Alle inzendingen over aroma

Aromaten zijn stoffen Die het reukorgaan laat ontploffen. De specifieke geur Opent de deur Naar de reukadviseur. Maar zit je neus vol met snot Dan zit die deur op slot.…

In optima forma met een fijn aroma heeft zij een dilemma. Wordt het chocola of vanillevla?…

Nu destilleren ze uit koeienstront Weer vanilline (basis voor vanille) Door al die normverschuiverijen zie je Normaal worden wat men ooit smerig vond Wie weet wat dat met victualia wordt Wanneer de vlaai de basis voor de vla wordt…

in rozengeur verbonden, de bloem open naar zon, wind en water wortels stevig in de grond voorbij de mist die pijn verhult van doornen, onze gekwetste vleugelen genezen in de zon, en jij schetst een nieuw panorama die groene velden laat zien voorbij de kim, gedijen is het doel we laten het gebeuren…

hij kraakt zijn lied niet meer van versgebrand ik draai nog één keer de doorleefde knop rond, snuif het aroma in herinnering van kransen met amandelkoekjes en keer de zandloper alles wordt uiteindelijk antiek…

Warm goudgeel smaakvol en rijp een aroma dat iedereen verleidt achter deze korst vullen holten de leegte met onfrisse lucht deze rotte boel zo doorprikt onbegrijpelijk dat je toch nog toehapt…

In een fruitig aroma. Sprankelend genoemd. Weerbarstig ontluikend, schuimend geserveerd en smakelijk verteert.…

Ik leg een bed vol idealen bloot die voorheen narcissen liet logeren en hun aroma liet verwelken naar schimmel op het smetteloze gedachtezicht. Ik heb de knik gevonden, de hersenwasser van dit denkstandbeeld… Ik loop op een wereld, een gezicht wat alleen diep gegraveerde lach rimpeltjes heeft.…

De geur van vers gemaaid gras doet me dronken even drinken van een aroma van nieuw, van groen, van hergeboorte en morgen, zomer. Hoe kan je dit vertolken in kreupele zinnen, in een scheef beeld dat maar niet recht geraakt, dat voorbij de woorden ademt. De sprietjes richten zich alweer op, en vertellen een nieuw verhaal.…

Toen die actrice dat aroma rook, Deed dat haar denken aan haar eigen schede, Aan iedereen deelt zij die geur nu mede, Als kaars, ik dacht meteen: dat wil ik ook! Dus wát heb ik mijn vrouw cadeau gedaan? Een kaars die ruikt naar mijn geslachtsorgaan.…

in ontwaken slaan gedachten hun vleugels uit wieken als kleurige vlinders van bloem tot bloem buitelen in zomerse wind naar het licht drinken het nectars aroma in tijdloze rust laat je dromen niet slapen maar met de dag kennismaken…

in de tussenruimte van woorden celebreert bewustzijn in productielijnen tijd geen houvast in gelatenheid van boeken rugzijdes trots gespannen lezers ploeteren weetgraag in de aroma van dialoog elk volume in verhevenheid in deze positie stijgt het gewicht in gevoel…

Tastbaar het boek, Gevoel dat wakker wordt Door het papier Dat ik vasthoud, Geur die uit Bladzijden opstijgt Als het lekkerste Aroma ooit, Tijd die is verstild En voor eeuwig is Vastgelegd - Hoe het ook leest, En hoe het ook klinkt, Emotie en pijn Zijn tastbaar vervat In geurige inkt…

in haar vleugje parfum neem ik wilde rozen waar het aroma van de wind haar onstuimigheid bedwelmend zacht in dat frêle bekoren duistert zij haar lach de verleiding nabij en sluit ik mijn ogen haar liefde toe raak ik die rozen elke nacht…

Ik overwin het eerste licht door een kier de hoop op het weerzien van mijn droom één gedachte bij de aroma van cacaobonen dat is de handeling wat vanzelfsprekend gaat.…

nog proef ik je zinnen ik slik ze langzaam door stik bijna in de punten die je overal van maakte bitter is de afdronk van verwijten die je schonk een aroma vol bevelen zonder geur van overleg nog even zit ik met je in mijn overvolle maag daarna zoet ik mijn lippen met beaujolais primeur…

sering o seringen ik wil je bezingen of je roze bent of paars bent of wit jouw naam wil ik noemen jouw trossende bloemen het aroma het zoetste bezit sering o seringen van jou wil ik zingen in je geur in je kleur klinkt een hit…

