Als de weg tussen
Afscheid en aankomst
Is afgelegd kijk ik terug
Op wat geweest is,
Hoogten en diepten liggen
Achter mij, met beide heb ik
Pijnlijk kennis gemaakt,
Toch heb ik nooit geweigerd
Ze onder ogen te zien -
Heb intussen in de maalstroom
Wel een soort evenwicht bereikt,
Bovenstroom die mij bewaarde
Voor te pijnlijke hoogten…
Na het weggaan, huilde je tot het stopte
de opluchting bleef uit, het hikken begon
Je krabde de droge plekken op de huid
er zouden korsten en littekens komen
je kneep in het vlees tot het verkleurde
rood en geel in het paars blauw
Een zeemeermin willen zijn
oceanen overzwemmen want het water
zou je dragen, voeden en verwarmen
kieuwen zouden…
Hij kende
de stroom
de bovenstroom
maar ook de onder
Hij stond open
voor het wonder
van water, watersnelheid
en verval
Met de rivier
viel niet te spotten
beslist was
dit geen niemendal
Hij roeide,roeide
wist van geen wijken
zijn scheepje in tweestrijd
tussen water en mens
Hij kende
zijn krachten
had slechts een wens:
met haar…
zilte wolkenzee
met de voeten vast omsloten
spoelde jij mij aan
in ruisende stilte herkende ik jou
zag ik golven in je ogen
indrukwekkend
jouw lieve glimlach hart
werd zonneklaar een lied bezongen
in woorden van diepzinnigheid
met wuivende zwarte haren
en door de poriƫn
van je zwoele lichaam
druppelde je mij naar binnen
zeilend op de bovenstroom…