Alle inzendingen over belletjes

de ballen in jouw boom wil ik zijn van die rode glanzende of de poedersuiker op jouw oliebollen klef en zoet maar het liefst ben ik de belletjes in de champagne waarmee je klinkt op een goed nieuw jaar en dat je dan even aan me denkt als ik over je tong dans…

Op het blauwgroen geribbelde meer dobberen de watervogels over mijn weerspiegelde gestalte; geel riet wuift naar de schittering van knisperende zilveren belletjes: dag golven, dag watermuziek, dag natte -tenen -dag, dag!…

Ik zie honderden bruine belletjes, waarin aromatische geuren wonen. De belletjes glinsteren en versmelten, voordat ze samen op reis gaan, door mijn neus en langs mijn tong. Ik sluit mijn ogen en drink aandachtig, totdat ik langzaam koffiedronken word. Ik waan me in het Ethiopische bergland.…

TOEN Toen jij voor mij een zwarte jurk aandeed en belletjes in je oren Toen leek jij op Parijs bij nacht Maar ik domkop zat weer eens op wacht in een ivoren Eiffeltoren Toen ben ik jou verloren…

zag je hand naast het couvert slanke vingers iets gebogen in je ogen speelde kaarslicht een amuse voor diner we klonken met champagne belletjes dansten mee mijn ring heb ik je niet gegeven zij ankert nog de bodem van de zee…

Een bewonderende vlucht spat hoog in belletjes uiteen gespiegeld in bleekblauwe dromen. Haar ivoren wachters vormen een statige grijns, zij is mijn koningin der zilte stromen. Dol (van opwinding danst een kunststukje van waterparel poëzie zo) fijn.…

hij lijkt een beetje getikt draagt belletjes op zijn hoofd een glitterjas en loopt op tik-tak tapdance schoenen maar hij is bij de tijd zoals geen ander wordt per seconde wijzer uur en dag volbracht wekt hij mij klokslag acht…

Belletjes rinkelen zacht achter een slee. Met de romantiek rondom de kerst telt ook het verlangen weer mee. Een verlangen om meer onbevangen los te mogen laten van al wat ons tot zorg was en op ons drukte als loodzware dictaten. Een jaar van plichten en zorg- betrachting trok aan ons voorbij.…

Het fluisteren van de wind je stem belletjes die rinkelen in de verte je lach de zachte gloed van de schemering je ogen het schuchtere ontwaken van een bloem je glimlach de stralen van de zon en de maan de liefde tussen jou en hem een dauwdruppel op een vergeet-me-nietje een traan op mijn wang…

De middagzon tingelt als koperen belletjes, jij ligt slapend naast me. Glanzende druppels vallen van je lichaam op het zand, je omtrek achterlatend. Vanavond zal een bedachtzame golf je afdruk westwaarts dragen en ongetwijfeld zal het zeewater dan net iets zoeter smaken.…

dat teveel aandacht vraagt hier ben jij koude billen op de stenen stoep naast mij droog in het portiek we kijken naar de belletjes op straat en wachten op de zon misschien een regenboog…

een spoor van slijm en glinsterende belletjes gevuld met regenboog. ik volg zijn patroon van gaatjes in blaadjes en voel me week; zo'n tedere schade aangericht door duimgroot naakt.…

in de verte hangen nog wat flarden klokgelui in nevelslierten en boven spant zich de nacht zoals altijd rustbrengend voorspelbare constellatie van licht adem diep en ijzig een champagne van lucht doet je van binnen tintelen wijst weemoed weg belletjes borrelen altijd naar boven…

ik sta stil en geef je het geschenk van mijn woorden verpakt in ‘t feestgedruis van jaren ik houd je vast volg mijn hart en geef je belletjes aan een rozenstrik je stem wordt wat grijzer mij zachtjes bekorend wanneer het begin van alles zich herhaalt je lachte loom in ’t hoge licht de herfst wat buikig gebogen…

Het meisje in haar blauwe jurkje heeft haar laarsjes met belletjes aangedaan van verre hoor je haar al komen. Boven op steigers en daken laten mannen even rusten hun hamer, troffel en katrol geven een fluitconcert en luid applaus.…

ik zag dat wit krullende branding in formatie haar sluiers fijn zand te drogen hingen in vlaagjes wind nog gleden ze niet meteen van de top naar beneden omdat cohesie door vocht daar geen bocht kon nemen de belletjes wit in hun opstandige fase krulden met zon schitterende kleuren in het omslaan en over de kop gaan in het ruime…

vinnen dronken van lust en golvend van binnen Tot zinderende hoogte met een verbluffende vaart waarbij hij zachtjes zuigt aan haar kwispelende staart Zijn schubjes graven zalig tegen haar kieuwtjes aan ondersteboven van passie laat ze zich stromend gaan Bevredigt geniet ze terwijl ze haar lippen tuit en tevreden blaast ze haar belletjes…

zuiver als kristal wilden wij ons glazen universum blazen in vuur draaide waarheid tot transparantie louterde liefde puur we konden niet voorkomen dat er belletjes met dromen scherfden in brekend licht kwetsbaar vloeiden we uit spiegelden elkaars kleuren op de afkoelende huid nog spelen schaduwen op het warme kristal en danst…

