inloggen

Alle inzendingen over aarde

8993 resultaten.

Sorteren op:

Vrede, Vrijheid, Geluk

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 225
Subtitel: Ik vraag bootvluchtelinge (II) Ik vraag wat haar heeft doen vluchten 'Na drie keer verkracht te zijn' (respectloos) 'En reeds daarvoor verlangde ik al naar een land met VREDE VRIJHEID (GELUK)' Leugens waarmee jij bent geconfronteerd Betreffen nimmer, echt nooit een waarheid Mijn God, waarom vieren wij straks feest'lijk…

Het graf

poëzie
4.0 met 32 stemmen aantal keer bekeken 9.547
Hier kan ik 't best met God en met mijzelf verkeren, Hier, waar de vrede woont, de zorg het hart niet knaagt, De beek welluidend ruist, de tortel troostrijk klaagt, De zoô *, die de armoe dekt, en 't marmren ereteken, De duurzaamheid en prijs van aardse grootheid preken.…

Gans

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 41
dat menselijke is voor vele trekvogels als leverpastei…
Hylke Ma8 februari 2020Lees meer…

Ode aan de aarde.

hartenkreet
3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 103
Vandaag is de “ dag van de aarde” ‘k wist niet eens dat ‘t bestond, onze globe met een fantastische waarde, waar menig mens het leven vond! Vandaag, de dag van de aarde besef ik me eens te meer, dat de mooie aarde- waarde niet meer is dan van weleer!…

Pescadora

netgedicht
2.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 57
Ik sla een bladzij open van mijn flora En kijk, wat zie ik tot mijn vreugde staan? Een vogelkers, een ridderspoor, een haan Ontsnapt uit eldorado Pescadora Ik duinde gras, en zag opeens een mees In 't woud van la foresta pluviale Op monterosa grutto's in platanen En op de allerlaatste bladzij Kees 'Daar schuilt een adder onder…
Maxim1 augustus 2023Lees meer…

Voor altijd

hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 191
Niks duurt... voor altijd ook al denken of wensen, wij mensen, dat ooit eens! Niets is voor altijd alleen het land waar altijd alles is, is voor altijd!…

Firmament

hartenkreet
4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 140
Daar boven aan de avondhemel, zit een persoon, die daar niet zit om doodgewoon te zitten en te wijzen, neen, Daar boven aan de lucht, zit een persoon die NU verzucht, Waar ben ik in vredesnaam aan begonnen, met het scheppen van de aarde, alles lijkt van nul- en generlei waarde.…
An Terlouw17 december 2015Lees meer…

Strandleven

netgedicht
3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 107
Mensen leven als egootjes, op een eenzaam bolletje, waarvan er meer zijn, dan zandkorrels, van een strand. Mensen denken onvoorstelbaar. Zo kunnen we gaan denken, dat we erg eenzaam zijn. Dieren denken dat niet, denkt een dichter. De dichter ligt nu in bed. Hij waant zich eenzaam. Alleen, vannacht. Onbegrepen. Hij denkt na. Hij schrijft…

Verbijstering alom.

hartenkreet
1.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 269
Ingetogen glimlach zo stralend ook uitstralend; wat is alles betovering Is dit waar een machtige wondere wereld zo boordevol verwondering? Kras dat houden van zo rijkelijk groots inhoudelijk is Een grootscheepse ommekeer in mijn wereldje, lekkerder dan de fijnste dis. De paardenmolen deinst in crescendo de hoogste sferen in Gekir van een peuter…

Tot moeder aarde,

hartenkreet
4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 482
Maar kunnen zon en wind een menselijk hart ooit uit zijn boei bevrijden, Dan, Moeder aarde, Ben ik weer uw kind!…

aarde

netgedicht
2.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 1.030
met vallen en opstaan verankert beetje bij beetje elk voetspoor mijn gehechtheid bij elke stap de gedachte hoe duizelingwekkend je aardigheidjes mij aantrekken met spreidarmen vang ik je walswind je stof uit rulle grond gewaaid poedert mijn gezicht onontkoombaar is de terugkeer naar mijn gang van kruipen met opstand en verval beetje…

Aarde

hartenkreet
4.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 684
Mijn vingers beroeren de aarde. Witgekleurd drinkt mijn huid van het zuivere water, zoals het verdorde blad, verdwaald op haar levenspad. Mijn handen wiegen de zon. Verkleumd verwarmt mijn huid zich in het pure licht, zoals een gesloten roos, gevlekt en oh zo kleurloos. Mijn armen openen in de wind.…

t(er)reuraarde

netgedicht
2.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 790
ijselijk gepolijst dan weer doordrenkt haar windzang de broze stilte met twinkelend refrein ze spreekt niet, stelt geen vragen, maar ze beeft, ze breekt als verdoken broosheid apocalyptische woede vonkt tot zij drachtig van vuur grommend uit haar voegen barst ze spreekt niet, stelt geen vragen maar gekweld door geweld drijven mens en aarde…

