Alle inzendingen over afwijzing

Afgewezen las zij het bericht, niet van plan het op te geven, Tot hij zou zijn gezwicht!…

Ik schrijf u met de ravenveer, Mijnheer. Mijn eer en uw eer uw hart mijn hart heeft niets gemeen. Ik schrijf u met de ravenveer. Ik schrijf u met het ravenzwart het teken: neen. ----------------------------------------------- Uit: Verzamelde gedichten, 1980.…

Verliefdheid streelde zijn zwijgen maar wurgde edele hoop daar afstand de strijd met de tijd na jaren niet meer verdroeg ‘t Vermeende antwoord blokkeerde minachtend de vraag die zwaarmoedig op weg was naar haar maar slechts doolde in een gêne die zelf pijnlijk om afwijzing vroeg…

Soms word je Genegeerd door anderen Maar waarom? Soms word je uitgelachen Om je uiterlijk of je afkomst Maar waarom? Soms word je uitgemaakt Voor vuile vieze of iets anders Maar waarom? Soms word je gewoon afgewezen Er is geen duidelijke reden voor Maar waarom zeggen ze het niet Soms gaat het te ver mensen krijgen geen kansen en…

Afwijzing, ik wil van jou scheiden Wil je echt niet meer met mij? Ja, herhaaldelijk 'Ja!' Afgewezen... Ik zal mijn gegeven woord moeten verbreken Je wil niet meer...…

Kom mij niet nader, want als een tere huid zijn mij bossen en rivieren. Ik ben kwetsbaar en van mijn kleding ontdaan. Onbeschermd achtergelaten door mensen en goden. Ik ben dof geworden, zonder glans, een open wond. Raak mij niet aan. Mijn zwakte is mijn verborgen kracht. Verschroeiend is mijn hitte. Je bent niet bestand tegen mijn…

De echo van jouw afwijzing klinkt nog altijd kil en onverminderd door de spelonken in mijn hoofd Grenzeloze naïviteit maakte dat ik in jouw woorden heb geloofd Ik zag geen compassie in jouw ogen toen ik schreeuwde zelfs niet toen ik zweeg Je leek volkomen onbewogen je uitdrukking was koud en leeg Ik begrijp niet hoe jij al die…

En ook nog eens de verkeerde naam... ik heet geen Jan, laat staan Ter Vaal! meestal begint de drek pas bij 'maar' en schoppen ze je na 'helaas' met een fluwelen trap in elkaar iemand die het weten kon zei ooit: hoe groot je ellende ook is, bedenk dat het altijd erger kan – en zo bedenk ik nu dat dictator Franco dódenlijsten bij de koffie…

Dat is niet lief Wat jij vindt Naar kind Dat is niet aardig Wat jij verzint Naar kind Wie denk je wel dat je bent Schijnheilig en verwend Wij hoeven jou niet meer Jij verpest de hele sfeer Klein ben je, en nietig Je maakt iedereen verdrietig En jezelf onbemind Dat je harteloos zegt Wat je werkelijk vindt Naar kind…

Als beleefd zijn een beleving is wordt een beleefde afwijzing ineens heel anders beleefd dan men uiteindelijk bedoelde.…

Kilte verstilt verstomt zomer geen trek meer lust struikelt over afwijzing wijsheid is wijken voor misnoegen loslaten maakt vrij voor mettertijd.…

Beschaamd wend ik mij af Van deze plek De taal is straf Afwijzing in drek Pierlala dood als een pier Ego grimlacht, Vertrekt geen spier Ik vertrek in de nacht.…

Denken we Maar het vat Is niet te vullen Nooit erkenning genoeg Om het zelf te geloven Angst voor afwijzing Verleidt ons tot versmelten Met veilige opties Voldoen aan om Jezelf afwijzen zorgt voor afstoten Van onveilige delen Van onszelf De opvatting Te moeten veranderen Om goed, beter, waardevoller Te worden, kern…

een vrouw is verliefd ze stuurt berichtjes hij antwoordt niet altijd elke stilte heeft een angel zij trekt die uit en legt ze in een laatje op alfabet bij de c stopt ze ermee dicht elk gaatje wast haar kleren betaalt rekeningen de man stuurt een berichtje zij antwoordt niet nooit…

