Alle inzendingen over als twee ogen

Twee ogen keken het meisje aan ze spiegelden enkel maar verwijt Ze kon zichzelf om de oren slaan van haar daden had ze nu al spijt Twee ogen keken het meisje aan ze drukten enkel radeloosheid uit In kleine hoekjes blonk wat traan om haar duchtig gehavende huid Twee ogen keken het meisje aan ze getuigden woordloos van pijn Ze wilde ‘t nu…

Twee ogen, Blauw dan oranje.…

Twee ogen loeren op het wateroppervlak. Huilen hoeft niet meer. Krokodillentranen als nostalgie in eigen nat.…

Omdat één oog méér kan zien, dan twee ogen kunnen.…

Dobberend op zilveren rust bergdekens die heerlijk vaag opduiken langs de zwoele kust het is de mooiste dag vandaag De zee blauwer dan blauw net als die twee ogen aan boord die twee ogen zijn van jou we staren…zeggen geen woord Op het dek onder een deken kabbelend water aan onze zij genoeg naar de sterren gekeken welterusten, lieve schat…

Twee ogen die stralen een mond die verleidt door mooie verhalen da’s mijn kleine meid. We gaan samen lopen de straat die is warm misschien ijsjes kopen ze trekt aan mijn arm. Twee ogen vol zorgen haar geest levert strijd hoe moet dat morgen zegt mijn grote meid? Zullen we gaan lopen een ijsje gaan kopen?…

terug bij vroeger bij de evengrote verlatenheid onder twee ogen en duizenden gedachten dat mistroostige gevoel met de wrange vrijheid je erbij neer te leggen als het zakdoekje van niemand zeggen…

Ik zag Cecilia komen op een zomernacht twee oren om te horen twee ogen om te zien twee handen om te grijpen en verre vingers tien Ik zag Cecilia komen op een zomernacht aan haar rechterhand is Hansje aan haar linkerhand is Grietje Hansje heeft een rozenkransje Grietje een vergeet-mij-nietje de menseëter heeft ze niet gegeten ik heb ze niet…

Iemand is vervangen door de geurende Dood, die twee ogen heeft twee ogen, twee oren Verwoven in een lichtweb in een vorm, in een toestand van geloven Een vriend van ijzer met namen die nog klinken in mijn bloed, die verdrinken in een toevloed van vriendelijkheid en nog nakolken… Hoe voelt het als de vriend, de namen, pijn doen?…

zodat jij eerst moet gaan kijk ik naar jou door twee ogen enzo kijk jij op hebt er maar één en ziet mij heel en telkenmalen eender…

zes ogen kijken zien alleen zoals de maan zou willen lijken zes ogen blind voor het grijsblauw het iris van een kind twee ogen in haar echte zijn de pijn zonder de sterren de lach om haar mond zien diep van binnen hoe waar haar zijn is…

Twee ogen zijn van mij en volgen mij want ze zien mij in de spiegels die we niet haten omdat ze nooit scherven achterlaten en met dezelfde mond altijd vragen waarom ik met dit gezicht blijf zoeken en alleen voor mijn minnaressen dit liefdeloze lichaam achterlaat…

toen de kruik brak sijpelde mirre over zijn voeten de albasten scherven riepen : schande mirre is niet voor voeten Maria wel voor liefde schreeuwden twee ogen ze begon hem af te drogen met zoute kussen en magdalena-haar…

ik ben geen dwerg, ik ben geen reus ben geen atleet, ben niet gedrongen ik heb twee ogen en een neus een hart, een lever en twee longen is dit het lichaam van mijn keus of werd ik in mijn huid gedwongen?…

Ken je de relatie tussen je twee ogen ? Ze knipperen samen Ze verhuizen samen Ze huilen samen Zien dingen samen Ze slapen samen Ook al zien ze elkaar nooit Vriendschap moet zo zijn Echte vrienden leven altijd in harmonie met elkaar…

Het begint vaak met vier omdat een mens twee armen heeft twee benen, twee ogen en oren en dan twee gezichten als zon en maan die opkomen en ondergaan, op en neer het lijkt wel evenwicht in bestaan Twee gezichten dromen zichzelf te zijn lezen een boek, voelen zich een ander van vlees en bloed even maar en dan veranderen zij in beestjes op…

het grijze ledikant verbleekt twee ogen turen van verleden vragen niets dan stervend keren van de tijd tijd, verloochent tijd; bedekt het gaan van ‘t leven ontbindt verdoken onder dekens eenzaamheid het blanke ledikant verstijft tien ogen turen van verlaten zeggen niets dan lekkend staren naar de tijd…

