Alle inzendingen over bloedmooi

Zo meesterlijk in toom gehouden zij eerst in de takken van heesters en bomen in aanslag zat zo explodeert zij nu met jong geweld beeldschoon trekt als een bloemencorso zegezeker door het land en bloedmooi overweldigt zij…

Bloedhete woorden bloedmooi bloedgeil bloedstollend of het paradijs…

Zijn zongerijpt lijf glanzend en bloedmooi verbeeld brons in zilverzand…

Eenzame jongen ziet bloedmooie dageraad met oud hol gevoel.…

De avond was gevallen in de danszaal van het leven waar ik zweefde met mijn ogen door die kaarsverlichte pracht Met een lach vroeg ik haar naam waarna ik mijn hand liet verkleven aan de mooiste vrouw die zeven tango's danste daar die nacht En we dansten hoge benen op een dansvloer die ging zweven en haar ogen zochten liefde veel meer…

Mislukt in het beschrijven van betekenis schuilt realiteit even, bloedmooi, achter creationisme.…

Een hoerenmadam in Savooje Had steeds blonde dames, bloedmooie Totdat men haar laatst Heeft overgeplaatst Nu gaat ze dus over de rooie…

een bloedmooie adonis uit Sittard haren glimmend als satijn en pikzwart reed in een groene porche ze noemde hem Georges speelde voor zijn liefjes op de piano Mozart…

Ik ben een boomlang bloedmooi meisje dat liefheeft Mijn vriend zo klein als klein kan zijn Hij is onzegbaar mijn Ik kus hem neigend, in mijn buiging hartstocht, geilheid, liefde misschien bestaat onmeetbaarheid…

Bloedmooi van buiten van binnen zo rot als een mispel dat het zeer doet aan je ogen. Wanneer ze van binnen zo mooi is, als de buitenkant laat zien komt het ooit nog goed met haar misschien.…

Een man zei me laatst in Shamansky: Als ik straks die bloedmooie Ank zie Dan zou ik wel willen Met ’t oog op die billen Dat ‘k urenlang achter d’r an ski…

In de binnenstad van Groningen aaide ik een bloedmooie vrouw die als een hond in haar hondehok aan de ketting was gelegd. Zij beet vals om zich heen, terwijl haar baas met een luchtdrukgeweer hagel op mij afvuurde en krijste: 'Blief met dien poten van mien poedie of!'.…

het liefste zou ik je uit dromen lichten jij man in mijn verhaal mij blozend aan je op gaan biechten in onverbloemde vrouwentaal mijn bloeiend lijf seringen laten geuren bloedmooi mijn lippen verven en mijn lokken zilverwit als jij dan nog de plooien weg wil strijken dan restaureer ik dit gedicht…

Nu al bloedmooi en niet meer weg te denken: de dag dat liefde nieuw leven gaat schenken.…

Woest komt ze langs je stormen Haar lange haren vliegen om haar hoofd als de wind die de bladeren van takjes af wil rukken Hoed je, ze buldert recht op je af met lange, enorm lange benen (eindeloos lang) die zo snel gaan dat ze wazig worden Elke jongen die een poging waagt wordt onder de voet gelopen door deze bloedmooie wervelstorm…

Tergend, einderloos Verdwijnt de zon Kleurt onverwacht hemelpracht Noordzee verschiet nuances blauw Golven, oplichtend groen Kussen strand Doorwolkt, grijs gestreept Bloedrood, zon, bloedmooi Scheveningen, avondzand Golft stuk in deze brand Vlammend rood, immense stilte…

Verschillende bloemen uit dezelfde hof Eigen bloed, bloedmooi! Vandaag aan jou alle lof!…

naar: Dat willen wezen wat je niet bent Dat willen ervaren wat je nog niet kent Dat kunnen uitleggen wat je niet in woorden weet te zeggen Dat willen krijgen wat voor jou onbereikbaar zal blijven Die bloedmooie vrouw wanneer heeft ze iets meer dan alleen maar oog voor jou Verlangen verlangen Gek van verlangen?…

