Alle inzendingen over cognac

ik zag je aan zo’n godverlaten toog er groeide vriendschap die wat glazen duurde ik sprak terwijl jij onbewogen tuurde bedeesd vernam wat mij zoal bewoog je stelde mij totaal op m’n gemak voor even nam ik afscheid van de aarde maar toen mijn blik je glazen ziel ontwaarde bestelde ik … een nieuwe fles cognac…

Op zoek naar sporen wil hij God verhoren : "Maar schenk mij eerst je beste cognac !"…

Diep in de kroeg, bij zware cognac, spuwde Van In beslist in de bak : “Die moord werd bedacht en welhaast volbracht door Pieter Duvel en Jef Tabak !”…

Witte sneeuw bedekt ieder dak, naast me staat een glas cognac.…

Ik houd van bier en sherry, rum en gin, van whisky, wijn, cognac en van Cointreau, tequilla, port, jenever en Pernod en een glas wodka gaat er ook wel in. Mijn moeder leed aan postnatale stress; ik kreeg de borst, en zelf nam zij de fles.…

Ik stop mijn lach in een doos mijn tranen zijn voor de rivier mijn woede behoeft geen thuis wat ik meeneem op mijn reis zijn wat losse zinnen dan kan ik wellicht aan mijn boek beginnen ook pak ik de cognac neem een slok en in mijn hoofd wordt het lichter eerst dan voel ik mij de echte dichter.…

het licht mijmert in kaarsenvlammen als het diner ten einde is vonkt in een glas cognac na de genoten dis licht dat in een stal ter wereld kwam en vrede als zijn boodschap bracht is er nog plaats voor dit verhaal tussen alle pracht en praal op zijn geboortedag…

Met God aan mijn zij en wat Cognac, Wacht ik tot de dag aan zal breken. De regen tikt, ritmisch, hier op ’t dak En ik, ik wacht op een teken.…

haardvuur laait het schapenvel tot neder liggen voordat ik het wist je ogen aaien geil en ritsgericht retour mijn lustgezicht hete lippen nippen draaien de cognac naaien wijzers van de klok half ontkleed je ogen haast gesloten kus jij van de week waar ik al bang voor was…

Ik veinsde vakkundig een luisterend oor en kreeg tenslotte… … die lekkere cognac.…

BADVROUW IN BAD Met tengere, tedere handen draaide zij een sigaret stak hem aan en verlangde naar een warm, geurend bad waarin zij ontspannen liggen kon zonder gevaar voor brand door het smeulend genot diep strelend in haar longen Soms bracht de meid haar een glas gevuld met cognac spartelde met haar in het bad droogde haar af met…

ik kom hier zo af en toe omdat het hier zo ouderwets is een vervallen kroeg van zijn groezelige soort aan de oude tapkast met marmeren blad drink ik de plaatselijke cognac tussen vissers en armoedzaaiers in de verbeelding van mijn bezopen brein is die vreemde oude vent van een dichter hier ook binnen rechtop achter zijn glas schrijft…

Omdat het kleinood zo meesterlijk is en ik het einde alsmaar wil uitstellen, koester ik het als een oude fles cognac, waarbij ik ook niet tot de bodem wil gaan.…

zoek naar onzekere schoonheid omdat de stad nog ligt te slapen ochtenddauw in het park parelt diep van binnen bloeit de lente nu je in jouw oude kloffie koffie drinkt en nadenkt over problemen in de wereld terwijl ik zorg voor zoete koffiekoekjes merk jij dat de mensen vrolijk worden van dat beetje zon tussen de wolken een scheutje cognac…

Ik ben de nazomer nog lang niet moe Zo'n Indian summer is Tiramisu Een zoet dessert na zomerse gerechten Die gouden zonneweelde die zich hechtte - Cliché, ik geef het toe, maar ik verveelde Mij niet, 't is een oud woord waar ik mee speelde - Geen mosterd na de maaltijd die 'k u deelde 't Was eerder de cognac die 'k…

een oneindige vlakte hier en daar een struikje, rotsblok er stroomt een beekje meanderend in één van zijn lussen een lege fauteuil plompverloren neergezet de zon schijnt een zwoel briesje kietelt receptoren op het bijzettafeltje een asbak en een glas cognac halfvol op de grond een manuscript onaf de gsm met een open smsje ligt aan de…

Cognac, nodeloos, koud gezet. 'Draag je mijn stukken?', hoort hij vragen. Onderwijl zijn ogen nat. Druppels langs een glas, een fles die ooit veel voller was. Dan in de verte, een waardeloos kermen, kreunen, dat met wijn en thee langs lege kelen schraapt. Neen: de wereld is niet volmaakt.…

