5599 resultaten.
Voor Serena
hartenkreet
4.0 met 82 stemmen 5.084 ’
‘Serena Koning’…
voor de rest van mijn leven
hartenkreet
2.0 met 11 stemmen 589 Elke dag weer..
Mis ik je een beetje meer
Soms krijg ik het benauwd
omdat mijn hart al van je houdt
Het maakt me soms bang vooral
voor wat er nog komen kan..
Het is een grote stap voor mij te nemen
maar ik wil je bij me in me leven en als
het even kan de rest van mijn leven…
Mijn ziel is in mij
poëzie
3.0 met 60 stemmen 12.670 .
----------------------------
uit: Serena (1898)…
Te Bond
snelsonnet
4.0 met 4 stemmen 174 Each Time You Die Alone, The First To Die,
Maybe You Die Today or Die Tomorrow,
Die Now, Again, or Die Once Without Sorrow,
Die Twice, Die Hard or Die And Say Goodbye.
Maar híj blijft leven, wat er ook gebeurt,
Die 007, ‘shaken’ dan wel ‘stirred’.…
Serena
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 809 De voeten
stevig op de grond
wacht zij gebogen
de billen
gespannen in het oranje broekje
heen en weer wiegend.
Tegen 200
de bal geretourneerd
het rokje opslaand.
De benen
schuift ze alreeds uiteen
over het gravel
eindeloos
een gave driehoek vormend.
Ze rept zich naar de andere zijde
helaas tevergeefs
het game verloren.
Op en neer deinend…
Serena streepje voor
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 545 geen groot hart op Centre Court
Voor de dichter die klein zéér eert
reden voor Serena nu victorie weert
zich te verheffen opdat Venus zijn stem hoort…
Afvallig senryu
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 240 schuldig gesmokkel
tussen repen van Cote d' Or
ben ik afvallig…
Serene Venus
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 41 ellende'
Was vader, de tiran die niemand kende
De gesel waar Serena nooit aan wende…
Nacht
poëzie
3.0 met 37 stemmen 6.223 Niets dan de wijde,
de grote rust:
eenzaamheid zachtjes
in slaap gekust;
niets dan het sluimren
van 't levend Al,
dat straks weer de ogen
ontsluiten zal;
niets dan de hemel,
die ogend waakt,
zolang lome aarde
het waken staakt;
niets dan wat wijde
oneindigheid,
in Nachts zachte armen
rustig gevlijd.…
Zomers duin
poëzie
4.0 met 9 stemmen 4.118 Nu wil ik niets zijn dan een kleine stem,
Heel needrig sprekend van de mooie dingen,
Die me op de klare zonnedag omringen
In 't warmzacht duindal, waar de gele brem
Zo gul haar gouden bloemenrei laat zingen.
Gegroet, bruin bijtje! - riep-je bloemen, hem? -
Gons zacht, dat je haar zang niet overstem
Door 't zwartgetoon van je gonsjubelingen…
MAANLICHT
poëzie
4.0 met 2 stemmen 840 Geklommen was de maan naar boven,
Had wolken stil uiteengeschoven,
Uit sneeuwengrot leek zij te turen,
En zilversneeuw in 't rond te sturen.
't Was of de warme zomeraarde
Het koelend zilver gretig gaarde;
Al meer en meer had ze opgevangen,
Tot al van zilver was omvangen.
Een koel, blank kleed dat verre strekte
En velden wijd en weien…
Zijn
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 65 Zen-slagen wonder
Spreek "To be or not To be"
Goed te "zijn"- "zonder"…
Controverse
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 166 << >>
Controversy
Whether tricked or not.…
Droom-vrouw, kom!
poëzie
2.0 met 16 stemmen 4.811 Droom-vrouw, kom !
Droom-vrouw, kom !
En draag mijn kleine
In je armen, de rozereine;
Draag mijn kleine
Die slapen wil
Naar je droomhof
Manestil.
