Alle inzendingen over Unfair OR dement

De bal is niet rond zelfs niet ovaal we missen een stuk is er tussenuit of heeft er nooit gezeten het is zo unfair dat niets meer weten het is zo oneerlijk als iemand die altijd zo heeft geleerd nu zo ontiegelijk dementeert. Dat alles vergeten niet eens meer wat je vanmorgen hebt gegeten.…

Each Time You Die Alone, The First To Die, Maybe You Die Today or Die Tomorrow, Die Now, Again, or Die Once Without Sorrow, Die Twice, Die Hard or Die And Say Goodbye. Maar híj blijft leven, wat er ook gebeurt, Die 007, ‘shaken’ dan wel ‘stirred’.…

Maar ach, zijn volk gedroeg zich unfair ...…

Mens het idee een universele naam voor God bijvoorbeeld ‘Liefdevolle’ maar als te verwachten reacties menselijke krachten muskens wordt dement alsof de demente mens niet voelt en denkt en nu al gevechten mensenwerk wat mag men dan verwachten.…

schuldig gesmokkel tussen repen van Cote d' Or ben ik afvallig…

hij wachtte tot hij echt dement was dan kon hij weer gaan roken…

Oud worden en dement Niet meer weten wie je bent Je gaat in het verleden denken Aandacht aan speelgoed schenken. Oud worden en dement Je partner niet meer kent Het leven wordt weer als een kind Een “Baby Pop”wordt bemind. Oud worden en dement Een “knuffel” wordt verwend De kinderen zien het aan En zijn er mee begaan.…

Unfair is dat een kleine minderheid Voorkomen kan dat duizenden genieten. Van drie bewoners mag het er niet bruisen: 's Lands grootste zeikerds wonen in Veenhuizen.…

Zen-slagen wonder Spreek "To be or not To be" Goed te "zijn"- "zonder"…

<< >> Controversy Whether tricked or not.…

Ik vergeet soms dingen Onbelangrijk nu In deze drukke tijd Je onthoudt niet alles Hebt nu en dan vergeetachtigheid Je denkt: Het zal zo'n vaart niet lopen Ik ben nog jong, alert en snel In mijn brein zit nog geen sleet Tsja, nu nog wel Maar toch.. Je leest soms over mensen Niet eens zo oud Maar zo ontheemd Die alles kwijt zijn in…

7 grote tranen in een mooie rij één traan voor vroeger die nooit meer komen zal de tweede voor vandaag dat eigenlijk vroeger is de ander voor het theezakje dat nu minstens een half uur wacht nummer vier is voor de poes nu - buiten - die van vroeger, zelf grootgebracht de vijfde kwam even heel vlug vertellen dat haar man niet meer leeft…

Onsamenhangend Hing je aan mijn lippen In woorden stil vangend Zodat niets jou zou ontglippen Jij, de ooit sterke, nu broze Man, die liefhad en aanbad Nu gevangen in een ander bestaan En terwijl jij aangedaan de nutteloze Dingen moest doen, schreiend betrad Jij zijn alles en liet hem gaan Gevangen in zijn verborgen ik Bleef je hem bijstaan…

woorden, want woorden Ik zit in een kring met zingende mensen Ik wil zingen maar wat zijn de woorden en begin mezelf hardgrondig te verwensen “Zing maar fijn mee” zegt plots een stem Jaja ik wil wel en kijk maar niet naar hem Want ik ben bang en durf niet te zeggen dat ik ze niet weet Bang voor zijn woorden Ik hoor ze zeggen dat ik dement…

Traag vergat ik wie ik was en keerde naar mijn oorsprong weer. Zelfs voedsel kauwen gaat niet meer, dus slik ik maar zonder te eten. Soms buigt zich iemand over mij waarvan ik denk dat ik herken en al de pijnen weer ervaar in het zwart gat van mijn ellende. Soms ben ik thuis, soms in de hemel en vliegt ik met de engelen mee. Een “Lieve…

zijn ook de gedachten die ze heeft over de dood hetgeen ze liever niet wil weten het is de ochtend die de dag aanvaardt de avond die ze doorbrengt met krenten alles tezamen maakt dat ze zichzelf krenkt en niet meer nauwkeurig let op haar centen het is niet alleen haar stemming die de nacht wisselvallig maakt het is de stemming van alle dementen…

Volkomen ongeinteresseerd, legt ze haar benen op de stoel, té ver heen, om geïrriteerd te zijn. 't Voelt zo verschrikkelijk verkeerd om te zeggen wat je voelt. Elke keer als je denkt, je leert ermee om te gaan, wordt je teruggesmeten. Omdat in wérkelijkheid één stap vóóruit, in 't écht je twee stappen áchteruit laten gaan.…

je rijdt in je rolstoel door de gang tot aan de afgesloten deur naar het trappenportaal je wacht op de bus ik geef je een kus je bent verdwaald in jezelf je kijkt me aan met nietszeggende ogen alsof ik in de verte sta woorden die ik zeg zweven schijnbaar hulpeloos zelfs: 'je bent de liefste, ma'. als ik afscheid neem zeg je mij gedag…

niet eerder bemerkte zij haar grijsheid `t kwam door die foto op haar deur herkenning verdrong ze toen iemand zei uw naambordje is een recente foto u komt vanzelf aan het einde van de gang sindsdien is ze haar huissleutel kwijt…

Probeer binnen de lijntjes te blijven, als je kleurt.. En trek je er maar niets van aan, als mevrouw Staver weer eens zeurt En straks drinken we koffie, met verse appeltaart En gaan we kijken, hoeveel centjes er zijn gespaard Voor zuster Astrids afscheid, ze gaat trouwen weet je nog. En daarom kleuren we die kleurplaat, want kleuren vind…

Nog wat verbouwereerd zit je stilletjes in je stoel bij te komen van de schrik. Er werd gebeld, je reageerde niet zonder doel bleef je zitten in je stoel. Ik zwaaide naar je, door het raam je zwaaide terug, zonder op te staan. Gebaarde dat je naar me toe moest komen en jij: gebaarde dat ik naar JOU moest komen. Maar ik kon er niet in, was…

Het waren toch gecompliceerde zinnen, En spelling in dit land is arbitrair, Onredelijk, onlogisch en unfair, Niks valt er in zo ‘n loterij te winnen. Je doet het voor de roem en voor de eer: “Slechts” eenentwintig fouten deze keer.…

straight ahead immer gerade aus en dan ineens die afslag naar links, rechts, einde rotonde or whatever...…

Hij is zo dement Dat ieder hem kent Uitsluitend als bij zonder heden.…

Dik maakt dement, veeleer dan ouderdom, althans, da’s wat een onderzoek beweert maar volgens mij ligt het verband verkeerd: dement maakt dik, het is juist andersom.…

Love is in the air is zo helemaal unfair als hij geacht wordt jou die liefde te geven, dat blijkbaar ook bij de buurvrouw doet, maar, love is in the air. En zij blijkt niet de enige die voor zijn charmes is gevallen, want die blonde van twee straten verder staat op het punt van bevallen, en toch love is in the air.…

vermeden to be or not to be, that is ...…

Dit land wordt dement met een parlement vol zelfgereide advokaten.…

Te snel te vroeg en zo unfair.…

Het komt misschien door het weer Dan schijnt de zon, dan weer niet Zo ook met mijn gevoelens elke keer Dan ben ik happy, dan weer niet. Als ik happy ben, dan zou ik willen schreeuwen De wereld laten weten hoe blij ik ben En al het moois in de wereld willen omarmen Ben ik dat niet, dan zou ik willen huilen dicht tegen je aan willen kruipen…