Alle inzendingen over achter gesloten deur

Pannen rinkelen Deuren worden dichtgeslagen Vensters trillen in hun sponning. Toch staan wij nog hier: al is het achter gesloten deuren.…

Daar gebeurt het grote gebeuren Achter gesloten deuren Weer een nieuwe paragraaf. Achter slot en grendel Bespreken ze het gezwendel.…

Met open armen ontsluiten de geliefden hun geborgenheid achter gesloten deuren en een bloempje voor het raam. Gordijnen zijn niet nodig een boek is overbodig nu zijn ze eindelijk saam.…

Diepte van gedachten niet uitgesproken met woorden of door blikken van ver gekend ingekeerd wezen achter gesloten deuren afgewend uit zicht geopende luiken ook al is de poort dicht.…

stel je achter gesloten deuren voor en het regende niet zou er dan een reden tot klagen zijn tot bestaan, onverdeeld kon er dan iets misgaan achter wanden van het vertrek stel jezelf voor en tijdsduur bleef hetzelfde beeld nog één keer iets in dat er altijd zal zijn…

Wacht u voor de wacht hij geeft acht want bevel is bevel Hij maakt van elke oorlog: hel weet niet meer van hemel en vrede zit achter gesloten deuren gaat niet te keer Zwijgt in godsnaam.…

De stilte stijgt naar het hoofd Het einde niet in zicht Van elke vorm van vrijheid beroofd Achter gesloten deuren komt geen bericht De ogen gesloten, niet langer verlicht Het waakvlammetje langzaam gedoofd Geen actie die nog looft Geen uitgang waarvoor je zwicht Gevangen in vergetelheid Van je eigen schaduw het spiegelbeeld Niet langer…

stel je voor dat het nooit regent achter gesloten deuren dat de gedachte niet gebonden is aan hersenschimmen zou er dan een reden tot klagen zijn, tot ondeelbaar voortbestaan stel dit jezelf nogmaals voor terwijl tijdsduur hetzelfde blijft beeld daarna nog één keer iets in dat er altijd zal zijn wat kan er dan nog misgaan tussen…

Dichtslaande portieren ergens een hond die blaft en achter gesloten deuren een echtelijke ruzie waar iemand genadeloos wordt gestraft. De nacht met z'n geheimen die niet prijs worden gegeven donker, koud en kil verpest wordt iemands leven.…

soms schrijf ik met een lege pen ik vloek achter gesloten deuren maar weer verschijnt er geen zinnig woord ik heb geen interessante dingen te vertellen het intieme hou ik toch liever voor mezelf .…

Angst zit in een kleine hoek verbergend achter gesloten deuren, eruitspringend als je het opendoet anders stiekem erin geslopen. Zwevend, vallend in een zwarte gat Er niet meer eruit kunnen komen, Dit is waar ik voor vrees De angst van mijn dromen.…

In dit theater is het eerste stuk al opgevoerd achter gesloten deuren. De muren van de huizen krijgen scheuren, wat afbreuk doet aan cultureel geluk.…

de dood maakt witte letters in het zwart en gelezen bij het laatste beetje licht schrijf ik in het kort dit dicht * achter gesloten deuren tatoeëert mijn hart de namen van mijn naasten, het gemis schreit het leven vaarwel, de laatste klant, 'k zal me moeten haasten geen lijnen meer om in te kleuren slechts wat witte en roze linten…

gesloten deuren gebruikte magie uit lang vergeten boeken om de ziel van het leven weer te zoeken…

gesloten deuren geeft zicht op wat ik u, nu heb gedicht…

Achter gesloten deuren, daar voeren rivieren zonder oevers woorden van leegte mee. Uiteindelijk vloeit elk woord naar een volle, woordenloze zee. Zinnen treden bij woorden in om te worden tot woorden zonder zin en zin zonder geest of god.…

gesloten deuren afwezigheid te bedrijven…

" "nee, maar je eten bakt aan op het fornuis" het is dus logisch dat de korpschef snel reed hij is "ook maar een mens" net als wij van een voorbeeldfunctie wilde hij niet weten buiten diensttijd is de korpschef n.l. vrij nee, hij wordt natuurlijk niet bekeurd achter gesloten deuren wordt dit afgedaan "het is voor de bakker", u kent…

Je hebt niets te verliezen en toch kocht je de prins om met beloften en waarschuw je de mensen om schoonheid te mijden die te verbergen onder kleren en achter gesloten deuren waar de tijd in hun huid kruipt hun vlees verslapt en het aanvreet…

gesloten deuren van de meest kwetsbare uit onze samenleving dood en begraven wie vraagt er nog naar?…

gesloten deuren met elkaar wordt bekokstoofd alleen de economie vaart er tijdelijk wel bij alles wat hen niet toebehoort halen ze binnen zelfs de helft van je ziel eisen ze op, onze ziel die alleen God toebehoort…

Hoeveel er vallen zal ze niet boeien, zij zitten veilig achter gesloten deuren. Maar wat vertel ik later aan mijn kind, als hij oud genoeg is om het te weten? Hoe leg ik hem uit over nodeloos geweld, dat wereldleiders gebruiken om te regeren?…

schreiend naast lijken en gebeente leg ik woorden in de kast blaas het stof uit zinnen van verhalen en gebeden de echo raapt een holle schaduw in de hoeken van de kamer schraapt verbleekte maar nog nooit begraven schedels vingers verstijven gegil verstomt geschreven is de onvoltooide grafrede…

Misdaad belonen door welliswaar achter gesloten deuren, de daders bij elkaar te zetten. Dan denken wij, kan er weinig meer gebeuren. Maar hoeveel van die gebouwen moeten er dan nog komen? Op een goed moment houdt het toch op. Je kunt een boef toch niet belonen, wie zegt er nou een keertje'stop'?…

Zie jij in mij Zie ik in jou Kunnen wij elkaar wel zien Of blijven wij alléén…

Elke dag keek ik achter de gesloten deur waar jouw verborgen hartstocht wachtte. nihil zicht door de sleutel in het slot met één versterkt droombeeld in gedachte. Het enigste kijkgaatje kon niets verzachten. het wonder voor een geopend boek een taal dat is geschreven en gedrukt met een cijfercode achter een gesloten doek.…

Achter dichte deuren leven de grootste geheimen tranen die niemand ziet, eenzaamheid die groter groeit verlangens die niet worden ingevuld leven is een opgave waarin je slechts ten dele slaagt...…

de kamer vult zich met beslotenheid omsluit elke gewaarheid aanwezig ogen wenden af, onweerlegbaar zoals blikvelden buiten bereik of dromen van amberkleurig avondlicht ik verkeer in kringen van stokroos, korstmos, binnen mokerslagmuren tot fossiele regengloed in barnsteen, tot inpandige einders aan gewelven en hemelgezichten van lithosferen…

handen met bruine spikkels gevouwen in een gebloemde schoot de pop ligt op tafel het leven achter gesloten ogen aan de binnenkant de wereld achter dichte deuren aan de buitenkant…

De deur trek Ik achter me Open Wat nieuwe Kansen op Leven biedt Leven dat ik Zo lang geleden Al achter me liet…