Kleine sterrekindren gaan
Met hun lichtjes al vooraan,
Openen de blauwe dromepoort,
Zorgen dat niets mijn kleine stoort.
Maar schuift op haar venster zacht;
Roomblanke roosjes houden er wacht…
Avond
poëzie
3.0 met 3 stemmen 1.333 Boven mij is de lucht
als een lief gelaat,
waarover zachtkens
een glimlach gaat
En binnen in mij
wordt het al nu zo stil,
of mijn hele hart
naar de hemel wil .…
Is 't lang geleên?
poëzie
3.0 met 9 stemmen 2.733 't Is lang geleên...
Lente was 't, en de dag was heen.
Heugt het je, Liefste, hoe wij samen
langs het zingende zeestrand kwamen,
hand in hand, en alleen ?
Spraken niet, - onze ogen alleen
hadden 't druk ; de zoetste tale
hoorden wij, voor de eerste male,
lang geleên.
Lente was 't voor u en mij ...
Lente is nu zo lang voorbij !
Lente had…
Slaapliedje
poëzie
2.0 met 3 stemmen 1.096 Slaap, kindje mijn,
Sluit je lipjes fijn,
En doe je ogen dicht, mijn ogenlicht;
Nu je zo warmpjes nederligt,
Moet je rustig zijn.
Nù ben-je klein:
Ik hou je hoofd en je lijfje zoet,
En je wilde voetjes stil en goed
In twee handen mijn.
Eens zul-je groter zijn:
Dan lig je niet meer in mijn armen neer,
Dan stap je door 't land als een…
Liefde
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.721 Liefde kwam tot mij zo zacht
Als lentegeuren in lentenacht.
'k Voelde haar bloeien langs mij gaan
En alles in mij is bloeien gegaan.
Alles in mij werd morgenblank:
Vogeltjes floten hunnen dank;
Over de stille bossen ging
Windevleugel-ritseling,
En mijn hart die morgen kweelde
Als een leeuwrik zijn liedrenweelde.…
Viooltjes
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.134 Staan ze daar niet als kindren, de gezichtjes
Hoog op in 't vrolijke zonlicht; zelve lichtjes
Van kleur, gevlamd, gebruind? Heel blij verluidt
Hun warme levenswil door 't kleuren-klateren...
- Straks gaan de mondjes open. 't Lachenschateren
Schittert al boven 't groene-aandachtige uit!…
Morgen op de hei
poëzie
2.0 met 4 stemmen 1.708 Ik loop langs hei - die ligt in diep azuur
Van zomerhemel rondom neergespreid -
Kleurwarme hei: een brokje oneindigheid
Van kruid en bloem, zover ik mijmrend tuur.
Wereld en mensen weg... Alleen natuur
Zo pas gegleên uit rijk van rustigheid
Met glimlach ongerept: stille innigheid
Van nijver leven in het morgenuur.
Ik schroom te treden op…
Over de stille, stille sneeuw.
poëzie
5.0 met 4 stemmen 1.343 Over de stille,
Stille sneeuw,
Diep uit de verte,
Onder de lage
Malv'-witte luchten
Nadert het tinklen
Tinklen, tinklen,
't Gulzilvrig rinklen
Aanzwellend, klankwellend,
Uitschuddend, zwierend
Een sleep van geluidjes:
Schelklikke klankjes,
Pretdolle zangkjes,
Rap, druk, uitvierend
In vreugdvlugge schatering
Bellekens-klatering…
Gelijk een vogel
poëzie
4.0 met 3 stemmen 825 Gelijk een vogel moede nederstrijkt
Op 't nestje in loovren veilig weggeborgen,
En 't kopje slapend buigt totdat de morgen
Blij uit haar lichte wolkwaranden kijkt,
En zachtjes zegt: ‘mijn hele hemel prijkt
Alreê met rozen van mijn liefde en zorgen...’
