Alle inzendingen over Vlinder kistje

Schoonheid weerkaatst magie betovert een traan glinsterend in zonlicht verbloemt verdriet onbereikbaar verlangen voert gedachten naar eindeloze tijd vriendschap kwistig verstrooid draagt ver over vlaktes van eenzaamheid boven de wolken een waas van sterren noodlot stuurloos levert strijd weerbarstig als de ziel…

Geteisterd door gedachten Niet eten zegt een stem Bang om er tegen in te gaan Gehoorzaam ik hem De toekomst niet hoopvol Ik zal toch niet slagen Mijn wensen vergeet ik Ik moet de stem behagen Steeds zwakker wordt mijn lichaam Steeds sterker wordt mijn geest Tegenstrijdige gedachtes Daarvan baal ik nog het meest Mensen die denken dat…

Ranzig, onzin, vetmakende troep, dat is wat de duivel in mij roept. Waarom zou ik het nodig hebben, ik kan het zonder ook wel redden. Kom op, eet nou wat brood je wilt vast niet zo jong al dood. Het kan echt helemaal geen kwaad, zegt de engel die in mijn praat. Ach joh, steek gewoon je vinger in je strot, je moet slank zijn, tot op het…

Gordijnen sluiten zwijgzaam als een waas voor mijn gedachten en de stenen bouwen zelf een muur rondom mijn hart. Mijn hart dat is gebroken in duizend stukjes pijn mijn liefde voor jou blijft stromen maar zal nooit meer hetzelfde zijn…

Deze vingers Deze handen Vurig hopend Hevig verlangend Vrouw/moeder/kind Doordrenkt... omdat niemand anders die moeite voor haar nam…

Ik hou van jou maar dat mag ik niet Ik mag je graag maar dat geeft verdriet Wat is verboden, wat is gedaan Wat geeft het gevoel ik ga eraan Ja houden van het is heel raar Maar het komt ineens en is zonneklaar Jij bent te jong en het zou zijn gedaan Maar het is ons geheim , Het is ons bestaan Hoe lang gaat het duren dat is niet gezegd Maar…

voor haar op tafel stond het kistje besmukt met een roos het rook nog steeds naar zoete herinnering lang geleden had ze het gekregen van een te vroeg gegane vriendin "in nood: open het!" levenslang achter haar was ze in nood en opende het kistje een glimlach tekende haar gelaat toen ze een week later gevonden werd…

In een ruw kistje een handvol dode kuikens de zon schijnt toch warm...…

hoe wist je van het kistje met de liefste dingen uit mijn leven ik had het weggeborgen om ooit te bekijken in tijden zonder zorgen jij hebt al flitsjes gezien van zaken die mij raakten herinneringen dieper maakten wij zijn alles rustig door gaan nemen hebben edelstenen weer nieuw licht gegeven het kistje is niet meer gesloten…

‘k Zag ‘n vlindertje, heel gracieus ja warempel, ‘t vloog voorbij ‘n groen, gifgroen beestje ‘t is heus alleen gifgroen past er niet bij! Want bij zo’n mooi diertje Past alleen een lief gekozen naam!…

In de ban van 't veel te kleine kistje omarmd door 'n witte bloemenzee vermengd met tranen over het lot van 'n ziel die ons veel te vroeg ontnomen werd rest mij niets dan kippenvel…

Het regende, zo ontzettend hard deed mijn best snel thuis te komen echter lag daar in een grote plas een vlinder van het nat, om te komen! Dralen geen optie, ik knielde neer pakte het diertje voorzichtig op zette haar op mijn vlakke hand blies voorzichtig want een natte vlinder vliegt niet meer!…

een snelle vleugelslag zon beschijnt haar kleurig lijfje ze danst op en neer zonder iets aan te raken het zelfde rondje keer op keer om vervolgens in tegenspraak tot alle natuurlijke wetten zich een kort moment op mijn handpalm neer te zetten…

Ach vlinder, wat doe je nou, op zoek naar bloemen en dat in de kou? Kwam je te vroeg uit je cocon, ik wilde dat ik je helpen kon! Ach vlinder, nu kun je niet meer terug, voortaan niet meer te vlug, uit je coconnetje kruipen hoor. Daar is het nu nog veels te koud voor!…

Lief kindje Mama traantje Kusje papa Lief en klein Fijne handjes Glazen kistje Kort in buikje Kindje pijn Kwetsbaar kindje Teder kindje Kleine oogjes Glazen lot Niet meer groeien Niet meer eten Altijd slapen Kindje God…

Dat speciale plekje in mijn hart is omgebouwd tot martelkamer waar ik jou met de meest vreselijke marteltuigen diepe rijtende wonden toebedenk, dat waar je recht op hebt. Ooit zal het weer een bloementuin zijn met een bankje en een steen, waar vogels zoete herinneringen fluiten.…

