40 resultaten.
[ Het is eb, ochtend ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 23 Het is eb, ochtend-
mist rondom mijn zintuigen –
een cirkel stilte.…
Pogingen tot relaties
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 171 Ik heb niet geleerd
om te leven, ik ben
eraan gewend geraakt
al met al een poging
om mezelf te zijn
bij vrienden
die geen eisen stellen
en beschikbaar zijn
wanneer ik kom of roep
dat ik eenzaam ben
Met jou is mijn poging
tot een relatie anders
Soms gaat het goed
gedachteloos, vanzelf
zodat ik achteraf niet weet
of we verbonden…
Wonderen met een begin
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 108 In den beginne schiep de mens
de gedachte: alles, de mensen
en de aarde, is een wonder
met een begin
en alles wat zich voortplant
gaat dood, alleen de zon
de sterren en de stenen
hadden geen eind, tot later
de oneindigheid werd bedacht
het zelfs nooit begonnen zijn
zodat de rest, eigenlijk alles
dat bekend is, de wereld
ooit zal moeten…
[ De stad doet gewoon ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 18 De stad doet gewoon,
maar de vogels vliegen op –
zo geel kleurt de lucht.…
Betovering
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 27 De grot ingelokt
door krullend haar
weerspiegeld op het plafond
achter de ingang, hoop ik
een wonder te ontdekken
niet gelovend in een boze
betovering die mij verkracht
op een kille oesterbank
rillend lig ik op het spijkerbed
dat mijn huid openhaalt
terwijl ik de mantra herhaal
Het is niet echt, de messen
die bijna vallen, de horror…
[ Levenslang is het ]
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 42 Levenslang is het
geheimzinnig dat ik denk --
met heel mijn lichaam.…
[ Wolken zijn het bloed ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 26 Wolken zijn het bloed
van de Aarde, mijn moeder --
het bloed van mijn bloed.…
Ik dank u
poëzie
3.0 met 13 stemmen 4.072 Ik dank U voor het goed onthaal,
Dat was van weinig woorden,
Gelijk àl goede dingen zijn,
Die ooit ons hart bekoorden.
Ik dank U voor het avondmaal.
Der kindren klare wezen,
Het warme huis, de liefde, en
Wat nooit mijn deel mocht wezen,
Maar wat vandaag op d'oude droom
En over dorre dagen,
Een warme sneeuw van bloesem vlaagt,
Lijk mei…
[ In Jeruzalem ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 52 In Jeruzalem
versmelt de lucht met bomen –
in keppel keppels.…
Dorst
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 35 Waarheen ik ook loop, altijd
komt er een eind aan mijn reis
aan de kust van een zee
waarin het land uitmondt
met uitzicht over oneindig
vruchtwater dat leven geeft
ieders bloed doet vloeien
en jouw zaad draagt
door geulen, over bergen en dalen
naar het hiernamaals, het vult
mijn cellen, mijn borsten
rond van vreugde
lest mijn dagelijkse…
Alleen.
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 523 Ik kies niet mijn weg, volg
haar slechts, stil en verlaten.
Terwijl ik staar in de verte,
eenzaam en gelaten.
Maar vol vertrouwen ga ik door
met achter mij elk voetspoor
dat geraakt in vergetelheid.…
[ Leven is voelen ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 31 Leven is voelen
dat je kwijtraakt wat je krijgt –
alleen Goedheid blijft.…
[ Ik neem een bosbad ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 85 Ik neem een bosbad –
in geuren, wuiven, tjilpen,
knappende takjes.…
Alles was er nog steeds...
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 144 Ik word wakker: de hersenen
deden het, blijkbaar, nog steeds...
Alles functioneerde: mijn geheugen, gezichtsblik
nadenken en voelen.
Het lichaam stuwde bloed,
dwars door alle organen.
Ik had de geest nog niet gegeven...
God hield me, al die tijd
innig bezorgd in leven.
God mijn vader.
Bij gebrek aan een menselijke
zorgzame vader.
Een kruiwagen…
Mijn ziel zoekt het zoete leven
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 39 We zijn ons eigen publiek
van ons is de stad, de fontein
speelt mijn toneel, het mag niet
maar de nacht is warm
en ik heb er zin in
Marcello komt de trappen af
hij kijkt liever, maar toch
bukt hij zich, zet zijn schoenen
naast het glas melk
en stapt het water in
Strelend vouwt hij zijn handen
om mijn hoofd, nog zonder
me aan te raken…
[ Er zijn, dat is het ]
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 28 Er zijn, dat is het,
glimlacht de tuinman, een tuin –
leeft en is nooit af.…
Samenval
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 65 Het uur heeft geslagen
Meteen vergeten we de tijd
en wensen we elkaar alle goeds
en verveling toe
dat zalige alles kunnen
bij het rustgevende tikken
van oma's klok zonder de wijzers
van een agenda die Actie! roept
Nieuwjaar, het besef
dat de tijd in onszelf nooit voorbijgaat
In één lichaam zijn we jaren
aan ervaringen die niet afgesloten…
Het ouder worden...