En 't is hem wèl dat nacht is opgeborgen -
Hij rept de vleuglen al, zijn moeheid wijkt!…
Mijn jongske slaapt al zo lang
poëzie
5.0 met 3 stemmen 1.274 Mijn jonkske slaapt al zo lang
In stille kille hof;
Mijn stem van roepen is dof,
Mijn lippen verleerden hun zang.
's Nachts als ik slaap, slaat hij even
Zijn vakerige oogjes open,
Komt naar mij toegelopen
Om mij een kus te geven.
Vlijt zijn hoofdje naast mij,
Nestelt zich in mijn armen....
'k Mag hem koestren en warmen -
Mijn hart is…
Val nu mijn woorden
poëzie
4.0 met 1 stemmen 710 Val nu mijn woorden als hele reine
Drupjes van klank in der oren fijne
Luistrende schelpjes; maak melodije
Van mijn gedachten, en zoetjes laat
Ze op rimpling van golvige ritmen glijen,
Totdat de ontwaakte stilte staat
In zachte glimlach van verblijen.…
Twee lichtjes zijn je ogen
poëzie
4.0 met 1 stemmen 1.456 Twee lichtjes zijn je ogen, mijn kindekijn!
Die stralen zo diep in het harte mijn,
Dat alles blij licht wordt daarbinnen;
Dán juicht het er luide, dán vrediglijk stil,
Of mijn hart al maar loven en minnen wil,
Al maar loven en minnen!
Twee grijpertjes zijn er je handenpaar,
Die stoeien en grijpen en houden maar;
Je speelse bloemhandjes, mijn…
Mijn ziel is in mij.
poëzie
4.0 met 2 stemmen 727 Mijn ziel is in mij als een kind
Dat droomt, terwijl zijn voeten bloeden,
Van vleugels verloren, die hij, de moede,
Wel eenmaal wedervindt.…
Heel ver.
poëzie
3.0 met 3 stemmen 859 Ik wilde ik kon je in mijn armen nemen,
Dragen heel ver
Langs blanke velden en koele wegen....
De avondster
Zou wel onze vriendlijke leidsvrouwe wezen,
Als over dagmoede landen rezen
Avond- en nacht-
Schaduwen zacht.
Ik zou je voeren langs rozenheg
En vogelwoning.... heel ver weg....
Langs blauwende zeeën en duinige stranden,…
Sterven. I.
poëzie
4.0 met 2 stemmen 516 't Is het Leven dat henengaat,
Stadig, stil,
Als zoveel dat altijd verder gaat
En toch niet heengaan wil;
Als elke tik van de klok, die uur
Nà uur slaat,
En nieuwe voortdringt, en ze één voor één,
Eén voor één sterven laat;
Als elke vonk in de vlammende haard,
Vuur een poos,
Door 't vuur geboren, door 't vuur verjaagd
En geblust…
Sterven. III.
poëzie
4.0 met 1 stemmen 496 . . . . . . . . . . . . . .
Zoals de golven gaan en komen,
Komen en gaan,
Den schoot van heur moeder, de zee, ontnomen
Levenbelaân;
Zoals de bloemenkindren komen,
Bloeien en gaan,
De schoot van heur moeder, de aarde, ontnomen
Levenbelaân;
Zoals de starren gaan en komen,
Schittren en gaan,
De schoot van heur moeder, 't heelal…
Sterven. IV.
poëzie
4.0 met 1 stemmen 539 Toen Z ij n e stem, wellend uit diepe nacht ...
Lichtend gelaat zag 'k over mij gebogen;
Ik staarde in kalme, vriendlijk blikkende ogen:
‘Kom met mij,’ wenkten oog en lippen zacht.
Mijn Gids had vleuglen, en op vleuglen vlogen
Wij de aarde langs, die droomrig, dauwbevracht,
Opglansde een wijl. Dan hoger, tot in pracht
De sterrenzeeën om…