Alle inzendingen over afscheidskus

Nog één afscheidskus, zet me er dan zachtjes uit. En heel langzaam zak ik dan in een diepe zwarte put. Waarvan ik vermoed, maar niet zeker weet, dat hij daar ook zit.…

Bij kaarsverlichting samenzijn hartstochtelijk ..de afscheidskus koel. [Senryu]…

wordt een dag nog steeds herboren als ik in jouw tranen de nacht verlies hoor ik een lied in verdwenen geluiden waar de nachtegaal stil jouw stem niet meer hoort vraag ik mijzelf wanneer het ontwaken de vreugde hervind naar morgen toe zoek ik nog steeds de juiste woorden die een afscheidskus vergezellen moet…

zo sterk en onvergankelijk ben je voor mij op een voetstuk staand soms hard en ongeliefd je eigen weg door je leven gebaand 'hij' moest met me praten het ging over jou je zou niet lang meer leven, het afscheid zou snel komen ik heb je een brief geschreven onderschrijven deed ik het met 'je liefhebbende broertje' tranen vielen op papier…

Ik had ooit een droom hij was niet zo groot gewoon iedere ochtend een afscheidskus die nooit gaat vervelen en een tuin om in te spelen dat leek me wel zo knus ik had een droom en met jou is hij uitgekomen wat is een mens zonder dromen.…

Gisteravond had ik alles Je omhelzing was oprecht maar ontoereikend in haar kracht de afscheidskus tot morgen resoluut door discipline Tot de hoek keek ik je na je zag niet om Vanochtend werd ik wakker en stond de afwas er…

Als een schip met transparante zeilen, terloops en licht, verliet een afscheidskus de haven van je mond. Ik bleef verstild achter op de kade en staarde nog lang in de verte alvorens me om te draaien en de mistige avond in te lopen.…

Elke dag bij het verlaten van thuis een ochtendkus Elke dag voor het slapen gaan een welterustenkus Veel liefde en genegenheid als extra ingrediënten Toevoegen naar smaak; karakter en pittigheid Doch; slechts een keer een afscheidskus tot besluit…

vooropgezet in stilte der stilte plat uitgestrekt een etmaal lang genieten van niets en niemand om zich heen niet bang geen afscheidslied geen afscheidskus warm drijvend zalig zweven afgezonderd buiten alle kilte om daarna wederkeren naar het zalig leven…

je ogen lookten kleurden zacht halfdromen in je lach handen speelden met de dingen die jij zag in schaduwen van stervend licht dat de nacht verwacht het was een dag vol hartstocht en geluk in samen zijn liefde doet nu voelbaar pijn in de naderende afscheidskus…

Vreemd dat het huis tot zwijgen is gekomen Het komt nog voor in een wirwar van dromen Nummer twaalf op 'n laan de deur warm bruin Een pluizig touwtje uit de brievenbus Moeders afscheidskus voor ik naar school toe ren Weet echt nog niet of ik er aan wen: Adres onbekend.…

zwijgend staan we op het perron scheiden hier onze wegen ik kijk naar jouw ogen maar jij kijkt mij niet aan we zouden voor altijd vrienden blijven je wilt nog wat zeggen maar je trein komt aangereden een vluchtige afscheidskus maar ik laat je niet gaan in mijn hart en gedachten ben je voor altijd bij mij gebleven…

Mijn nek, een dankbare oase voor een afscheidskus.…

Doof voor liefdevolle woorden dezelfde die jou zo bekoorden zijn nu zweepslagen in je gezicht mijn liefdesdicht aan jou gericht vol afgrijzen jij wilde niet horen handen bedekken minachtend oren mis ik de ring van bezegeld geluk verdoofd weet ik het is stuk dan vertrekt zij zonder afscheidskus gooit bevestigend je sleutels door de…

Tussen keuze uit twee kwaden verliezen wij de verenpracht chemo om ons op te laden voor onze allerlaatste nacht bleekjes in het bed gelegen dat slechts van pijnbestrijding spreekt maakt de afscheidskus verlegen alsof de dood de liefde wreekt bij ons vertrek schrijf ik een kaart aan allen die ons dierbaar zijn in kleuren van de pauwenstaart…

De adem is in mijn leven de bloesem van harmonie geworden: Het verleden geef ik een afscheidskus. De toekoemst laat ik in alle vrijheid spelen. Gedachten en emoties laat ik ontspannen meevoeren op een zoetestroom. Maar het moment fonkeld in mij als een juweel en mijn lichaam is als een kind vol enthousiasme en energie.…

Rood op rood Theo nagenoeg dronken wij ons bloed uit broederliefde zo wij dat deden van de Heer dit is het allerlaatste avondmaal bijkans een afscheidskus -na sterven jouw echo jouw gehele sterke rechtervoet niet griefde waarop alles steunde keer op keer een verbintenis die ik je nu betaal met mijn te vroeg ontzielde linker het rijmt…

Vandaag gaan zij een dagtrip maken, als lang geleden met de bus, maar aan de afvaart staat geen moeder, geen liefdevolle afscheidskus. Zij hebben proviand voor dagen en haarlak in hun oude tas. Een plastic netje voor de regen. De dag wordt weer als vroeger was.…

glinstering van kabbelend water als de woorden zich wikkelen in een spel van warme handen Het zilte water schep ik uit weemoedige ogen die als een zee over onze naaktheid spoelt en zwoel trotseren wij het verleden in een omarming voorbij de oevers van de dood Mocht de zee je komen halen dan krans ik rozen op de deining van onze afscheidskus…

De nacht geeft de dag een afscheidskus, de vrouwen slingeren hun laarzen om de mannen. De daken en de bedden kraken en deinen onder het gewicht van de volle maan. Het is bal in het dal en de fonteinen op de pleinen van Sevilla spuiten borrelende stromen van plezier.…

Na een traumatische abortus hing je aan een plafondventilator, 25 jaar en zonder afscheidskus in flitsend Bombay, bladerdor. Je laatste rol was in een komedie, maar in je echte leven was leed en weergalmde een eenzame litanie, die je volledig heeft uitgekleed.…

Mijn moeder lag te bed met vage vrouwenklachten zij lachte schalks, en leidde mij als lam ter slachte: ‘k was elf, gaf nerveus antwoord op haar afscheidskus. Narcose in het been, om vijf uur onder het mes, En drie uur later pijn met plassen in de fles.…

We kunnen het niet vatten het is nog maar augustus en de zomer geeft al een afscheidskus. Waar is de zon gebleven met een klein beetje strandleven. Overal buien en onweer het leek herfstweer. We konden niet genieten de wolken begonnen met regen te gieten. Bloemen konden niet meer bloeien. De kinderen konden niet meer stoeien.…

We kunnen het niet vatten het is nog maar augustus en de zomer geeft al een afscheidskus. Waar is de zon gebleven met een klein beetje strandleven. Overal buien en onweer het lijkt wel herfstweer. We kunnen niet genieten de wolken beginnen met regen te gieten. Bloemen kunnen niet meer bloeien. De kinderen niet meer stoeien.…