Alle inzendingen over amputatie

Lang geleden keek ik naar benee en zag ze zitten met zijn twee heel rustig en voldaan zag ik die twee er volop voor gaan. Wat later bleef ik ze zien, elke keer weer werden ze gebruikt, maar telkens weer keek ik naar benee ze waren er steeds telkens met zijn twee. Tijd verstreek steeds zag ik die twee daar zitten heel gedwee, saampjes…

Gedwongen moet ik scheiden van mijn vrouw, Zij wordt in een verpleeghuis opgenomen. Het zat er onomkeerbaar aan te komen, Na jaren lief en leed komt er nu rouw. Het klopt dus wel wat vaker wordt beweerd: Het voelt als onverdoofd geamputeerd.…

toen het donker zich om de dag zou striemen als een zwachtel om een stomp hoe bijna geruisloos de grond onder ons bevroor en ook de lucht tussen onze monden ook de rijm nog dronken van sporen uitgeneveld wist je dat meeuwen op het ijs blijven zitten? tot krakende barsten de dooi aankondigen…

Bij een nieuwjaar De eerste handen Afgerukt - was het Maar bij een Paar vingers gebleven - De eerste ogen Die in dit leven Nooit meer zullen Zien, terwijl de Tijd zonder mededogen Doorgaat met waar het Mee bezig was - De mate van menselijk Lijden te meten - En de eerste dode Weer is gevallen Bij een grimmig feest…

Na een gecompliceerde operatie, Mijn arm gedecimeerd door amputatie Mijn rechterbeen ontzet door mutilatie - Een uit de hand gelopen wanprestatie - Verwijt ik mijn chirurg uit irritatie - En uit hem zeer ontstemd ook mijn frustratie - Dat hij gefaald heeft met zo'n aberratie: "Is dit professionele deformatie?…

Wie door een amputatie is verminkt Zit -zonder borst- heel diep in de ellende. Verzekerd wordt, die zich tot Menzis wendde: “Mevrouw, u wordt na één keer uitgevinkt. Al hebben wij beslist met u te doen, Bij ons draait het alleen maar om de poen.”…

het mes van december doet het jaar kantelen meedogenloos als de chirurg die aan het front een amputatie verricht straks komen we langzaam bij uit de narcose van weerzin met een gevoel van leemte dat weldra zal worden gevuld met een flink portie onrust…

Afgesnoerd zoals bij een amputatie. Nu zal ik het aan niemand meer kunnen geven. Het is dood, het heeft het begeven. Ik kan niet meer, heb geen verweer. Ik zie wat er nog komt, Ik ben nu de mond gesnoerd mijn liefde is verwond.…

Ik ben op mijn ziel getrapt, vermoord met woorden en gedachten amputatie van mijn hart inwendig schreeuw ik het uit ik krijs verstilde woede ik honger naar geweld een masker als gelaat, strak en uitgehouwen versteend verkrampte handen gekromde tenen ik blijf stil registreer observeer inhaleer en ik blijf stil zo stil…

Arm-amputatie Tal Afar. Noord-Irak. Pijn, verdriet en Woede. Hopeloze situatie Samar Hassan: wereld/macht/dood…

M'n nieuwe arts gaf gister toe: 'Heel vaak volgt op een amputatie algauw begraving of crematie.' Ik ben nog lang niet levensmoe. Ik dacht toch even aan m'n as. en bracht euthanasie ter sprake. Zou hij bezwaar ertegen maken? Hij zei, dat hij niet tegen was.…

fantoompijn voelt mijn rechterhand zoekend om zich heen is zo vertrouwd mijn verstand stuurt geen zenuw aan laat staan een spier - spastisch conclaaf- buigt zich zo om rede ratio zwerft alleen er is meer gesneden dan nodig leek…

De patiënt had een ernstig oedeem. 'Aangezien ik geen risico neem, amputeer uw voet. Het is naar, maar het moet,' zei de arts. 't Werd een afzetprobleem. De voet die de arts amputeerde, was echter gezond en het deerde de arme patiënt. Het geval was urgent door 't gezwel in de voet die resteerde. Ook die ging eraf en hij stond op vergoeding…

Je zei ‘waarom mij niet?’ op mijn vertwijfelde ‘waarom overkomt dit jou?’ Je kruk tikte als een klok op de stoep in plaats van de voetstap van je linkerbeen dat al was gevallen in jouw ongelijke strijd tegen ongeremde celgroei…

Nu na al die jaren nog steeds pratend met jou tijdens maandelijks bezoek, wroetend in je aarde Fluisterwoorden stijgen God mag weten waar Herinnering als lood maar voelend liefde sterker dan de dood…

Ronde buiteldingen waren mijn borsten en ik had ze lief. Aaibaar, zacht, kwaadaardig. Ik heb haar ingeleverd, uitgeleverd, een offer bij halve maan aan de god met de grote K. De ander is dapper en bungelt voor twee, wat heeft ze voor keus? Ik streel mij, altijd op zoek, nooit meer zomaar uit liefde. En hij, wat vindt hij, huid onder handen…

In goed huwelijk op vriendschap gebaseerd voelt partner's sterven als amputatie huwelijk na het einde betaald met pijn. Om fantoompijn te beheersen, oefenen we zelfstandigheid, één plus één is twee, niet één, als in het ouderwetse huwelijk.…

van de vrolijke hond die nog steeds niet snapt waarheen ik nu toch ben weemoedig lijk je naar de fotograaf te kijken een vage glimlach rond je lippen maar ook zie ik hoe langs hem heen je lieve ogen zo intriest in de nevelige verte staren veel wonden al geslagen maar het hevigst toch de pijn van wat ons samen werd ontstolen de amputatie…

die zo tot tranen toe bedroefd maar plotseling als na een tel weer schaterlachte alsof ze met een schakelaar dat aan en uit kon zetten en nee, het ging niet over koetjes, kalfjes 't was dan bittere ernst zo ook mijn tante Janny wiens tranen even snel weer komen konden en dan gaan mijn tante Mag had galgenhumor en een traan over haar amputatie…

Niks geen amputatie, da's een regelrechte straf! Het einde nadert en ik ben moe, ' k wil naar mijn laatste plekje toe, dus laat me geef me, doe me niks. Ik wil slapen voorgoed en verder niks? Zo kwam het afscheid, met een vrolijke noot, ze zei gedag glimlachte voor ze d'r ogen sloot.…