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 78 Beklemd tussen vier muren in
het geraamte van de tijd...
Iedereen ademt zwaar en de leegte
tussen de botten is als verzuring
in de nerven van bladeren.
Langzaam, maar zeker sterft ieder
wezen, de ziel krimpt eerst ineen
en ieder ding waar zoveel waarde aan
werd gehecht verandert in steen.
De liefde die broos is wordt verpletterd
in een…
De Vlieg
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 29 Mensen kunnen sterk zijn
als een beer, met een geweer
of een kanon, en zwemmen
als de snelste vis, met zeilen
of een motor, zelfs vliegen
kunnen ze met grote vleugels
die niet hoeven te slaan
en dus geen echte vleugels zijn
Een vliegtuig is een tuig
de ware vlieger is de Vlieg
Alle vogels zijn jaloers op haar
want zij draagt de…
Ik maakte foto's van geluk
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 25 Ik maakte foto's van geluk:
haarscherp vrijende paartjes
En ik voelde me een gluurder
Zo verging het iedereen
die de serie bekeek
Niemands hart ging open
Ook niet van de vrolijkheid
of het verdrongen verdriet
van lachende mensen
noch van kinderen, hun spel
hun ernst en hun lieve blikken
Het was veel, maar geen geluk
Dan de winnaars…
Bovenmenselijk
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 249 Ik droeg alles
zolang ik het dragen kon
zolang mogelijk.
Totdat het ook voor mij,
niet meer te dragen viel
en ik het helaas,
wel loslaten moest.
Met pijn in mijn hart.
De ziel vroeg
dit van me.
Voor nieuw leven
te geven
en te gaan beleven.
Een zielsmatig streven:
stérker dan het lichaam,
krachtiger dan de mens...
bijna bovenmenselijk…
cirkel.
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 218 Slaperige ogen door een kier van het gordijn,
de zon in mijn gezicht.
Koffie kan ik goed gebruiken en heb mijn
blik op het keukenkastje gericht.
Even later in de kamer een slok van dat
donkerbruine vocht, een sterke bak, dan
moed verzamelen voor de dag.
Immers de zon schijnt, ik kijk naar buiten
en in die gele cirkel vertoont zich
een…
Kwaad bestrijden
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 124 Of het nu mensen zonder zonden zijn
of onafhankelijke rechters
of goden zonder daden
of strenge vaders.
Laten we SAMEN het kwaad bestrijden.
Laat al die rechters NIET alleen.
En NOOIT de daders.…
Ouderloos kind
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 146 In gesublimeerde vorm
Is het eenzame gedicht
Niet meer dan een
Kinderloos wezen,
Niet meer dan een
Ouderloos kind…
Eendagsvlinder.
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 194 Vlinder droom op die bloem,
geniet!
En stoor je niet aan die bij
met zijn gezoem.
Jij die het leven weet te bekoren
en de volgende dag dat gezoem
niet meer zal horen.…
Wakkere Nederlander (17)
snelsonnet
4.0 met 5 stemmen 161 Baudet: gewoon een slimme PVV’er
die thuis hoort bij de lepe kletsmajoortjes
Hij heeft een boekje met wat vreemde woordjes:
een intellectuele patjepeeër
Geef mij maar Geert, die is tenminste echt
‘k begrijp hem niet, maar snap wel wat ie zegt…
HERFSTWENKEN
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 28 Rondom het vertrouwde Slot Bommelstein
staan paddenstoelen langs vele wegen,
spreken een taal, die plechtig gezwegen,
wegwijzer naar nieuw beleven wil zijn.
Het Donkere Bomen bos heeft een festijn
van geurige zwammen, aaneengeregen
tot kringen met tovermacht; allerwegen
scheppen boleten vaag vragend bewustzijn.
In de grotten van de Zwarte…
Lentes weven
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 197 Het is alweer twee weken geleden
dat we elkaar schreven, verheugd
lentes wevend tot een gedicht
over liefde waarin we onszelf mengen
met de openhartigheid van een vriendin
en onze behoefte aan verbondenheid
Jij rijmt met mij
tot een fijnstoffelijke liefde, we scheppen
madeliefjes in wuivende velden
met kuspoortjes in de hagedoorn
de…
Rood fatsoen
snelsonnet
4.0 met 4 stemmen 329 De Rode Leiders willen weer Fatsoen
In het gezin, de maatschappij, op internet
Op school, het voetbalveld en ook in bed
Het gáát niet om de vrije markt en poen
Want anders kweek je ruwe patjepeeërs
of samenwerkers met de VVD’ers…
Afscheid
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 428 Het landschap is van craquelé oud,
bruine bomen kruimelen stofgoud.
In een diepe toonaard schept een weg
traag warm licht op de avond.
Een reiziger gaat in vormloze jas,
op de schouder een zwaar pak.
Hij wenst aan het eind van de reis
zich van het gewicht te ontlasten.
Het is al laat.
Zonder verandering voeren
bomen naar een hoog huis,…