Hij weigerde te springen in de richting van het hem aangeboden geluid om de diepe sprong te wagen, de angst doorboorde z'n gepijnigde huid door prikkeldraad omsponnen om zichzelf en weleer als elastiek rond de magere hals nekten hem iedere keer in angstig gebaar een afwijzing van elke uitgestoken hand.…

kon ik het oergevoel benoemen dat mij uit de vingers gleed ik zou de waarde willen roemen om wat het voor mijn welzijn deed hoe meer ik grip erop verloor had ik van verlies besef en drong de ware reden door van mijn gedeukte liefdeslef voort ging ik in onzekerheid steeds dieper werd het duister vertrouwen was ik kwijt en daarmee ook…

Wat doet het er nog toe van het schrijven alleen al ben ik moe soms denk ik te stoppen wat moet een mens aan kritiek wel niet verkroppen toch ga ik door voor jouw lach ja, daar doe ik het voor.…

dat ik niet méér voor je ben dan een storend stofje in je oog, dat in enkele knipperingen weggespoeld wordt door traanvocht dat geen tranen is laat tranen parelen in mijn ooghoeken, die geen krokodillentranen zijn…

Met hart en ziel werpt ze zich in zijn Ring Deelt met fluwelen handschoenen Plaagstootjes uit, ook onder de gordel Het is lichtgewicht tegen zwaargewicht Beseft ze als hij steeds meer bevriest Flink bekoeld verlaat hij het bokspaleis Laat haar vrijwel knock-out achter onder Laserstralen, spiegelbollen, in rook gehuld Versuft hangt…

Zij is gekleed in kant en koele zijde. Ze zit rechtop en staalblauw is haar blik gericht op smalle marges onverstand. Maar god zij dank ook moeder van geheime zonen. Ik wil nooit zien hoe zij hun liefde geeft, voorleest, in parken en aan stranden speelt. Ze wijst me af en reduceert me tot slavin, ruikt mijn parfum maar wil mij niet bewonen…

steeds vager nu steeds vaker nu vlucht continu voor dit lege bestaan rekeningen afwijzingen en geen enkel zicht op evenwicht op overzicht laat staan inzicht steeds vager nu steeds vaker weg bang ben ik continu…

Het oordeel al geveld, je bent de vreemde het slachtoffer van afwijzing en geweld. Wil gewoon zichzelf zijn: een mens een hart een ziel als iedereen met de vrijheid van een vogel niet als een beeld van steen.…

je bent een levende kustlijn in wording een landschap waarin je kunt verdwijnen weggeblazen onder zand achter watermuren een rode slagader op de wegenkaart aanjager van onvoorspelbare vuren je wijst de afwijzing zijn grens je bent een verhaal in wording…

ogen blonken donker je hand streelde het zwart fluweel in licht onbehagen wist de vleug aandacht te vragen het arrogante trekje rond je mond krulde weerspannig om geen afwijzen en vertragen je vroeg vriendelijk of ik het niet meer wilde dragen…

DE AFWIJZING! VRESELIJK!…

de uitkomst niet durft te horen, dan is de afwijzing eigenlijk al een feit, wat ik verstandig vind is de onwetendheid in de kiem te smoren.…

Homo-fobisch gedrag angst voor lesbo´s, homo’s, transgenders, bi’s en interseksen LHTBI's is vooral de angst van zovelen, ‘te velen’ voor hun eigen seksualiteit omdat die veelal onbevredigend is dan ligt jaloezie, afgunst en afwijzing al snel voor de hand, voor handen en helaas ook 'losse handjes!…

ik blaas voor jou een hart van glas en toon je wat ik voel maak voor mezelf een hart van ijs om de hitsigheid te koelen uit steen houw ik een hart zo hard om de afwijzing niet te voelen ook teken ik een hart in ’t zand en zal de wind en golven vragen om de pijn niet bij jou te kunnen zijn teder te vervagen…

Als we vrij waren om te kiezen en ons hart te kunnen volgen We niet zo bang waren voor reacties verbaasd, afwijzend en verbolgen Dan zouden we nu samen zijn zonder beperkingen en ongegeneerd Maar we durven het niet aan wie weet als het tij ooit keert Dan zal ik van je houden en dan krijgen we onze zin Maar voor nu is het helaas nog tegen…

ik ken je lach hooghartig uit een adembenemend zwart gat waar warmte en liefde verdwenen zijn gesloten lichaamsfront de strakke mond afwijzend in geluid het schrille geen tegenspraak willen punt uit heb je gesmeekt om clementie je keek niet eens vol onbegrip soleer jij je macht terwijl ik stik…