Alle inzendingen over apetrots.

Je tong uitsteken Zijn echte apenstreken. Maar als blijk van gezag Is het een uiting die zeker mag Als je duidelijke taal wilt spreken. Deze aap Is beretrots.…

Apetrots Op de apenrots.…

Apetrots sneed ik met mijn messcherpe verstand in m'n eigen vlees.…

als hij in de spiegel kijkt is zijn hoofd getekend naar de wereld en zijn leven door bergen en dalen kraters en rivieren hij is apetrots omdat het lijkt…

Op haar diamanten jubilee maakte het adellijk panoplee de Queen apetrots. Maar die apenrots hield 't Spaanse Hof van het diner…

, maakt ons beide apetrots.…

Zo poseren zij weer apetrots Op de politieke apenrots.…

Ik red mij best met technische problemen, Bij Sire zijn ze apetrots op mij. Bij mijn geklus past evenwel een maar: Het hangt hier thuis met touwtjes aan elkaar.…

De pyromanen kennen warme weken ’t Is droog en zonnig plus een straffe bries Ze steken elkaar aan in die circuits Zijn apetrots op hun kwajongensstreken Eens kraaien overal de rode hanen Als men de brand zet in de pyromanen…

lieve allemaal eigenlijk ongehoord dieren vermelden in een zegswijze/spreekwoord gewis toch wil ik graag van u vernemen wat uw mening hierover is een kwartel die doof is/zo dom als een koe/apetrots hondenweer/luizenstreek krokodillentranen/slakkengang voorts dooie mus/wezel zo bang enzovoort toch kwetsend voor…

Zittend op een zwijgende rots Floot de Nachtegaal zijn mooiste lied En keek vervolgens apetrots Naar zijn vriendje, de Parkiet Zachtjes begon ook deze te zingen Tot grote spijt van de Nachtegaal De Parkiet wou blijkbaar meedingen Naar de prijs voor zang in vogeltaal En, tot ieders verbazing zong hij geniaal, Maar hij kwam plots in ademnood…

wandelen in de verse sneeuw de slee sleept achter ons aan ik neem het touw van haar over haar koude handjes sluit ik even in mijn vuist kijk omhoog; de hemel ziet grauw een druppeltje hangt aan haar neus wangen kleuren rood van de kou haar ogen glinsteren terwijl ze kletst zonder ophouden gewoon apetrots om in de alsmaar…

Geknuffeld bij het leven, aan mij, toen apetrots, een naam gegeven. Er met me dweepte, tot het was gebeurd. Op ’t ritmisch veren van de twijfelaar ravot je met een beest van vlees en bloed dat bijt en proeven mag van huid en haar. En uit de kliko hangen nu m’n poten dus ik heb zomaar afgedaan, voorgoed.…

Wat was ik apetrots op mijn Tom Tom Al klonk de stem van Bram wat schor en kaal Bijzonder in de stad, bebouwde kom Klonk zijn stem omfloerst, eerder nasaal Mijn GPS sprak plots verwarde taal Een zin die ik niet eerder had gehoord Dan volgde een totaal verkeerd signaal Met veel gedruis sloeg mijn wagen overboord Zelfs onder water…

Ik barst temet uit mijn voegen, zo apetrots een mens kan zijn. Hé, jij daar, luister even, Oma worden tóf en fijn…. Van de dáken willen schreeuwen er is een kleintje weer op komst, al is ’t niet de eerste, ‘k word Oma, wát een vondst.…

bumper hoe ostentatief je je keurig gekapt koppie nu ook van haar afdraait omdat ze kaas keurt, in geuren en kleuren jouw godenspijs onder de prikker aanprijst rok recht een plooi perst ik spiegelde me éénmaal in de gepoetste ornamenten van je kanten kapoets en liep de lucht kwijt parkeerde mijn moeder in een klomp op de apenrots of apetrots…

kalligraferen met mijn bloed gebruik mijn huid dan wel als blad En dan, met lijnen en krullen, met heel mijn klein verstand schrijf ik hoe ik hoop dat jij ooit zo gelukig wordt als je anderen maakt Dat je zelf eens zult gaan inzien welk bijzonder mens jij bent Hoe de sterren zich soms schamen overdonderd door je schoonheid Hoe je dochter apetrots…

nieuwsgierig keek naar jouw geknutselde werkje waaruit jouw vriendschap bleek Je bent zo heel lief geweest om ook iets voor mij te maken omdat ik ook je "moeder" ben en daarmee wist je mij te raken Je keek een beetje verbaasd toen je ineens mijn tranen zag een gebaar met grote betekenis bracht tranen en een stralende lach Je was natuurlijk apetrots…

Nu ik met mijn kleinzoon wandel door het hooi en krakend stro zie ik m'n kleine-zelf in hem, zit ik weer apetrots op de bok en hoor weer opa's forse stem: Ju Max ju, we zijn er zo!…

Ik weet dat hij apetrots op mijn moeder is. En hoe hij nabij blijft.…