Hoog spatte het water op Twee vuisten sloegen in Op elkaars weerspiegeling Twee monden verweten Twee ogen uitten smart om Wat men elkaar voorhield Zonder dat ze het beseften Was hij haar, zij hem Reflecties gingen aan scherven Zelf gesneden beelden braken Harde taal ging aan diggelen Man en vrouw weken uiteen Om elk een mozaïek…

Een foto zorgt voor een portret het brengt een mens tot leven En in het orkest zal de trompet gezicht aan de klankkleur geven De zon heeft zelfs een gezicht glimlachend met twee ogen En een boer geeft het weiland veel meer smoel hard werkend, kromgebogen Maar blijft een bladzij onbeschreven dan is dat geen gezicht Het heeft toch iets onwerkelijks…

Sluit dus mijn gezicht, doe die mond en twee ogen maar netjes dicht en ik ben voltooid. Laat zo maar gaan, en die oren mogen nog openstaan, want je weet nooit --------------------- uit: 'Daar', 2011.…

Kijken met twee ogen. Afstanden schatten. Diepte zien. Maar nu ik één oog mis, besef ik héél erg goed, hoe uitzonderlijk zien, en, hoe ongewoon kijken is. Van verliezen wordt een mens armer. Maar vaak, wanneer we iets verliezen, ontvangen we een geschenk, en, besef ik dat ik niet armer, maar wel veel rijker ben.…

Laat ons, steeds opnieuw, met twee ogen open, uit vliegen gaan. Amen…

Toen we nog gewoon vissen waren en zweefden door het water of voor ons uit lagen te staren toen dachten we niet aan later als we geen vis meer zouden zijn, maar wezens met twee benen om te vallen, twee wangen om te blozen, twee ogen om te wenen, toen moeten we gelukkig zijn geweest in het water, ons vlug voortbewegen zonder vallen en zachtjes…

maar als IK in de spiegel kijk dan zie ik twee ogen daar is verdriet in af te lezen want ze kunnen nog niet geloven dat jouw stralend licht langzaam is gaan doven…

Twee ogen kijken me vragend aan Zuster, hoe kom ik hier nou terecht? Weet mijn moeder wel dat ik hier ben? Weet u het zeker, echt? Huilend komt zij naar mij toe Zuster, nu moet ik toch echt gaan Straks wordt mijn vader ongerust Dan heb ik het echt gedaan!…

De speelse storm die ik van twee ogen ving in de nacht, heel dicht bij mijn gezicht, daarmee ben ik naar toekomst gevlogen, boven het nu en morgen uitgelicht.…

op zoek naar ogen die alles zien en leven uit putten delven was het een wasvrouw die in ochtendkantoorlicht langs mij sliep op straat ik zag haar niet blind geslagen me zelf te groot lichaam op barsten moet wakker waken gleden er vannacht geen twee ogen gele maan ik haat het vechten moet morgen glimlach maken mensen die praten…

Mijn hart en de twee ogen vol van eeuwigheid, volledig en vredige scherpzinnigheid. Diep van binnen. Alles droeg bij tot verbrede broederschap en verwantschap. Eveneens aan de eenzijdige doch veelzijdige waardigheid in en van ieder mens. Het hart der harten... kent inmiddels vele smarten. Een hart dat al veertig jaar onophoudelijk klopt.…

't Zijn twee ogen die mij geven Dood en dodelijke wond: En dat doden doet mij leven; En dat wonden maakt gezond. Hierom, opdat ik zou mogen Hoeden mij voor doods gevaar, Zoek ik stadig naar deze ogen, Om gewond te zijn van haar. Zoete wonden, zonder sterven! Lieflijk sterven, zonder dood! Aardig stelen, zonder derven!…

verlicht de pijn met zachte handen die langzaam gedachten verlichten dat eenzaam gevoel verdichten want soms doet kou de huid verbranden wel duizend ogen gingen voorbij slechts terloops een glimp verliezend twee ogen, ze bleven onvindbaar misschien wel verloren voorgoed verwarm mijn pijn met zachte handen die strelend gedachten verlichten…