De aarde

gedicht
2.0 met 63 stemmen aantal keer bekeken 15.650
Ik heb de aarde in Twee hutten verdeeld: een Voor mij En een voor mij zelf. Als een rivier voeten Loop ik naar de monding Mijn woorden Over verbrande akkers. Het trage zilver van mijn spoor Bevlagt de dagen tot waar Zij heimelijk gaan: De echo van geluidloze paarden. ------------------------------ uit: Winterrunen, 1967.…

De aarde aaien

netgedicht
2.0 met 17 stemmen aantal keer bekeken 3.208
De vogels fluiten Ik zit buiten in de vrolijke zon En aai heel zacht en heel voorzichtig De aarde; met mijn voeten het gazon…
Maartje14 augustus 2001Lees meer…

Depressie

netgedicht
3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 851
Ik zie eerst in dit vale licht hoe zwaar de Ziel moet zijn waaruit dit lied ontstaat, Hoe droef lig ik geketend aan de aarde.…

aarde

hartenkreet
2.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 387
Moeder natuur, geef mijn leven weer zin, ik ben de aarde op deze planeet sinds mensenheugenis, vanaf het prille begin.…

De aarde

hartenkreet
4.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 626
De bal is rond, de aarde ook. De bal wordt gétrapt, de aarde vértrapt!…

geëgd

netgedicht
2.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 332
aarde is geëgd de akker effen gelegd winter voor de deur…
delius20 oktober 2006Lees meer…

Mijn kleine wereld

hartenkreet
3.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 1.353
voor Gijs Er komen dieren binnen, die blijven om wat eten en een warme plek ze hebben geen hobby's en hun leven is kort ze klagen nooit en sterven dicht tegen de aarde, die verzoent steeds omhelzen wil -…

ochtendgloren

hartenkreet
4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 978
De aarde rust onder een deken van mist en is voor even uitgewist voorzichtige zonnestralen spelen een spel en laat alles zweven contouren komen langzaam tot leven dan ontwaakt de aarde uit de donkere nacht als een blad gedragen door de wind komt zij tot volle glorie in al haar pracht als een nieuwe dag weer begint…
ria14 oktober 2007Lees meer…

Terras

hartenkreet
1.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 548
Wat is een terras 't heeft aarde onder de voeten dus heel wat…

Tot stof

hartenkreet
3.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 1.415
Gladgestreken aarde met alleen een steen en een hart eromheen onuitwisbaar waar in stilte en in rust de zon jouw graf zacht kust waar het lijden niet meer is slechts herinnering en gemis…
ria6 juli 2008Lees meer…

in eigen sporen

netgedicht
2.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 153
weet dat zij mij in haar aards zuchten verder dan ooit laat gaan zoveel wereldrijker in eigen sporen naar mezelf terugleidt…

Erbinnenin te geraken

hartenkreet
1.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 181
Tekeningen maken bij gedichten is ook zoiets dat gebeurt soms denk ik is het een proberen erbinnenin te geraken en er van daar uit te kijken ernaar of iets in die aard…
delius6 januari 2011Lees meer…

De aarde is geen paradijs

hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 290
De aarde is geen paradijs maar wel een heel groot wonder waarmee ik mij gelukkig prijs; ik wil geen dag meer zonder!…
Zeni2 november 2012Lees meer…

alles zet zij in aarde

netgedicht
3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 475
zij verzamelt vogelhuisjes en windjammers zij is excentriek te jong en ziek maar ik zie die glimlach als zij struint in de tuin knipt alles kort en klein zij verzamelt takken, zaden en noten niets gaat naar de kloten alles heeft een waarde alles zet zij in aarde…
Fred1 januari 2013Lees meer…

Waarom de aarde

netgedicht
4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 332
worden mij vriendelijk Verwarmen begrijp ik dat ik Uit aarde geboren ben en er Ook weer vredig in terug kan keren…

denkdag

netgedicht
4.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 154
wanneer ik nood en verlangen schreeuw mijn vingers woel, ik rulle aarde licht het wit van bloemen op ik vraag niet meer, ik eis dat ik dezelfde reis maak, met dezelfde waarde vol herkenbaarheid maar juist daar, in ijle akkers sta ik, want ik ben je kwijt…
switi lobi6 november 2014Lees meer…
Meer laden...