Alle inzendingen over Winter OR Laarzen

In de loop van een paar laarzen heb ik de winter aan mijn voeten…

Mijn dochter spreekt konijnenbont is deze winter in de mode maar vermijdt het zelfs in je laarzen ze worden levend afgestroopt om kwaliteit te bewaren Ik knik en voel het in mijn maag misselijk wroet mijn laars en denk de mode is fucking dwaas…

Each Time You Die Alone, The First To Die, Maybe You Die Today or Die Tomorrow, Die Now, Again, or Die Once Without Sorrow, Die Twice, Die Hard or Die And Say Goodbye. Maar híj blijft leven, wat er ook gebeurt, Die 007, ‘shaken’ dan wel ‘stirred’.…

zag voeten wandelen in laarzen omhoog naar diekwartbroek waarvoor je knie in elegantie boog wist niets van bovenbeen voelde splitsing volgde impuls heb je zacht met zon en wolken gevuld…

De winter keert weer op zijn natte schreden Ik had flink met mijn laarzen moeten wroeten Toen plots een paarse zee lag aan mijn voeten Na één dag zon...zo lang lijkt het geleden Mijn kap en poncho kwamen goed van pas Geen sneeuw, maar regenruis in 't struikgewas…

schuldig gesmokkel tussen repen van Cote d' Or ben ik afvallig…

Zen-slagen wonder Spreek "To be or not To be" Goed te "zijn"- "zonder"…

<< >> Controversy Whether tricked or not.…

straight ahead immer gerade aus en dan ineens die afslag naar links, rechts, einde rotonde or whatever...…

vermeden to be or not to be, that is ...…

Het komt misschien door het weer Dan schijnt de zon, dan weer niet Zo ook met mijn gevoelens elke keer Dan ben ik happy, dan weer niet. Als ik happy ben, dan zou ik willen schreeuwen De wereld laten weten hoe blij ik ben En al het moois in de wereld willen omarmen Ben ik dat niet, dan zou ik willen huilen dicht tegen je aan willen kruipen…

[Haiku] onder mijn laarzen drijven de wolken voorbij in een regenplas…

In God's latrines krijsen blondines non-stop zijn "IT'S NOW OR NEVER !"-kreet.…

Teek it or leave zoiets! Nieuwe bacteriën vormen bedreigingen voor ons bestaan Weer zo’n vies beest zonder tekenbevoegdheden Rutte kom op man en doe er wat aan!…

waar is nu dat ventje met zijne leeren laarzen dat kwam vissen en zingen in de vijver van onze hof het groen wordt stilaan bruin geen gras dat nog wil groeien en het mos dat welig tiert van eigen belang en meer de herfst was onmiskenbaar daar, de kat heeft het verteld in grommig gespin, de sporen in diverse huid gegrift staat de winter…

Als tijd altijd was Bleef ik eindeloos liggen In pas gemaaid gras…

Ben je vluchteling of ben je gelukzoeker dat is de vraag Hamlet dacht aan zelfmoord alleen daarom was het 'to be or not to be' als je aan mij vraagt of ik gelukzoeker ben dan zeg ik ja als je aan mij vraagt of ik wil zijn of niet zijn zeg ik wil er zijn 'er' is een plaats die tegen de dood is grammatica van het…

In een bad als een gemankeerde baarmoeder kijk ik terug en reminisceer, het gedaas, de grijperige maanden, de hele winter of discontent. Er was het meisje met de rode laarzen de neuzen waren versleten maar de maantjes van haar vingers waren gaaf En later zat ik aan haar bed en lepelde vermoeide wijsheden binnen..…

N or; ...... E r ... K linkt een . E is; men vraagt N iet geld maar recht.…

Na de vier stappen van vandaag zit ik op sokken bij de haard Mijn zware laarzen staan recht en mijn rug rammelt nog Ik ben een handlanger ik verleg de grenzen van de verliefde dames en de rijke heren Paardenmoppen laat ik achter de geur van freesia's neem ik mee Het water in de emmer klotst als hunkerende liefde Ik reis niet alleen…

Het zijn niet de stampende laarzen, de mantels gedrenkt in het bloed, de machten die mensen verbazen, het grote betoog dat het doet, maar 't licht van de wenkende sterren, het kleine verhaal van de moed, een Kind dat hier komt van zo verre en dat ons in eenvoud begroet.…

je klikt en raakt me aan je laarzen gaan voor woelig ritme subtiel laat je me stikken je hakken zien in sensueel getik toch strikte ik je blik je veerde op en knikte…

Ze kocht een nieuwe winterjas en laarzen en een mooie das en even leek het of de pijn er met het geld vandoor was…

De sneeuw valt zacht, op heg en struik, de takken als met witte bloesem overdekkend. Met glinsteringen in het witte winterlicht. Geluidloos dekt de sneeuw de aarde dicht. Elk geluid klinkt nu gedempt. Het ligt daar stil en koud te zijn. Als met een zachte deken toegedekt, in zoete rust, nog ongerept en rein. Een poes waagt zich naar buiten…

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

Beschutting is goed, ik weet het, ik moet opstaan – en een boom planten.…

horen dat de marcherende laarzen een dorp vol mannen naar de dood hebben geleid…

Is vorst Breken scherp en helder de stenen rijen Wegen scheuren Schel schelt de schel Van de trem in de duizelruimte Hoge hoepel Staalhemel staalhelm Naar klare spanbanen strammen stappen Laarzen slaan de straat tot luide ruimte Is vorst Breken stenen scherp Slaan laarzen klaar Schellen de schellen schel helder helder helder…

"Helden sterven staande in hun laarzen”, dacht hij nog grinnikend en schoot zich voor de kop, gezeten in zijn zetel met enkel witte sokken aan.…