In het mokka van haar ogen kom ik thuis zoals op een krakend koude winterochtend slepend door mijn nog te hete koffie reeds drinkend 't aroma van haar pupillen zoals ook ’t zacht gemoed allengs verdrinkt de waas lang gerekt tussen ons slepend’ ogen…

lakens verward en in de lucht vibrerende tederheid eenheid van wulpse vreugde handen, kussen gevuld met een zoet aroma en smaak jij, een geopend geheim ik beken: wit helder straalt jouw lijf in warm verlangen mijn hart beschermt de nacht.…

kunnen wij nog spelen in een tuin waar appels rozen zijn als ik ze pluk komt klein venijn de oogst verstoren verhaalt haar doornen toch ga ik af op bellefleuren manden vol met schitterende kleuren de rozen in mijn hand heb jij geschikt tot oogstpalet en zo hun warm aroma blootgelegd…

Wiske heeft weer pijn Wiske heeft altijd pijn maar dat vergeet ze wanneer ze kokend water giet over het zwarte goud - als een rover snuif ik het aroma op en de slager moest sluiten geen stroom zie je gelukkig heb ik gas - cafeïne is mijn redding en ik bedoel maar die eend zit daar op een lelieblad stilleven te wezen en niemand heeft het…

je bloeide bloemen toen je binnenkwam de zon nog in je haren ogen straalden blij verrast met zachte lentekleuren een vleugje wind bracht fris aroma binnen van een spelend buitenkind ik wist dat jij zou komen om samen de zomer te verdromen herfstbuien keuren nu de rijpheid van de oogst ons is een warme winter beloofd…

Om met schoon water en geurige aroma samen door waarborg in harmonie te begeven.…

een vleugje van aroma dat zich liefde noemen zal drenkt zich over je lippen die ik teder kussen wil op je schouderblad verschijnt een tatoeage weet niet wat het is maar het zit er stil je huid is zijdezacht en slechts licht bezweet ik zie ons al verdergaan al is het door mijn roze bril wijn drenkelt op je navel en spat er ook rond…

Coucou ma chérie Mooi kroonbladenkind Je kust me met kleuren In paars violet Je kleurt met de zon Drinkt van levenswater Staat fier overend Als een minaret Sla je vleugels uit Dapper en schoon En spreid je aroma Als liefdesbetoon Dag agapanthus Coucou ma chérie Mijn liefje ik noem je Van nu af Lylie Voor E.W.…

haren vangen stof en roet voor het de longtak bezoedelt doorbloede botplaten plooien mijn adem roeren de lucht, zenden het aroma naar het slijmvlies een tussenschot van kraakbeen, bekleed met haarvaten scheidt de gangen waarrond zich een vleugel welft in de nok van de holte, tussen oogkassen onder de bodem van mijn schedel snuif ik het…

Het heeft het aroma van de eigenkant. Zoals een vochtig mengsel van humus en zand.…

je snoept nooit maar weet wel met het puntje van je tong de heerlijkste smaken te lokaliseren de subtiele beweging die het volledige aroma blootlegt aan jouw uiterst gevoelige smaakpapillen juist daar waar smaak en geur samen het exquise bepalen ben jij de meesteres der fijnproevers de gelukzaligheid van een hemelse tongstreling…

Talloze terrassen vol rode parasollen, ademen aroma´s van tapas, lichte wijnen en vertier. Orkestrivier! Wervelende armen dirigeren een denkbeeldige barbier op de Puente de San Telmo. Sevilla!…

ik verlang zo naar de schuchtere geboorte van een nieuwe lente ja, het is nog vroeg en slechts in mijn gedachten ik weet het maar als het weer zo zal zijn dat mijn neusvleugels weer trillen van van zuivere grasgroene aroma waar de sfeer van gouden verwachtingen de huidige grijze dagen grijze mensen mistig voelen mij dit alles…