Wie kiest-ie: die schatrijke Gemma of toch maar dat bloedmooie stuk? Voor Jakob is twijfel een straf. Een einde komt aan z'n dilemma: ze wijzen 'm allebei af.…

schijnt nog zon terwijl je ramen regenen ik pak nog zomer op terras en voel de kou op jouw balkon je hebt geoogst als nooit tevoren hun zin in blikken konden je niet meer bekoren, het was geen spel enkel om te scoren erbij te horen in eenvoudige verovering je voelde je weer prooi maar bent geen speleding ik ga niet voor bloedmooi…

een zoen en misschien naar nog wel veel meer En als hij me eindelijk zoent zie ik vanaf dat moment het leven door een roze bril hij spreekt van liefde maar ook over alledaagse dingen …ik denk dat ik van hem hou hij heeft een plekje in mijn hart - in mijn leven - hete liefdesnachten beleven we samen hij heeft me naakt gezien en ik was bloedmooi…

met een traplift terzijde gestaan door twee bloedmooie meiden bestijgt de jonge coureur van die knalrode wagen het erepodium de tot een hoogtepunt gebrachte champagne beneemt ons het zicht op zijn shirt met daarop de naam van een bekend sigarettenmerk dat zal hem door zijn sponsor niet in dank worden afgenomen net zoals die kleine hapering…

Vele voetstappen gezet dwars door het gitzwarte eeuwenoude veld Dat ooit roodgloeiend stroperig Vloeiend en grillig naar hier is gekropen Gedropen uit machtige muilen Die krachtig en vurig brulden en met veel geweld fascinerende zuilen achterlieten van betoverend bloedmooi gebeeldhouwd obsidiaan Zie hier de volgelopen vlakte versteende…

wat hem altijd zo opwond was het even knijpen in billen of een kont menig vrouw moest dit ondergaan ook al stond dit ze natuurlijk lang niet aan hij wuifde hun kritiek luchtig weg met zo’n witter dan wit Colgate tandpastalachje toch moest het ooit wel misgaan wat anders - wat dacht je hij liep weer eens achter een bloedmooie stoot kneep…

Ze zei dat haar baas haar ontslagen had, omdat ze met hem flirtte en hij had liever een godsdienstige lelijkerd als secretaresse dan een bloedmooie verleidster, een regelrechte slettebek! 'Kom!', zei ik, 'ontdoe mij van mijn kleren en wees mijn regelrechte slettebek, ik neem je in dienst, ook morgen op de miljoenenzaak, schikt dat?'…

Ik heb 800 Ferrari's En nog wat van dat spul Dankzij mijn verheven dichtkunst Waarmee ik m'n zakken vul Ik heb een bloedmooie vriendin Die zeer wellustig is Nee, ik mag niet klagen Toch is er 1 ding gruwelijk mis De mensheid leeft in vreugde Sinds ik rijmsels publiceer Als dank kreeg ik een appeltaart Van Onze-Lieve-Heer Toch tast ik…

Bloed als edele gratie, symbolisch, prestigieus gezien religie aan huidige grenzen van het ruimtelijk denken als rood juweel van vrede met een kostbare naam kruipt bloedmooi de betekenis, de weg die 't als laatste ging, bloed waar het niet kon gaan.…

Het is voor de bloedmooie Ans ook een pret, want ze kan nu d'r nota's betalen. Hij denkt bij het afscheid: 'Wat schoon is ze toch, maar helaas was 't genoegen slechts even.' Wat later belt Loek. (Telefoon doet het nog.) 'Heeft die Kees je m'n loon nog gegeven?'…

Waar het toneelstuk over ging weet ik niet meer,maar ik was een soort André van Duin, die door zijn nepbril naar de bloedmooie dochter van de pachtboer loerde, vol hartstocht, wat men van een monnik natuurlijk niet verwachtte.…

En dat is veel meer dan wat mij vandaag overkwam bij de kassa van de Albert Heijn, waar een bloedmooie jongevrouw pal voor mij lange tijd met haar achterste voorover bukte en bijna mijn voorkant raakte. Daarna keek ze ook nog om en mocht ik recht in haar bruine ogen kijken.…