Ik til over bergen en breng over wolken naar blauwe hemels waar morgen niet bestaat Ik droog tranen verwerk stil wat mij dierbaar is lach ik toe Maar ook ik huil soms…

De vlinder had haar ei gelegd op een groen eikenblad er kroop een piepklein rupsje uit dat at en at en at het at het hele blaadje op en nam er nog een paar het spon zich daarna in als pop toen was het rupsje klaar er na een hele tijd een nieuw seizoen begon kroop daar een kleine vlinder uit die straalde in de zon ze dartelde de…

En statig dalen, slank in blank gewaad, Maagdengestalten, in de maneschijn, Van brede marmertreden, tot waar staat Een blanke baar, - in 't kistje een kindekijn. 't Ligt wit en weerloos op het wit satijn, Een sneeuwwit rozenkransje om 't lokkenblond.…

Geef mij je tranen in een zakdoek van satijn ik zal ze bewaren onder de maneschijn Tranen worden goud op het bed van een prinses in een kistje met juwelen opgesloten levensles Ik open het geheim van satijn en een juweel en huil ontroering zachte liefde maakt alles heel…

Langs de woeste witte golven van een zee die was vertrouwd streelde wind de rauwe randen van zijn grauwe juttershanden die - al waren zij dan oud - nog dromen zochten in het zout En zijn oude schippersdromen dreven met zijn ogen mee die toen branding zich deed rollen een klein kistje zagen tollen dat hij daarna heel gedwee met oude handen…

Wankel, leunend op de vensterbank ziet ze hem gaan zijn pas onzeker, traag het kistje op zijn schouder wiegt het ritme dat maandenlang het hare was de weg buigt af langs gracht en beukenhaag dan sterft de stilte. (Gebeurtenis in 1954 beschreven in 2010)…

Zouden vlinders dan zo kwetsbaar zijn omwille van het ongelooflijk mooie dat hun vleugels in zich dragen zij hebben hun geheim weten te verstoppen en spreken toch uitbundig over hun verandering zich tot vlinder te ontpoppen tijdens het geduldig wachten en intussen trachten krachten te reserveren voor de metamorfose hoe de natuur ons…

Je zit in elke vezel van mijn lijf En ik weet niet hoe ik je weg moet krijgen Hoe laat men mooie blauwe vlinders zwijgen Waar laat men grote tranenkralen rijgen Tot kettingen een metertje of vijf Mijn dromen stop ik ver onder de grond De tijd is daar elkaar nu los te laten Om te voorkomen dat wij ons gaan haten Dat valt niet recht en…

Het is nooit één woord dat het leven vergelijkt het zijn er vele, het zijn vele gezichten verwrongen of versplinterd, met stoppels of met lichte make-up, met haar eraan of een hoedje dat nergens bij past in elk gezicht een kistje van huid in elk kistje dat open kan een schat van vlees en bloed waarmee elke bewering tot leven kan komen, elk…

met je mooie kleertjes aan lig je roerloos in een kistje want je bent op weg gegaan was jouw zijn hier veel te kort schijnt jouw zon voor altijd in ons midden waar jij hoort doen wij jou uitgeleide op eigen wijs voorgoed in ons hart gesloten wensen we jou een goede reis…

van uw handen naar uw lippen en blaas uw laatste adem in de dode mollenmond, hij zal zich uitrekken voor hij u mee omhoog neemt, uw zwartsatijnen vlinder, wiekend op zijn vier gespierde roze vleugeltjes -------------------------------------- uit: 'En gingen uit sterven', 2005.…

Hoe kan afscheid zeer doen Als iemand nooit bestaan heeft De warmte die je voelde Slechts je eigen verlangen Bevroren in de kou Van de zwarte nacht Hoe kan er verdriet zijn Om iets dat nooit geweest is Slechts dromen die echt leken Net zo snel verdwenen Bij het ontwaken Uit de zwarte nacht Waarom treuren Om een fata morgana…

Ik kijk even naar mijn handen En ik schrik Wat zijn ze oud Craquelé gebroken marmer Met vijf smalle staafjes hout Het verval is reeds begonnen In de herfst De winter wacht Als ik die ooit mag bereiken ’t Is een koude lange nacht Maar dan denk ik aan mijn moeder Die ’s de winter bijna door Nog zo stralend levenslustig Nou…

we ons voorbereiden, onwetend waarop, behalve dan op dat nietszeggende doodgaan alsof dat ons doel is of de uitkomst van ons leven alsof de dieren en de planten die leven om te leven en anders niet zouden bestaan, er niet toe doen Het houdt een keer op, blijkbaar is er geen begin zonder einde en fladderen we voorbestemd voort als vlinderende…