Alle inzendingen over apathisch

Een apathisch zwijgen Een wegglijden in mijn lichaam Een langzaam haperen in mijn lijden Een schimmig doodsbeeld wil me verleiden Mijn pijn graaft steeds dieper in een bodem van tranen Met elke stilte gaat mijn pas vertragen en tekent wanhopige lijnen op mijn gezicht De nacht lokt me met haar verblindend licht…

Mijn emoties staan stil maar het gevoel cirkelt rond apathisch in de tunnel van het surround systeem bevangen door de warmte dat stroomt door mij leef jij op in het kunstwerk waar ik nu in deelneem.…

heb jouw bliksem gepakt in het kraken van donder brandde mijn handen zo sloeg jij in nog statisch sta ik apathisch wacht op ontladen zie de flits in je ogen en weet de bui drijft snel over…

Witrode eilanden schuim varen naar bestoppelde enkels klampen zich vast aan een lichaam dat sliep Fluisterende bewegingen zouden zorgen: niet langer omsingeld en genoodzaakt doen drijven naar de wakkerwitte watermuur Apathische polsen door bloed omwonden een lichaam niet meer aan geest verbonden…

Apathisch zag ik jouw sprekende gezicht Langs schappen van de kleurrijkste wijn. Jouw mysterie houdt mij in evenwicht. De ontbrekende conversatie maakte het bitter. Ik kan alleen nog wensen om te proosten Naar aanleiding van mijn geschreven verhaal. De kenmerken zijn zacht, soepel en fris. Misschien kom ik je nog tegen op twitter.…

een helder sterrenlicht twinkelde mij vannacht voor mijn ogen apathisch bleef ik kijken wandelde in gedachten mee in dit verblindende licht geen wanklank viel er te bespeuren ik was beland in de zevende hemel van een gelukzalig moment in een eindeloze stroom het wees mij een weg van warmte, liefde en licht die elkaar kruisen…

de sfeer die edelmoedig ritmisch, misschien ook apathisch over de muren strijkt welke als verloren in mijn stadsdeel huist dacht in het dichten van verzen en het smijten met volle glazen poëzie dat de sneeuw zich baadt in een lente die nooit zal komen ergens staat een grote winnaar op het vers ornamenteert zoals de zoekenden blijven…

Ben ik zo apathisch, zo compleet doof Voor de wereld en de dingen die ze onophoudelijk aan me geeft? Ik weet het niet ik hoop van niet Ik denk van wel maar niet altijd…

Apathisch gedesoriënteerd in een cocon bemin ik jouw sierlijke melancholiek mijn sterfelijke gedachten ontspoort in gedicht. Ik barmhartig jouw onhebbelijkheid de onsterfelijke droom in jouw keizerrijk de bewegingen in silhouet tegen het noorderlicht…

...Want in Roemenië goddelijk apathisch waar al meer dan tien jaar geleden een god werd weggezonden omdat de mens hem niet meer moest draaien steden langzaam om de as van de inflatie draaien de nek om dragen vrouwen het hoofd in doekjes voor het bloeden de jaren vijftig wederopbouw veegt men straten die nog vol bladeren waaien zullen…

een mens zo naar de verdoemenis zien gaan wij (de collega's) zagen het met lede ogen aan we stonden er apathisch bij en keken er naar zoals bij zo velen geen handen om te helen Lejo van Kuijeren…

Apathisch zitten wij aan schermen, toetsen zachtjes op en af. Adepten die genieten als bijen op een berm margrieten met gezoem vanuit de monitor. Zoete intimiteit die lokt... Om ons afdoende te beschermen coderen wij ons werkelijk suf, verdwijnen doodleuk in een getal met letters die er niet om liegen. Toch wordt ú er uitgevist.…

De energie van jouw ontwikkeling is onmisbaar zoals wij diverse dalingen hebben doorstaan nu ik apathisch staar naar onze gezaaide boom.…

en sharia gaan scoren het midden oosten is gevallen de eigen staat zal goed bevallen alibaba wordt gekocht met oliedollars van de golfstaten met dit paard van troje zullen zij ook de chinese markten binnenhalen ja een bedrijf dat marketing en pr uitstekend in de tijd heeft voorbereid zij spelen moslims tegen elkaar uit en zetten het apathisch…

Je hoeft niet intelligent te zijn om het woord onbesproken te laten de ziel voert waarheid weg van het moederschip op volle, apathische zee is de geest alleen met de getijden het is niet nodig geniaal te zijn wanneer de dood om de hoek komt met nieuwe spelonken vraagt ratio geen leegte woeste golven bespelen het noodlot…

Dat beeld verwarmt mijn brein terwijl ik apathisch vooruit kijk en het water in mijn ogen stijgt. Het geluid achter de blinde muur versiert nostalgie met een laag glazuur wat alleen naar mijn eeuwige jeugd neigt.…

Al raakt hij van zijn apropos, dan laat men dat maar even zo, maar als een aap apathisch doet, dan moet hij weg, eraf, voorgoed. Men lust daar op die apenschool geen lariekoek en apekool!…

kollen krachtig killen maar moedige mensen maken meesterlijk miezerige molletrollen met moeite mak trieste trotse trollen treuren traag troetelig treuzelend de drang der duistere doodslag deed de demonische das om onzichtbare overgevoelige onmin oogde onzinnig duivelse dadendrang daalde duister door de devote diepte als alles aan andermans apathische…

levensritme begeleidt het gedempte bonzen van zijn protesterend hart ergens ver weg slaat een eenzaam uur niet het zijne nog niet wijl ingebeelde tonen zachtjes wegsterven bevrijdt hij zijn deemsterende ziel van een onwillige partner en herrijst uit de eigen asse hem bekoort niet langer de doodsdrum en oneindig snel ontvliedt hem de grauwe apathische…

Slagregen geselt de straat Stralen als staal, Koude degens houwen zich wegen, Door grauwe atmosferen Hollen, stilstaan, schuilen Wolken huilen, tegenslag valt Neer Nog nederiger Nu buien dimmen, druilerige metamorfose Murw van misère, mat onder ‘n apathische apotheose Gedachten in regressie naar ‘n vroeger bestaan: Crescendo carrière, Sessie…

Gegrepen door zijn gifdrank ligt hij apathisch op zijn bed. En weer een rouwkaart in de grijs gerande envelop Sneetjes in mijn vingers van het snijdende papier. Elke kaart een sneetje in mijn ziel. Mijn maatje, waar ben je? Ik voel je steun maar om me heen staan alleen lege stoelen.…

Mensen stonden als beelden, hard bevroren, staarden, onder een vlammende lucht met uitgebluste ogen, apathisch, geen spoor van paniek, geen vlucht. Velen veranderden in applausmachines, joelden en juichten maniakaal, vervreemding greep snel om zich heen, werd de wereld bijna fataal.…

Je legt je neer apathisch – alleen. Ach de doodstrijd van het volk is onbelangrijk. Duizenden namen zijn er gewist. Leeggedronken bekers van bitter parfum. In je slaap droom je van gouden linten, van een dageraad veel groter dan een brood.…