Alle inzendingen over de vergankelijkheid

Hoe vergankelijk is alles, het leven, de éne dag nog volop genieten, van alle genoegens gegeven, het volgend moment zónder afscheid of aanwijsbaar moment is het voorbij..... Hoe vergankelijk is het leven?…

Het gevallen blad vertelt ons het verhaal van Vergankelijkheid…

het leven als feit: sexueel overdraagbare vergankelijkheid…

vergankelijkheid voortdurend verandering stroom van het bestaan…

Vergankelijk broos Waterlichte verbeelding In rimpels weerkaatst…

Geluk is zo broos kwetsbaar en vergankelijk merelmoeder in tranen…

Als alles veranderlijk is en vergankelijk in de tijd Is in herhaling vallen een onmogelijkheid…

Perfecte vergankelijkheid.…

glinsterende pijn druppels vergankelijkheid rustend in een oog…

Vergankelijkheid stimuleert ons steeds verder te gaan in de tijd.…

Als zelfs de liefde vergankelijk is Hoe geloofwaardig is dan geluk Hoe kan ik trouw nog hopen Als dromen doodgaan Stuk weer stuk -’t Is als een vlinder in de lucht het geluk zit hem in haar vlucht- Kan liefde nog edel geloven In een enkel verganklijk ogenblik Als dromen doven Stuk na stuk Hoe…

wij zijn slechts zandkorrels op een strand van vergankelijkheid het is de wind die ons laat reizen…

hoe vergankelijk het leven zich openbaart in dwarrelend blad hoe gedreven mijn bestaan zich nestelt in zon en wind (tanka)…

de vergankelijkheid heeft mij bij de hand genomen de jaren getekend in rimpels en kraaienpootjes wat bleef is de glimlach van zo nu en dan onzeker om de lippen…

wanneer de wind grillig snelt naar herfst dan voelt het leven sleet versukkelt het na korte tijd in aardse vergankelijkheid…

Alles is vergankelijk zo ook een gedicht schijnt het zonnelicht lang op het papier dan verdwijnen de letters één voor één niemand weet waarheen jij bent de woorden kwijt en het gedicht is verleden tijd.…

De kale vergankelijkheid speelt niet langer de krullenjongen in de maatschappij. Want wie kaal is heeft boven hersens zitten; en voor een behendig speler behoren daar niet altijd de krullen bij.…

vrijdagavond badend in een zee van kleurrijk licht verbergt de stad zijn zwakke plekken pijnlijk drukt vergankelijkheid zijn stempel op de badplaats…

confronteert mij met mijn vergankelijkheid indringend kijk ik naar mezelf niet wetend hoe fragiel ik werkelijk ben tot dat het lichaam schreeuwt wijzen onderzoeken uit dat kleurverschil fataal kan zijn…

hangend aan december als het fragiele bewijs van vergankelijkheid bevriezen we de tijd steken een kaars aan en veinzen voor een moment de knusheid van weleer…

vaar op de stroom van de vergankelijkheid heb geen verwachting heb geen vrees nadert het einde laat het komen zorgen worden overbodig ------------------------------------------ uit: 'Sporten van de ladder', 1974.…

middels dit gedicht daag ik tot de degens vergankelijkheid onverricht de ontgoocheling van het leven en ik eis (!) haar gezwicht zowaar ik hier sta gehuld in zwavelsterrenlicht…

Vergankelijkheid; Afhankelijkheid, Verbasterd tot levensvreugde. -Verbazend wat mij verheugde Toen ik nog niets wist! Vereenzaming, Verademing; Gezapen in de bovenlaag Verslapen wij de grote vraag: Waarom?…

De spijker in de muur hoopt berustend dat vergankelijkheid hem vergeten zal en tijd blijft hameren hem de kleuren geeft niet veroordeelt tot roest om oud ijzer…

je kent de jaren die verjaarden viert de vergankelijkheid met glazen wijn als het bestrijden van een pijn je bent getekend door de tijd maar veinst geluk en houdbaarheid…

Vroeger geloofde men in de geest de ziel en het voortbestaan ervan tot in eeuwigheid Heden weten wij dat alles uit materie bestaat en hieruit voorkomt zo ook dat dit vergankelijk is…

In de lucht weerklinkt het geluid van ganzen de letter die ze vormen tijdens hun hemelreis is meteen het begin van vergankelijkheid de zomer is dood leve de herfst…

Nu begint weer het droevig beminnen van alle vergankelijkheid; er is geen ander bestaan dan dat sterft en weer leeft. Zingen we tegen beter- weten in of is dat ook bedrog en schijnbeweging? Graag wil ik iedereen met gezang begroeten omdat het leven nu eenmaal is zoals het is: licht en schaduw, vergankelijkheid maar ook mysterie.…

Verdrietig is nietig is somber is zwart het rottend blad bevestigt dat vergankelijkheid verstilt de tijd klaagt de viool verdriet lijkt vandaag mijn parool…

hoe, dit te evenaren een gratis kunstwerk in miljoenenvoud kleurstelling en vorm in volkomen harmonie als natuurlijke gratie juist vergankelijkheid geeft extra glans aan deze dag…