Alle inzendingen over allerlaatste

Zijn hoofdkussen was het laatste dat zo heerlijk naar hem rook Ik hield het stevig vast als ik 's avonds mijn bed in dook…

Ik weet hoe je ruikt en weet hoe je smaakt Weet alles wat jou tot die ene maakt Die me laat tintelen van kruin tot tenen Je lekkere billen en mooie benen Maar bovenal zijn het je lieve ogen en lach Die ik zal koesteren tot mijn allerlaatste dag…

verschiet, waar net boven de laatste golf ochtendrood verschijnt zachte stralen klimmen omhoog, zoeken een licht spoor, driftig sluit ik beide ogen, kijk naar binnen, strand op waarheid, ongelogen, drijft de laatste boei met een brede grijns op haar zwart gelaat naar de laatste kloof, net voor de bomen sluiten zakt zij in de allerlaatste…

Ergens ver weg ruist een stem terwijl een eerbiedig suizen door het eikenhakhout glipt Ik zie een lijster die daar onwetend hipt door een hoofd waarin alles blijft verhuizen Hier huist het allerlaatst van hem.…

gelukjes Sloot ik voor het allerlaatst mijn ogen…

Ze moeten eerst hun vliegvelden verpatsen... Ze gaan ook tien jaar later met pensioen... Zie ik de Griek dan zie ik een citroen, En niemand is bereid die meer te matsen. Toch zijn ze op het nippertje gered Met - is het nu een steun- of kreunpakket ?…

Ik kijk op je neer Voor de allerlaatste keer Je kijkt niet meer terug Afscheid was veel te vlug. Ik streel je hand Voor de allerlaatste keer Je pakt hem niet terug Dat kan niet meer Ik kijk op je neer Voor men de kist afsluit Dan is het voorbij Ik blijf alleen achter Voor altijd…

ik rook er nog een misschien mijn allerlaatste toch iets opgestoken…

nog eenmaal klinkt een klank van verlangen gemeenschap doet het kind sterven eens beleefd, gaat de dichter dood…

In mijn drang om haar te helpen Stak ik graag een handje toe Maar bij die allerlaatste daad Was het nog een heel gedoe…

De zon kuste de zee passie hing in de lucht en de wolken bloosden tot de allerlaatste zucht…

Hun knieën zwart gezwachteld, want groot was ie onbetwist De tocht komt hier ten einde bij die hele zware steen en als die straks boven op hem ligt kan hij echt nergens meer heen En met een allerlaatste rep in een allerlaatste squat laten zij hem zakken in zijn allerlaatste gat.…

heeft wel iets in de diepte van zijn hart verborgen dat het daglicht niet mag zien ondanks hun volwassenheid zijn het de kinderen gods gebleven maar hun speelse vroomheid doet bij mij toch wel de ogen even open ik laat ze nu los met een lach want wie had ooit gedacht dat ik hun stappenteller zou zijn of de claxon van hun allerlaatste…

Lieve opa, waarom ben je weggegaan Ik wou je hier hebben, ik kan je nog niet laten gaan Lieve opa, hou mijn hand vast voor de allerlaatste keer, Laat het nooit meer los nooit…. Ik voel van binnen dat ik je weer zal zien, ooit..…

mijn grijzend haar waai ik tot jou bladgouddruppels van nachtgroene blikken het is de lente die de morgen uitlaat - als Noachs duif in vertes nevelige vermoedens zonneweefsels tekent op schedels van belofte en tere knoppen drijft uit twijgen met dewelke wij de wereld omarmen tot de morgen valt laadt hij de vruchten…

Eenzaam zit ik op m'n kamer, vanuit mijn ooghoek rolt een traan Als ik stil eraan moet denken waarom ik jou moest laten gaan Er was geen ander, géén bedrog Maar single verder moest ik toch Eenzaam zit ik op m'n kamer, droog mijn allerlaatste traan Omdat we allebei besloten dat jij écht je gang moet gaan Leef je leven…

Mijn vader, aan de leiband van de tijd raakte met het jaar zijn oorlog niet kwijt. Zijn verborgen strijd kon hij niet delen, de starre eeuw zijn wonden niet helen. Dus zond zijn luide zwijgzaamheid mij nog meer oorlog tijdens zijn doodsstrijd toen de morfine om te verzachten verdrongen gruwelen boven brachten. Roepend naar zijn zoon in zijn…

En zo ineens is het gedaan, zo ineens is het voorbij zo ineens in een klap, is het over. zo ineens ligt zij daar, zo ineens zonder aanwijzing. Een laatste zucht en het is voorbij, zo ineens, ze dronk een koffie, met melk en suiker ook nog, heerlijk zoet zette het kopje neer, en zuchtte, pfff dat was lekker, dat was goed en ineens was…

allerlaatste keer strak haar gezicht gespannen lijnen vaag een blos ogen met verre blik lippen een streep honderd glazen bollen in alle kleuren van de regenboog kijken op haar neer als ze naar de lift loopt voor de allerlaatste keer zegt ze monter even iets dat op een glimlach lijkt op het bed een bruin hemd haarkap en broekje…

Je grote groene ogen Staren me vragend aan Fonkelend, vol verlangen Ik laat je nooit meer gaan Met 'n simpele aanraking doorgrond je mij als geen ander en bespeel je elke noot van mijn ziel innig en zorgvuldig achter elkander Hand in hand, langs het meer Morgen zal alles anders zijn Maar vandaag zijn we hier, nu, Samen voor de allerlaatste…

Op ‘t einde van de laatste straat staat mijn weg voor eeuwig stil Geen spiegel toont mij ’t gelaat van hem, die ik gaarne zien wil De weg terug schijnt pure mist mijn ziel kan louter verdergaan Wordt hier het gisteren gewist? daar ik zojuist ben heengegaan Gods licht schijnt mij tegemoet zijn warmte draait om mij heen Nu klinkt er een…

De wolken weenden, mijn ogen ook naargeestig huilde eveneens de wind Ik volgde mijn verleden hersenspook en scheen voor ‘t hedendaagse blind Het duister lachte, het lachte mij uit, wie je zoekt komt immers niet terug Van het verleden scheen zij de bruid nu stond zij voor mij open, die brug De wolken huilden tranen en tuiten; in feite weenden…

het laatste laat het aller allerlaatste uur..…

Wees welkom! Nuttig hier een etensmaal en blijf gerust een dag of wat logeren. Ik praat met je en zal je flink fêteren. In ruil daarvoor: vertel me jouw verhaal! Wat is mijn leven mooi, hoe licht mijn taak. Dan spat het plots uiteen… en ik ontwaak.…

de zeemeermin zong angstig haar allermooiste lied terwijl zij wegzwom voor de haai die zei: maar ga toch door ik vind het prachtig zo’n allerlaatste levenslied…

kleuren verkleuren schoonheid vervaagt warmen aan het zonlicht schittert het teder tegen het ochtendblauw samen op een bloem die weldra verwelken zal dansen zij tot het hun allerlaatste is…

zwijgen willen warme billen sussen raken pak en laken wissen draaien handen zwaaien stoppen haasten het allerlaatste…

Het allerlaatste licht laat zich nog kleurrijk bekijken de schemering valt langzaam in voor het donker toeslaat de nacht de dromen bepaalt waar je al op wachtte…

ontdaan van alles wat ooit van jou was… afgeworpen de zwaarte drukkend op mijn borstkas… uitgelezen met tranen ook het allerlaatste hoofdstuk… het enige wat ik maar niet kwijtraak... is jouw gebrandmerkte hartafdruk……

Lissabon bijvoorbeeld Het allerlaatste woord geschrapt.…