Ik zie dolle belletjes ontstaan. Water verdampt terwijl ik kijk. Wat ijzig koud en stil was is razernij geworden. Zorgvuldig vul ik mijn kruik. Ik poets mijn tanden. Ik vul mijn glas. Met wonder. Met water. Slaap lekker. Goede nacht.…

Boven geurige nevel van schuimbellen en bad-olie spiegelt witte wijn een eigen klein oppervlak Je hand liefkoost de voet van het glas je ogen staan zacht je mond is vochtig, wat open Onder de belletjes maakt je huid je rondingen heimelijk zichtbaar en tastbaar dichtbij Een kus en nog een; mijn lippen verdrijven water en proeven…

Tegen het glas kleven de algen en belletjes dwarrelen omhoog tussen het wier. Om mij heen lauwe schemering. Ik hap naar adem en proef de lucht als zwembadwater in mijn keel. Zo dobber ik rond en kijk naar ze. Vanachter beslagen brillenglazen zijn ze nog mooier dan in het echt, mijn kinderen. Kunnen we iets vertellen over ons?…

Mijn ogen beginnen te twinkelen, m'n wintertenen jubelen constant, in mijn hoofd gaan belletjes rinkelen, ik bevind me in Winter Wonderland. Komende tot dat magische besef, wanneer ik het vijfde glas glühwein hef!…

Kleine belletjes van lucht Vragen eigenwijs om aandacht En dan spoelt de zee Met één groot gebaar Alles glad Vele natte voeten in het zand Terwijl hij, zonder een stap te zetten Blijft komen en gaan En blijft geven…

als belletjes blowden tonen geestverruimend ons creatief gesprek geen notulen of herinneringsgeschrijf met gevoel zaken raken zo dat alles goed beklijfd heldere momenten uit gedrogeerde ogen lijken alleen maar wijsheden te verkopen maar als de flow is ingekakt dan blijkt drab de basis te zijn voor zelfmedelijdende pijn als…

Festijnvol dromenjacht, En belletjes klinken. Komen bellende elfjes. Vrouwliefjes van tussen de bomen. Ieder zingend als dichteres. Duisternis is afgenomen. Gevleugelde vliegjes. Een vreugdevolle lach, En troostende wiegjes. Soms met een radslag. Zo betoverend zijn de nachten, Waar bellende elfjes komen.…

Ik heb een zon voor op de dag en een maan voor in de nacht Sterren die aan de hemel staan water van een oceaan een foto aan de muur van Mars en bubbel belletjes in een cola glas een lichtje uit een gekleurd buisje wellicht zelfs een klein huisje ik geef je regenbogen en intieme dagdromen een hart vol verlangen altijd in jou belangen…

In kleurig blauwe golven als een laken toegedekt In een veilige haven voor het juiste effect Als een vogel in het water zweef ik als een vis Ondersteboven nu voel ik hoe dat is Ogen dicht geknepen een eindeloze droom Lange flarden mist gaan op in onzichtbare stoom Onder water gezien een mooie zeemeermin Door wolken belletjes…

De breekbare geluidjes als de belletjes knappen, vormen samen een fluisterende ode aan de regen. Waarom heb ik dat nooit eerder gehoord? Ben ik nooit eerder in de hozende regen aan de kant van een sloot neergehurkt om te luisteren, echt te luisteren? Zou ik al op weg naar verstilling zijn?…

met kerstmis je eigen rendieren de belletjes aan de halsters als lampjes in de mist en natuurlijk kan je slee op banden rijden- deze volle kring vliegenzwammen waar een sjamaan voor zou betalen zou jou als de roep van ganzen en de duindoornbessen die nog resten als de koperwieken en de kramsvogels en de zwermen spreeuwen doorgevlogen…

Mijn leven is een onvoorspelbare reis over steeds dezelfde wegen De vertrouwde halteplaatsen glanzen op een afstand, zuiverder dan ter plekke: valleien van liefde, verwondering en kennis die ik graag bezoek, en opgewonden gauw verlaat bij het rinkelen van de belletjes…