Alle inzendingen over Tranendal

Tranendal is het leven al verbruikt zoals je verzuipt in de tranen die je wanen echt te zijn.…

Onze voorouders zeiden het al: de wereld is een tranendal Niets geleerd; veel gaat verkeerd Men zegt wel ernaar te streven in vrede met elkaar te leven Maar het enige dat telt, is het kille geld…

Ik kan je nu niet meer vasthouden mijn gezicht naar beneden -gedrukt in de aarde, ik moest je laten gaan, om weer te kunnen verstaan, de roos die spreekt onder de schrale bodem van het menselijk lijden, nu ik ben gevallen, zijn 't mijn tranen die spreken en zoekt de pijn een weg om het 'verraad' te wreken. - aan de poorten van de hemel, heb…

onze aarde tranendal van pijn en vreugde…

losgelaten leed ontwatert het tranendal een weldaad welt op…

de shampoo maakt van mijn al kleine wereld een pijnlijk tranendal…

zij verliest haar lach in het dal der tranen waar de adem des doods wentelt, om haar heen en elke zucht overheerst in haar dromen telkens ontneemt dit leven een wens tot zij lachen hervindt in die liefde gekregen de wenteling breekt haar tranendal…

verdriet klaagt wee in de valleien laagland strandt zee, in schuimkoppend schreien en ik, duidt het mij niet euvel ik glimlach mij een heuvel ja, het is erg ik schater mij een berg…

de dag triest open een zwaan richt zich op en slaat de vijver wakker de wilg kijkt in de al dan niet gestegen spiegel van het water en lijkt steeds dieper te treuren haar lange haren laten de vijver niet onberoerd…

de dag triest open een zwaan richt zich op en slaat de vijver wakker de wilg kijkt in de al dan niet gestegen spiegel en lijkt steeds dieper te treuren haar lange haren laten het water niet onberoerd * geplaatst in de bundel "reuring in de tent" die onlangs is uitgekomen n.a.v. het stoppen van de site van Dichttalent…

tranen druppelen in het zand ze roepen mij stil te staan ze druipen waar ze blijven glijden daar bedwelmen mijn vergeven huid die innig vraagt naar tedere momenten van ons samen zijn tranen fluisteren de dagen de klanken meedogenloos vertel mij hoe ik kringen in water moet buigen geef mij hoe ik mijn stroom moet stoppen…

ik waag er nog een vraag aan tegen binnendraadse gedachten of draadloze geur door het dal trekt met wonderen als dagsluiers of een streling de berghelling raakt met lichtvoetige tred, hoewel diffuus ondanks het antwoord, de juiste plek op het verkeerde lichaam…

Letters, woorden, tranen aan een zijden draadje blaadjes van een bloem: houdt hij nog van mij ? Zoeken, draaien, woorden op een schaaltje, blaadjes van een bloem: houd ik nog van hem ? Al die blaadjes van die bloemen afgerukt en weggegooid voor ‘t eeuwig vragen spel van ja of nee.…

Veel te lang hield ze het verborgen tot de krop in d'r keel niet groter kon de bom is gebarsten, eindelijk het tranendal zal zorgen voor Verlichting.…

verregend landschap door beslagen ogen het tranendal van zilte zee waar dromen aan de haal gaan met het drijfvermogen daar stijgt de waterstand tot boven n.a.p.…

In de stille mijmering, aan de oever van het tranendal, vind ik mijn herinnering aan de dagen vóór het verval. De geestelijke gewaarwording, op een uitzichtloze vlakte, met de dagelijkse beslommering, waarmee ik in het niet zakte.…

jantje lacht het leven tegemoet straatvoetbalt panna knikkert een gewonnen pot, na hem de zondvloed jantje weet (nog) niet van het tranendal, danst onwetend een gemaskerd bal…

met bliksemse klappen komt de regen ten val de zomer ontsnapt aan dit tranendal maar zij keert terug als de koperen ploert haar met vaste hand naar haar hoogtepunt voert…

Rondzwervend sinds de grote oerknal bezocht een alien ons tranendal. 't Vloog lichtjaren ver langs planeet en ster en liep toen stom in een boerenval.…

Alweer is de werkloosheid opgelopen De energieprijs vliegt door het plafond De ziektekosten zijn niet meer gezond Uw koopwoning is niet meer te verkopen Eén lichtpunt in dit aardse tranendal Over een jaar is het weer carnaval…

In veelheid van verdriet traant zij zonder snikken mascara uit wimpers kleurt haar ogen zwart in tijdloos tranendal dreigt zij te verstikken in woorden in liefde treurt haar ogen hard…

een verregend landschap door beslagen ogen diep tranendal van zilte zee waar vage dromen aan de haal gaan met het drijfvermogen en juist daar stijgt dan de waterspiegel ver boven n.a.p.…

Verbergend schoonheid Siert haar glans`t tranendal Door weedom gesmoord.…

Toen eindigde een vrolijk festival En werd de dansvallei een tranendal.…

Laatst ging opeens de hemelpoort wijd open, God zelf verscheen, keek op Zijn Pontiac, Riep toen een schare engelen en sprak: "Je moet die bandjes aan elkander knopen En hijs dan uit het aardse tranendal De mens op die beroemd werd door zijn val."…

je lachte verpachtte sombere gedachten voor een sprankelend stukje plezier die handelswijze is niet van hier maar stoelt op de positieve instelling dat leven geen tranendal is maar dat wij samen zijn ook voor het vele vertier dat in diversiteit creatief bloeit des te harder het groeit…

Zoveel vocht vergoot ik nog niet eerder, 't is compleet een tranendal. Dozen zakdoekjes zijn er nodig bij zo'n enorme regenbui. En dat allemaal veroorzaakt door jawel gewoon..... een UI!…

de nacht berust in zachte dromen haar levenslust werd nooit ontnomen het verlies was groot tranendal diep haar snik gesmoord intens verdriet ontwaakt in een lach verborgen tranen kust heel zacht haar baby gelaten…

Het is een jaartje of tweeduizend terug Dat noem ik nog eens ak’lig lang geleden Intussen is Hij boven, wij beneden De jongste dag komt ook al niet zo vlug Vaak hoop ik in dit trieste tranendal Dat ’t echt gebeurd is in die verre stal…

een zacht gevoel overdondert wanneer ik even in gedachten zweef door de koelte van een lentebries lijkt mijn geest voor jou gevangen dolend als een lamme zak dwaal ik in een doolhof rond maar kan jou nergens vinden mijn hart verandert in een tranendal…