Daar achteraan op zijn gemak slofte de koffie met cognac, en in der wolken tekening: ziedaar, daar kwam de rekening! ---------------------------------------------- uit: 'Vanaf de dag dat ik mensen zag', 2007.…

roodkoper is de herfstlach ze fonkelt in het glas cognac de middag geurend naar tabak je ademt stilte en in blauwe rook danst stof tussen de muren in rust gaan uren langer duren het wild dat weer een zomer heeft geoogst is al geschoten hangt verstervend aan de poten ook de voorraad is gedroogd wijn van druiven door de zon gekust…

horen versierd met snuisterij een tikkeltje ongewoon maar opgeleukt met lijntjes dromerij zij spannen de kroon als hoofdgerecht in het gaan en komen van de kleine gangen waarvan het bouquet als lach blijft hangen de verrassing is van deze tijd zie de pupillen al verwijden als ik de spacecake met het grote mes ga snijden in het glas cognac…

je het lustig oog ontbrak liet je frivool de rokken hogen lonkte me blozend, opgetogen met blikken waaruit smeken sprak Dan fluweel jij je dronken hoofd getemd en zwak in schrijnend besef dat het niet helpt om te pruilen verveelt tussen de haren in mijn nek Ik zwijg als je zonder gêne uit wilt huilen en denk, genietend van mijn cognac…

bewoonden waar ik m'n eerste gedichten schreef die hij dan weer verbeeldde op een droeve avond moest ik mee naar buiten waar ik met ontbloot bovenlichaam tegen de vervallen woning plaats moest nemen kijk maar die kant op, zei hij ja, zo, je hoofd iets schuin in een verre wolk zag ik de beeltenis van mijn overleden vader later bij 2 cognac…

veel er liepen pauwen op mijn land Monet’s tuin hing aan de wand een chippendale glom in de salon een druivenrank klom langs het balkon sprankelend zonlicht in zuiver kristal een staand horloge klonk in de hal mijn huis stond open voor vertier vrienden sliepen op zuiver kasjmier de avonden vulden wij met gemak in sigarenrook en glazen cognac…

Is mijn fles cognac een dame zonder weerga en wil ze me vannacht misschien verwarmen? Flink doordrinken, malloot, dan komt ze wel! Heb ik meer passie gedeeld met de flessen sterke drank dan met de trage belladonna's?…

(de zomer van 2006) we zwolgen zomer in het Westbroekpark de zon was gul en uiterst vastberaden de picknickmand was mee en overladen met stokbrood, rode wijnen, verse kwark en kazen uit het land van Jeanne d’ Arc een glas cognac was ook niet te versmaden de Franse slag en zalig zonnebaden La Haye als de Provence of de Camarque de rozen…

Zoals je een cognac afmeet door het glas horizontaal te leggen, zo is dit liggen, ik heb niet veel van mezelf nodig om vol te zijn, wat ik nodig heb is vooral: weinig:. Er is te weinig weinig. De vergevensgezindheid van het niets waarin wij, als we eveneens niets zouden zijn, zouden passen. De lucht is zo blauw als vergeetachtigheid.…

De smaak van cognac en het idee van de wijsgeer in een doortastende sfeer. Anders is het leven vergeleken met jaren her. Technologie, economie, maatschappij, de aanpak hiervan is anders dan toen. Periode van orde, netheid en fatsoen... Anders is alles van tijd tot tijd. De jeugd, normen, waarden, oorlog en strijd.…

Het prachtige haar van Renoir Met die zweem van rood De lichtval van van Rhijn Alles doofde en ging dood Ook Toulouse-de Lautrec Quassimodo van het penseel Die liet weinig van Parijs En van haar liefdes heel Henri Matisse ruziede met Seurat Signac’s tranen druppelden op het linnen Wie dronk er van ‘Buffets’ cognac?…

mij moeizaam voorwaarts naar huis te bewegen tocht door de Cevennen natuur over moeilijk begaanbare paden nog enkele koude en natte kilometers te gaan atmosfeer raakt intussen steeds meer elektrisch geladen beneden in het dal zie ik de contouren van daken sliertje blauwe rook kringelt op vanuit een schoorsteenpijp welkom thuis Leo; glas cognac…

Voor me staat een glas cognac, ’t is half leeg, Maar niet zo leeg als de inspiratie die ik kreeg. Een krassende pen op het zwijgende papier, Dat doet me na al die tijd nog steeds plezier. Het duister valt, aan het einde van het licht, En ik, ik schrijf maar weer eens een gedicht.…