zwart en wit vervlogen kinderjaren
de puberteit (een duister navelstaren)
het witte doek gescheurd door averij
de rolprent kleurde, maar de wilde haren
wekten weldra lach en spotternij
de eb werd nu het heersende getij
het scherm zou nooit de diepgang openbaren
je bent een vage figurant gebleven
een dovend kaarsje aan het firmament
de bijrol…
ik hoorde
de muziek van
stukjes leven
zij waren op
wonderlijke wijze
met elkaar verweven
in een melodisch
format dat hoofd en bijrol
geen onderscheid gaf
waar kushandjes
het klavier streelden
als de bariton warm zong
daar klonk de triangel
indringend luider
dan de grootste trom
maar bovenal
waren het de lach en
twinkelende…
de hoofdrol
te gaan spelen maar
in de choreografie konden
wij voor groot publiek
onze emoties nimmer samen delen
danste de sterren
van de hemel met jou
was je godvergeten trouw
in ons voortdurend samenzijn
achter zoveel coulissen
jij hebt het groot gordijn
geopend weet dat het publiek
nu stormlopend jou wil zien
ik speel nu de bijrol…
ik hoorde
je stem in
zachte muziek
een hand streelde
mijn haar op de
rand van dromen
ik wist dat
jij zou komen
het was voorzegt
ook voor de muziek was
al een bijrol in deze
seance weggelegd
het was geen mystiek
uit onbekende verten
die mistig schimden
maar een gewoon
menselijk contact in
gezamenlijk dromen
we voelde warmte…
binnen en buiten
door anderen uit te sluiten
zacht en nauwelijks zichtbaar
schuiven panelen over
hun nano onderlaag en
sluiten de buitenwereld af
het is geen graf waar
de extravagantie van een
volledig be-equipt buiten
dat soms nodig is om
de binnenwereld in
isolatie af te dichten
waar het eigen
existeert met stoffelijk
bestaan in de bijrol…
Een filmster blijft, zo is eens onderzocht,
Als hem of haar een Oscar wordt gegeven,
Gemiddeld tot wel vier jaar langer leven,
Dan wie nog nooit zo’n beeld ontvangen mocht.
Daarom zit ik bedroefd te overwegen:
Had Robin Williams er maar méér gekregen.…
Rondom het vertrouwde Slot Bommelstein
staan paddenstoelen langs vele wegen,
spreken een taal, die plechtig gezwegen,
wegwijzer naar nieuw beleven wil zijn.
Het Donkere Bomen bos heeft een festijn
van geurige zwammen, aaneengeregen
tot kringen met tovermacht; allerwegen
scheppen boleten vaag vragend bewustzijn.
In de grotten van de Zwarte…