Alle inzendingen over baren OR foto's

Toen ik in mijn jongere jaren van vriendjes de foto's ging sparen toen wist ik meteen hier tussen zit geen waarvan ik een kindje wil baren.…

Each Time You Die Alone, The First To Die, Maybe You Die Today or Die Tomorrow, Die Now, Again, or Die Once Without Sorrow, Die Twice, Die Hard or Die And Say Goodbye. Maar híj blijft leven, wat er ook gebeurt, Die 007, ‘shaken’ dan wel ‘stirred’.…

Door het album bladerend stoppend af en toe, mijmer ik dat lang geleden, heel lang ik weet niet hoe, ik foto’s maakte van de wereld, zoals die toen in mijn bestaan, bezig was om te veranderen, langzaam, heel langzaamaan. De foto’s het eerst erin geplakt hebben de tand des tijds niet heel doorstaan, de hoekjes krullen hier en daar, en je…

schuldig gesmokkel tussen repen van Cote d' Or ben ik afvallig…

Zen-slagen wonder Spreek "To be or not To be" Goed te "zijn"- "zonder"…

<< >> Controversy Whether tricked or not.…

Ik slik en glimlach bij de foto's van vaders en kleine kinderen verbonden door het leven. Ik slik en huil bij de foto's van mijn vader en ik, zijn grote kind gescheiden door de dood.…

De mooiste foto's nam ik niet: het aankleden – het onderweg zijn.…

Vier foto's, een man en een vrouw, samen bij een paalhoofd op een zonovergoten strand. Ze staan daar, zij houden van elkaar, lopen daar, genietend, hand in hand. Eén van hen is de lucht, de ander is het water. Vier prachtige foto's, van een man en een vrouw.…

straight ahead immer gerade aus en dan ineens die afslag naar links, rechts, einde rotonde or whatever...…

linten in je krullend haar die vrolijk dansen op het ritme van je voeten springend in het tiende jaar linten in je glanzend haar die vrolijk dansen zwevend op roze spitzen vloeien vormen in elkaar linten in je golvend haar die vrolijk dansen in de spiegel van zijn ogen vandaag wordt je een paar linten in je grijzend haar zou jij die…

daar was ik en zat ik of stond ik of sliep ik en at ik of keek ik of zwaaide ik en hield ik .. en lachte ik of huilde maar waar ?…

Herinneringen wiegend kijk je naar foto's zo mild was je schoot…

In diverse bar’ s en café’ s loopt men niet meer naar de plee ’s maar laat men domweg lopen, wat men aan de bar toch blijft verkopen. De meesten zitten er niet mee scheelt een loopje naar de wc behalve voor de grote hopen daarvoor moet men toch blijven lopen.…

Van sneeuw die niet smelt en van barre nachtvorst en van stille vogels een februarizondag en een winter die beklijft…

o, de verscheurende pijn in die overvolle rubberboot haar land ziet zij nooit meer nu kent ze barensnood mannen schreeuwen wild een oude beschaving nadert de zee houdt haar vast weet wat baren zijn ze wordt aan land gedragen daar wordt haar zoon geboren artsen zonder grenzen redders in de nood…

vermeden to be or not to be, that is ...…

gewoon een kleine akte in een boek wat foto's in een la bewijs dat ik besta…

Het komt misschien door het weer Dan schijnt de zon, dan weer niet Zo ook met mijn gevoelens elke keer Dan ben ik happy, dan weer niet. Als ik happy ben, dan zou ik willen schreeuwen De wereld laten weten hoe blij ik ben En al het moois in de wereld willen omarmen Ben ik dat niet, dan zou ik willen huilen dicht tegen je aan willen kruipen…

In God's latrines krijsen blondines non-stop zijn "IT'S NOW OR NEVER !"-kreet.…

Teek it or leave zoiets! Nieuwe bacteriën vormen bedreigingen voor ons bestaan Weer zo’n vies beest zonder tekenbevoegdheden Rutte kom op man en doe er wat aan!…

Er zijn bruggen die je niet over wilt sluizen die je niet voorbij wilt de grootste hel maken mensen nog altijd zelf (zie ook met foto's op website)…

in je camera staan onze tijden beschreven in geheugen met de foto's kijkend in gedachte vol verlanging naar het verleden…

Aan de bar waar stemmen klonken in de verte naar het scheen, wat het rotgevoel versterkte dat ik helemaal alleen een omhulsel op een kruk, een niemand leek te zijn, een levend ornament zonder emoties, zonder pijn was daar plots die enkele gedachte die mij terugbracht naar voorheen.…

Oh verzuchtende scheet van gezapigheid om eenmaal uniek te klinken mijn impasse uit te breiden op jou te mogen drinken dat morgen door mijn bed verspreid je woorden leuren je verschijning je deining je onzin je verdwijning wat er stond te gebeuren als ik langer was gebleven een veeg teken had gegeven zo trillend in de morgenstond vreemde…

klapdeuren de bar links, toilet rechts het lampje boven het middenpad belicht witte matrozenpakken en ernstige gezichten van jongemannen die in shanghai hun onschuld verloren ik drink en wacht geduldig…

steunen is hun klaagzang Zij mag niet hellen - zacht en recht schuift zij door de smalle gang Veilig huis voorzichtig uitgedragen Van ver klinkt krassen van een kraai Achter het raam in spiegelluchten - waar zij zwaaiend hoort te staan - ziet de vader nu zijn zonen zuchten Ooit gebaard, gezoogd door haar, hoeden zij hun moeders baar…

jij die nog zo kort maar bent weet jij van leven weet het van jou? jij kwam een lange weg won een hele wedloop onbewust jij weet net als ik alles draait om dit moment van één naar twee jij en ik wij voelen ook zonder levenslint dat een band ons samenbindt jij en ik hier door een poort in barensnood hartje…

Het doet zo'n pijn, telkens als ik op het punt sta, me bevecht om een nieuw gedicht te baren. Uiteindelijk na het geschrevene, kom ik tot bedaren: ik weet, er is nu een nieuw bewustzijn via mijn etherisch lichaam op aarde gekomen. Ik weet: dit is het werk waarvan ik wist te zullen vervullen tot het einde van mijn dromen.…

Dan bleef hij niet bezeten hier, met foto's in zijn hand.…