Alle inzendingen over azijn OR zuur

Het leven is fijn maar drink je een fles azijn wordt je leven zuur.…

Een mopperpot uit Bommelstein Vult graag zijn leven met chagrijn Hij kijkt altijd zuur Want na ieder uur Dan doopt hij zijn pen in azijn…

Ze heeft wat, met azijn en ik laat haar ze heeft niet veel met alle middelen die je gebruiken kunt zoals: Ajax, cif bleek of zeep, geef mij maar azijn, zegt ze! Kijkt ze zuur dan, vraag je me en ik zeg: ze lacht de hele dag, heeft humor en is lief doet wat je vraagt- en meer maar als ik een keer zeg: gebruik dat eens!…

een haring met een grote bek had heel even niet opgelet hij belandde in een pot azijn tezamen met ajuin en zure wijn kreeg tot slot een stokje door zijn nek!…

Na lang samen zijn is wat azijn in de relatie gedropen. Druppeltjes zuur doven 't vuur. Ambras onbehouwen beschadigd vertrouwen. Er zijn juwelen die jullie delen durf ze strelen. Als toekomstprijs beloof ik Godenspijs.…

sporen zonder zichtbare afdruk van onzichtbare pijn maken groeven binnenin zuur als azijn bijtend je hart wringend je gedachten vragen kleurloos zwart op m’ n nieuwe lief zal ik wachten…

Zure afdronk, deze rode wijn Te jong bedorven, daar waar rijpen, zoveel beter had kunnen zijn Ik zag je teder kussen met leder aan je voeten Zo diep je de bal deed ‘crossen’ kaatst nu de leegte met venijn Zure afdronk, dit rotte azijn Te jong gestorven, moet ik begrijpen en bestel louter nog maar witte wijn, Daar in het “rode” geen…

in mij regent het zoals het zal zijn van na mijn dood het levensbrood gedoopt in wijn de smaak van zuur azijn verwijld gevlucht in oneven dagen snijdt de wind en blijft aan me zagen een ebbenhouten doos met wat koper beslag oogt zeer broos gezien vanuit het kleine gelag…

met de föhn in zijn hand toen is het velletje met de gekrulde letters de andere kant van het toneel opgewaaid Is de zoete wijn te vroeg ontkurkt of hebben we gesnurkt daar waar we wakker moeten zijn dan zal het Bitter zijn oud en zuur als azijn Deze woorden ben ik niet vergeten - zij zweven als muziekakkoorden door…

een slagschip vaart langszij in zeilen bolt de woede van een oud verhaal en dichterbij de kielzog van de tijd voor de zoveelste maal verdrink ik, in azijn geleden pijn heropent wat ver weg had moeten zijn ik slik en hik mijn woorden op nog even staat het zuur op kop in naar de waarheid streven…

over het braakliggend terrein fladdert een goud gestippelde vlinder daalt neer op de akker die niet is ingezaaid met een cultuurgewas voor een beperkte duur mogelijk tot men weer kan denken in zoet dat geurt naar bloemen meer dan in zuur dat ruikt naar azijn u rest slechts het weten bij het zoeken tussen de klavers…

zijn hart kent de kilte die tocht onder de deur al jaren terug gesloten voor degenen die beter niet maar het kan nog bloeden druppels zonder kleur opgeleefd en uitvervaald een verschoten orgaan dat enkel nog kan slaan vanuit zijn eigen natuur levend, maar veel te zuur spreekt hij in azijn de taal van verdord met in zijn herinnering…

als je hartje koud is en je voelt je niet zo fijn eenzaam en verlaten laat mij dan je kacheltje zijn als je hartje koud is je bloed als azijn zuur en koud laat mij dan je kacheltje zijn als je hartje koud is en je verlangt naar iets fijns laat mij dan in je leven laat mij dan je kacheltje zijn laat me die warmte geven dan gaan…

bij minder kwaliteit, zie je op hun gezichten de nasmaak van azijn!…

Each Time You Die Alone, The First To Die, Maybe You Die Today or Die Tomorrow, Die Now, Again, or Die Once Without Sorrow, Die Twice, Die Hard or Die And Say Goodbye. Maar híj blijft leven, wat er ook gebeurt, Die 007, ‘shaken’ dan wel ‘stirred’.…

Nog nooit van 't spul gehoord, nog minder gezien waar 't voor was nog minder echt waar ja, azijn, dat weet ik wel maar met appel misschien? begreep er niks van, vond het maar raar.…

in azijn gedrenkt voor wie dit heeft gedronken is het de natuurwet die geldt en geschiedenis verhaalt de sterken staan op anderen zijn doodgegaan ©Erna…

schuldig gesmokkel tussen repen van Cote d' Or ben ik afvallig…

Hoe lang ben ik bestand om eigen zure druiven te slikken,waarvan ik niet besef of ze rijpen,alvorens me in de bloeiwijze te zullen schikken, zonder de essentie te begrijpen? Hoe veraf is een antwoord of oneindig dichtbij op die kerende vragen?…

Zorgeloos dut ik langzaam in In m'n linkerhand een fles zure wijn Dronken, met een straaltje spuug op m'n kin M'n walmende adem stinkt naar azijn Met m'n hoofd op een steen Onder een brug aan het Louvre Bloedend het hoofd, opengehaald het been Doch vrolijk klinkt mijn ouvre Het zwerversbestaan zit in m'n bloed Ik zweet m'n vuile…

Zen-slagen wonder Spreek "To be or not To be" Goed te "zijn"- "zonder"…

Als ik de natuur zou kunnen vangen In haar ware kleurenpracht Maakte ik een schilderij Met verf van bloemblaadjes Na afloop van hun dracht Met ijs uit de Himalaya Smeltend zich een weg banend Door bijna ondoorlatend gesteente Mineralen toevoegend Uiteindelijk stromend Hierin week ik mijn Gedroogde blaadjes Koester hun kleuren En geef…

<< >> Controversy Whether tricked or not.…

Waarom toch altijd net nu het op punt staat, weer dat scheutje azijn…

straight ahead immer gerade aus en dan ineens die afslag naar links, rechts, einde rotonde or whatever...…

Drents gedicht: "Zuur" Er is mist 't Is ja zo voag 't is weggrist 't reegn't gestoag Er is snei het is als een deek'n doe bist dr as de kipp'n bij das ja wel gebleek'n 't is kolt geen holt op 't vuur kille, kolle vrouw wat kiekst ja zuur!…

Mijn pijn vertaald in zuur azijn. Kijk niet naar mij of neem een voorbeeld aan mij hoe het niet moet. Ik weet,nu, nooit, nu, niet hoe ik het verbeteren moet. Ik heb je lief en vraag je, kijk naar mij en zie hoe het niet moet. Ik ga kapot, heb pijn. Ben soms heel erg blij, dan weer minder, zie hoe ik zinder.…

vermeden to be or not to be, that is ...…

Het komt misschien door het weer Dan schijnt de zon, dan weer niet Zo ook met mijn gevoelens elke keer Dan ben ik happy, dan weer niet. Als ik happy ben, dan zou ik willen schreeuwen De wereld laten weten hoe blij ik ben En al het moois in de wereld willen omarmen Ben ik dat niet, dan zou ik willen huilen dicht tegen je aan willen kruipen…

op versleten trommelvellen mijn rijmpjes zijn inmiddels als azijn Geen olijkheid van dartele gazellen versiert in Balladines het refrein ’t is als een stier die zich kapot verveelt of krappe schoenen die tot blaren knellen mijn rijmpjes zijn inmiddels als azijn Maar af en toe zweven er toch libellen op gazen vleugels, licht en o zo fijn…