Alle inzendingen over bloeien

De zon streelt lichtjes tedere rozenknopjes, ik ruik het leven.…

Thans sta ik voor U met een hand vol bloemen, de welke bloemen van mijn dank, en toch: Nu waag ik eindelijk Uw Naam te noemen en zie, ze bloeien nog... ze bloeien nog!…

Zoals bloemen in de bladeren bloeien hun bladeren als kronen dragen en dan door voeten vertrappeld worden zo leef ik er zijn lentes en voeten en keer op keer zal ik weer bloeien ...…

O, vrouw, bloeit schaduw waaierbloem en firmament, dat sterren schrijden in de gang mijns bloeds en nacht de weerklank van de roep der handen en uit de zoom van mijne donkerheden, onder de hemelbruggen mijner armen, het maanzeil tastend over dansend stroomlijf o, het zal stranden aan gifspelonk der ogen, vrouw…

bloei ik in rijzende halmen als niets ontbreekt waar zon en water mij overgieten met stralen bloei ik bij jou als mens als jij mij roept en ik in jou mag verdwalen…

bloei ik in rijzende halmen als niets ontbreekt waar zon en water mij overgieten met stralen bloei ik bij jou als mens wanneer jij mij roept en ik in jou mag verdwalen…

God laat mij bloem wezen, laat mij bloeien voor een keer.…

je liet me springen in het voorjaar maar in de zomer viel ik stil nu is het najaar en je staat daar en spring ik weer, als in april…

Hij ploegde met man en macht Handen zaaiden concepten Onder de hete zon Een lovend woord gaf zeggingskracht Toen het over bloeien repte Wist hij dat hij het kon Hopend op een oogst vol pracht Velden vol verlepten Tot hij opnieuw begon…

magnolia bloeit in buurman's tuin - hoe rose mijn Japanse kers!…

Er zitten knopjes, Aan het stekje In het potje, Op de vensterbank. De iele stengel staat rechtop, Met hier en daar een blaadje. Een krans van knopjes... Ligt er bovenop. Ben zeer benieuwd, Kan haast niet wachten, Moet steeds weer kijken Heb geen rust. Tot de bloempjes komen... Aan het stekje In het potje Op de vensterbank.…

de derde bloei dit jaar geurt zacht, de struik brengt ons terug bij eerder tijden na waanvoorstellingen van strijd valt onze wereld stil om wat een herfsttij nog laat blijken maar ook als storm raast over al wat was zeg jij me nu dan wil jij me naar rustig water leiden…

heb ze geplant dichtbij en in het verre land zaden die voornemens dragen uit mijn rugzakje staken in het zand bij duinen en strand waar zee ze drenken kan in de zwarte aarde van het binnenland op heuvels zonnigste kant ik zal ze verzorgen mijn voornemens op rij bloei maar dan kan ik ze voorbij…

snerpende snaren vol blaren uithoeken in de wereld wij moeten maar jagen geen wereld nog ingebeeld lucht heeft vrij spel in mist tussen aarde lang geleden een bel die mij niet spaarde snijdt een reddingsboei in vel en been snij 'm los en bloei…

Vruchtbare toekomst. Content gesolliciteerd Oogst geurig lentebloesem.…

Een zonnehemel kleurde ochtendrood in huis gekleurd leeft het nest waar vogels verzamelden tot de lentedans in mei.…

Zijn inborst leefde vroeg in de lentemorgen in de dauw van mei.…

het is niet genoeg haar te ontdekken tussen ’t groen groei met der mee tot je in haar bloei ‘t hart voelt kloppen zacht meewaait één en al tederheid…

In de avond verspreidden zich de geuren zoals de jasmijn van mijn geboorteland Jij was een zeemeermin pas aan land gekropen met gladde, nieuwe benen in plaats van een vissenstaart Ik mocht je leren goed te lopen van Lotje in de lange Lindenlaan In de schaduw dichtbij een vijver schuilden we onder een treurwilg vanwege de prikkende zonnestralen…

De bogaard vloeit over Van rood en van wit, Waar plaats was voor lover Nam bloesem bezit; En zwaarhoofden duchten, In weelde zo groot, 't Verstikken der vruchten Uit wit en uit rood! De jong'ling omzweven De vreugd en de min, Voor d'ernst van het leven Geen zweemsel van zin; En boetpreêkers schild'ren Het blakend geneugt, Als dreigde…

het gras van de tuin heeft zich omgedraaid en laat nu haar wortels zien een wonderbaarlijk systeem van in en door elkaar gedraaid leven in minder dan een seconde is ook het licht omgedraaid maan overdag in de nacht de zon we krijgen het koud en denken terug aan toen toen de natuur nog was zoals zij was en alles op haar manier gewoon ging bloeien…

mijn bloem heb jij in knop gezet dus sterft het groen groei maar de hemel dichterbij…

wees in bloei zoals een plant of bloem zonder moeite doen schenk de wereld al wat je hebt aan geuren en kleuren laat de bij en vlinder proeven van het moois wat je ze hebt te geven en zij zullen zorgen dat jij als dank voort zult blijven leven ja eeuwige roem valt je dan ten deel en echt het vraagt niet veel want diep in ieder…

Ik ben oud, ik maal niet om onsterfelijkheid – ik wil weer jong zijn!…

Het bloeien in pracht- nijvere bijen raken aan het instrument…

verdiepend in een glimp van iele kleuren richt zij zich in laatste bloei zodanig op dat het verruimde zicht haar vrij het licht laat ademen tot het schimmenschijnsel van een winternacht het leven tergend traag doet ineenkrimpen…

Bloeiende krokusjes een kleurrijk tapijt. Blauwe luchten met witte strepen. Warme zonnestralen het is “lente”…

Bloem gaat weer groeien zon zal knoppen verwarmen dan kan ze bloeien.…

Je was in de bloei van je leven, je had heel veel te geven, aan je zoon van zeven jaar, je had toch alles voor elkaar? Toen ineens een donderslag! Je was verlamd, in één oogopslag, verstomd en niet bij de tijd, je was je verstand zelfs kwijt. Al krabbelend ben je weer hersteld, ook al was je nog uitgeteld.…

blad en in tegendeel winterland en andere uitwassen wasem aan de binnenzijde van het torso rijp rond het hart en een ijzig hoofd vergeelde tanden bijten zich vast in oud groen en bloesem genadeloos in haar genade roerloos in bloei…