Alle inzendingen over bergdorp

De lucht ijler geluk doorzichtiger en ouder ze zeggen niet veel ze kijken mij aardig aan ze weten meer…

Sneeuw, er is geen pad. Zal iemand me bezoeken? – Dan zijn we vrienden!…

Ach mijn geliefde in je berghang heerst chaos woedt brand cipressen als toortsen dorpen verschroeid omsingeld door vuur je aarde gloeit ach waarom sloeg het boze weer toe je bergdorpen ijlen verkoold en doodmoe…

De huizen als geplakt tegen de helling van bergen Van bovenaf lijken wij, ongeoefende klimmers ......dwergen Wij voelen onze spieren van kuit en bovenbeen Zijn de wandeling nog niet moe maar nergens een cafe,terras Het is niet dat ik ween het bergdorp ontroert me tot tranen toe.…

Zij kijken mij aan hoe diep zijn toch die ogen hoe warm die gloed ik zie opnieuw het bergdorp stof en stenen wilde lavendel granaatappelen vijgen en kweeperen vier kinderogen vol dromen een middag vol gloed wat een vuur ingetoomd hier woedt een lach in plaats van woorden die graagte dat trillen van de lucht…

Ik zocht je daar in het bergdorp boven het zilveren meer waar je zelf nooit was Ik zocht de rimpels van je voorouders van verre verwanten de sporen van ooit In een boerenvrouw zag ik je daar staan warm in de middagzon liep ik er te zwijgen Al in Napoleons tijd schikte het lot dat je geen Italiaanse maar een Utrechtse werd Toch…

goedgemutst samen op een bankje stil leven in Nagoro haar ogen verdiepen zich in de verte van de vallei beide handen rusten open op haar schoot zijn peinzend hoofd gebogen als hij haar hand licht beroert twee mensen roerloos zij aan zij op het bankje welgemoed in dialoog in Nagoro een bergdorp stillevens…

de weg naar het huis bovenop de berg maakt een beruchte bocht scherend langs het ravijn waarin jij verdween nabij het stugge bergdorp van onze ouders je kwam niet meer thuis een dans macabre tussen onbenaderbare bergen van zoekend licht weerspannige bergen doen wat ze willen een boom sloeg een gat in het dak ik kijk de…

De bomen van het bergdorp voeden zich met het water uit het meer onbarmhartig stenigt de zon d'eenzame wandelaar die kuiert tussen de verdwenen schaduw van de huizen het dampen van de stoffige straat wordt af en toe verlicht door een vlaag van koele bergwind een seconde opluchting wordt luid gezongen door een vermoeide krekel die huist in…

Het geknetter van een opgevoerde brommer raakt opgeslurpt door de nauwe bochtige straatjes van ons bergdorp. Warmoranje lichtjes geven aan waar in de verte andere mensen de nacht ontvluchten. Een hond huilt zijn eenzaamheid uit tegen de sterrenhemel.…