Alle inzendingen over afscheidswoorden

Waarheid als een verleden pijn als een heden jij en ik ooit De wetten van de liefde vergeef me dat ik vergeef afscheidswoorden die niet bestaan Voorbij betekent gedaan jij wist het net zoals ik het mij nu realiseer Vrijheid die ervaren wordt als een hel die ook wel eenzaamheid wordt genoemd En zo verdwijn ik aan jouw horizon als…

Je trok wat dunne afscheidswoorden aan en ging -- rillend de deur uit.…

waar in geschreven afscheidswoorden dauwdruppels hervormen tot een traan huilt hij zacht het eeuwig verlangen ijskoude ogen op zoek naar haar blik ontwaart niet langer haar troostend gefluister eenzaamheid dauwt in de vorm van een traan…

ik zag de dood met lede ogen een strak gezicht met stijve grijns verzonken in ver weg maar zag zij mij toen ik zachtjes afscheidswoorden fluisterde nog maar half in het besef van hier en nu want gelukkig wat lig je hier vredig net onderweg naar zonder pijn een goede reis wens ik nog na het verdriet zal nog komen…

Ik ben weer terug terwijl het tijdelijk afscheidswoord nog na-ijlt mijn hand nog warm is van het geven hoelang… een maand een zucht want zolang duurt een maandlang leven nog enkele zuchten dus een laatste hand kan nu gelegd aan tekst die stilgezwegen wordt maar ingelegd wordt in de hand als druk gemeend dan heeft het aan het zwijgen…

het lichaam was gebalsemd voorzien van een afscheidswoord ik vergat de morgen hoorde de adem van een kind we brachten haar naar de stenen waar ze speelde bij wat wind het gezicht plooide voor een vreemdeling van bloemen hield ze en het huis dat voorzien was van haar handtekening ik las een roman kende de reuk en vertwijfeling rood…

Mijn vader noch mijn moeder hadden een afscheidswoord ze hadden in hun leven genoeg gezegd waarschijnlijk ook verzwegen ik hoorde eens dat laatste woorden kracht geven dat is voor mij uitgebleven ik neem het hen niet kwalijk het is te lang geleden om daarmee nog te leven alle sentiment van het sterven alleen al vond ik voldoende het…

Nu ik afscheid van je ga nemen verdrietig ben omdat het moét wij samen niet meer verder mogen ontbreekt mij hiertoe alle moed Wat zeg ik wél Wat zeg ik niet Wat doet je teveel zeer Ik wil het zo graag voor jou verzachten maar hoe ik het ook wend of keer elk afscheidswoord doet pijn en daarom zou ik nu uit pure onmacht in jouw plaats…

En waar vergeten afscheidswoorden niet meer zijn dan een laatste regel waar niemand meer op wacht.…

Geen afscheidswoord werd nog gesproken. We vinden hier geen zin, geen troostend woord en toch draait veel op deze dwaze wereld voort. Lieve Annick, blijf hen nabij die om je treuren en leef in 't licht, hoe donker ook de tijd die komt haast alles zal gaan kleuren.…

achter de einder liggen de levens verzwolgen laatste herinneringen onder wrakstukken bedolven een bange stilte hangt over Schiphol een huiverende kilte in een drukke vertrekhal hun namen genoemd in tranen gesmoord met bloemen getooid en een afscheidswoord de ochtendzon daagt door grauwe nevel omhuld met ontelbare vragen wie draagt…

geen afscheidswoorden waren er geen tijd om "tot ziens" te zeggen weg was je voor wij het wisten en nog weet niemand waarom als tranen een trap konden bouwen of herinneringen mij een weg dan zou ik naar de hemel lopen om direct jou terug te halen ons hart pijnt nog van verdriet dat in stilte tranen stromen doet want elke dag meer dan toen…

Blanche genaamd - een grijs, wollen hoedje de zon en mijn hallo voorbij zet ze zich met brede heupen naast de wolken de bloemen op haar boezem omhelzen mijn wangen en de schoot van de buurman ze vangt de middag op hangende lippen en suikert haar koffie met verzonnen verhalen klokgelui vouwt haar servet samen met enkele afscheidswoorden…

Het meest innemende is wel voor mij zijn afscheidswoord “Je Adriaan”, steevast. Dat treft mij en ik voel me blij verrast. Dan voel ‘k een klik, zo van: je hoort erbij. Dus als je straks “Je Hanneke” ziet staan dan is’ t in navolging van Adriaan.…

samen schreven met hagelwitte woorden op het nachtzwarte blad en je vroeg me of je ooit een plekje krijgen zou in deze dundruk zodat je me kunt vergezellen in alle nieuwe tijden op weg naar nergens heen mijn ongekroonde koning der witregels, zei je, en je zoende me troostend om het grapje en stilaan moest je gaan en je zocht naar afscheidswoorden…

Je hoort, maar ijler dan tevoren, Steeds weer hun laatste afscheidswoorden; Ze zitten thuis je op te wachten Als de eigen binnengedachten. Er zijn veel te veel jonge doden Om ongestoord te kunnen dromen.…

Hij voelde zich geweldig fijn en na een afscheidswoord van dank verliet de man d'r achterbank. Ze dacht: 'Hij sloeg de plank niet mis; wat goed, dat er politie is.' De diender hoopte reeds dat hij de schoonheid weer door rood zag rijden.…

." Vrije beukenblaadjes zweven ongestoord, fluist'ren de vakman toe zijn werktuigen te doen heersen over het verhalenrijk, geven ieder een blijvend afscheidswoord, dat dit verbeeldingsland altijd mag getuigen, overal, eenvoudig, bondig, bloemrijk...…

stil terwijl haar fluisterwoorden alle zwegen Stroomden gedachten; haar hart werd kil Het leven, ze kon daar niet langer tegen Haar vingers kneedden; ze huilde zacht wijl duister in haar hart begon te glijden Hield de eenzaamheid haar in zijn macht Ze wilde zich de pols door gaan snijden Haar wonden bloedden; de stilte zweeg toen ze haar afscheidswoorden…

Mijn zus beitelde haar afscheidswoorden diep in mijn hart, in het eelt op mijn ziel was vrij toen ze in vergetelheid viel zoekend naar het licht dat elders gloorde Zag haar weer in droom - vanop 'n grazig strand haar drijvende graf deinde zachtjes mee op Darckheims groen-golvende meersenzee 'n wijze wind blies d'r naar de overkant Want…

klanten Ja, ja, ze kijken vrolijk, ze lachen ze lachen je nog net niet uit maar denken ach die Jan Jacob hij wist het aardig te verpakken maar de inhoud staat uiteindelijk zo ver van mij, van ons, allemaal af maar wat ze pakken kunnen, pakken ze Die constatering pak ik niet van ze af laat graag de anderen daarmee leven laat alle aardige afscheidswoorden…