voeten die bloot wat sporen achterlaat gekabbel van de golfslag ligt de branding in mijn hart…

De cadans van jouw zacht pulserende golfgeruis, zee, het neemt me mee, naar tijden van onbezorgdheid, lang vervlogen. De kust de boezem waaraan ik in een zoete zeeslaap val.…

Je lippen trilden toen de zee zich terugtrok van de kust waar het verlaten strand jouw eenzaamheid vergrootte zoekend keek je rond en vond haar naam verweven in de einder en ik zag je blik verdrinken in de branding…

Fietsen leunen tegen een paal aanklevend zand verbreedt de banden sturen grijpen in elkaar zadels neuzen naar verlaten strand pedalen zwijgen golven neigen de branding landt de mens ontspant.…

schuldig gesmokkel tussen repen van Cote d' Or ben ik afvallig…

Schilderijen hangen daar van een hoge hemel neer keer op keer verandert beeldend zacht het oog breed en rustig mijn wil stranden blauw ingebed de branding van het leven sereen toch verzandt de vloed op onnoemlijk veel waarheden.…

Door de branding loop je naar het strand De zon verwarmt je blanke huid Met mijn tong maak ik je gek Je snakt naar meer en meer Schokkend kom je keer op keer Dit is waarvan je houdt Wanneer de zon mij wekt Proef ik alleen het zout…

rul zand, korrels als mieren in grijzend lang haar schurende wind, zilte smaak angstwekkende langgerekte zwarte keistenen pieren langs vlakten, aardedonker schuimend zingende waterslag suizend door oren, flitsende reflectie op mijn brilglazen hangend tegen onzichtbaar tastende straffe tegenwind soms kerend op mijn weg die ik schoorvoetend…

De strelende zee kust zijn huid terwijl zanderig water golft in het strand Het waterend kind waait zijn emmertje terwijl golvend gras wuift in de wolken Zijn spelende schaduw likt de branding terwijl stralende schelpen glimmen in de zon Een bollende parasol koelt zijn wangen terwijl zeeën van tijd stranden in de avond…

Een dagje naar het strand, met Rutte mee Om na die spannende vakantieweken De kop maar weer eens in het zand te steken 'Graaf kuilen voor een ander.' 'Leuk Premier!' Een beetje langs de branding donderjagen Om straks weer water naar de zee te dragen.…

gemak In mijn droom zweef ik over de golven mee Ver tot over eindeloze horizon Tot daar waar de blauwe hemel raakt de zee En in vroege ochtend de nieuwe dag begon En als d’ avond valt hoort men vanaf het strand De branding over ’t duin tot ver in ’t binnenland…

gemak In mijn droom zweef ik over de golven mee Ver tot over eindeloze horizon Tot daar waar de blauwe hemel raakt de zee En in vroege ochtend de nieuwe dag begon En als d’ avond valt hoort men vanaf het strand De branding over ’t duin tot ver in ’t binnenland…

Ik denk de branding die mijn lippen blust. - geruisloze omarming tussen twee stranden - Ik berg het zand en verleid een albatros tot mij zijn. Ik ben wit en waak over het zout dat met je ogen speelt.…

ik loop op het strand, kijkend naar de branding, telkens als ze me wil grijpen, komt ze net niet ver genoeg, ze kijkt me boos aan, en bruist, met haar witte schuimkopjes, en ik kijk boos terug, maar ze doet niks, ik vlucht snel weg, voordat ze zich bedenkt.…

het strand geeft eenzaam blijk van een vloedverlaten zee, zijn korrels zo talrijk uit het zicht der eeuwigheid is de zeevlinder onsterfelijk, het tere lichaam ten spijt kom, laten we gaan, ergens wacht het ruisen van de branding in mijn traan…

Lopend langs de vloedlijn Het schreeuwen van meeuwen en de stem van een kind verwaaien in de stormwind Schuim rolt golvend naar ’t land, bereikt donderend het strand Keer op keer landt de zee En de branding bruist De verre einder als een lint scheidt het water van de luchten Wolken vluchten voor de wind Lucht je hart maar in de storm…

Zen-slagen wonder Spreek "To be or not To be" Goed te "zijn"- "zonder"…

<< >> Controversy Whether tricked or not.…

vaak heb jij de aarde gekust maar ik heb je nooit zien breken buigzaam onder storm en lieve lust want iedereen mocht alles weten je groeide naar een knipogende zon maar hebt je afkomst nooit verloochend jij was meer dan mijn rots in de branding ik strandde dan ook in hemelse verwachting…

Zomer is voor mij de zee, die opgejut door westenwind haar branding naar mij lonken laat. Ik kan niet anders dan mezelf verliezen, drijvend op de toppen van golven vol plezier. Ik keur ze met mijn ogen. Geef mij aan de sterkste mee En schiet pijlsnel naar ’t strand. Surfplank van vlees en bloed.…

je zwaaide witte handen wierp me een rode glimlach toe uit je gebruind gezicht in je ogen danste zomerblauw een warme zon en in je haar nestelde wind een lentekind de branding kabbelde als toen sloeg in groene golfjes over spatte op het strand wit schuim nog op je hand…