Alle inzendingen over depressie OR suicide

Het zou goed zijn Zei de psychiater Tegen de patiënt Dat u niet in uw Verdriet blijft hangen Maar eer deze woorden Waren doorgedrongen had De zieke kans gezien om Zich onopvallend te verhangen…

opgejaagd door haar eerzuchtige moeder studeert ze cum laude af onder ‘n cool uiterlijk kolken haar zinnen sleuren depressies haar door diepe dalen onderneemt ze haar eerste suïcide poging ze trouwt met de de dichter Hughs die zijn vertier zoekt bij andere dames die vernedering verdiept de depressie ze zondert…

Each Time You Die Alone, The First To Die, Maybe You Die Today or Die Tomorrow, Die Now, Again, or Die Once Without Sorrow, Die Twice, Die Hard or Die And Say Goodbye. Maar híj blijft leven, wat er ook gebeurt, Die 007, ‘shaken’ dan wel ‘stirred’.…

350 miljoen mensen lijden aan depressie 870 miljoen mensen hebben honger mensen met honger hebben dus 1 op de 2,5 keer geen depressie als tenminste alleen mensen met honger een depressie zouden hebben…

Vrolijk stapt hij dan in zijn bolide en neemt een overdosis suïcide.…

schuldig gesmokkel tussen repen van Cote d' Or ben ik afvallig…

Dag Man met de zeis, je hoeft me niet te komen halen voor de reis. Ik heb in het traject een bocht verkleind, wat vouwen in de kaart gelegd. Morgen wordt mijn lichaam opgedregd.…

het lijkt of ik steeds cirkels maak rondreizend door verloren land zonder begin of einde ik ben voor eeuwig onderweg en voel me nergens thuis de vijand sluit mij langzaam in geen enkel veilig huis ik dool door dit verloren land en ken de grenzen niet ontmoet slechts pijn en het verdriet van leven niets voldoet aan de verwachting geen…

druk maar niet meer op mijn deurbel vul mijn fles maar niet meer vanuit mijn doorgezakte stoel stap ik uit de kringloop van leven breekbaar als glas ben ik een mens in de volle maan neem ik afscheid misschien niet doodnormaal maar mijn leven op dood spoor voor mij hoeft het niet meer wil niet langer leven in een schaduw…

ongehoord ongezien onbegrepen onverzacht onmacht onbegrip Ongestoord Ontkracht begrijpelijk…

Verhanging Waar ik van fantaseerde Heb jij het vannacht gedaan Waar ik toen fictief sneed Heb jij je net verhangen Waar ik mezelf hervind Werd jij nu afgevoerd Waar ik weer Leef Bleef jij willoos in leven…

En pleegt straks iemand dronken suïcide Dan zal men ook de sterke drank verbieden.…

Ergens aan het eind Van wat mijn actieve Leven lijkt te zijn Moet ik moedeloos Constateren dat ik Niet meer verder kan Bedrading in het hoofd Die al mijn gedachten Sturen kan is in de Loop van veel verdriet En menselijk lijden Beschadigd geraakt, En uiteindelijk doorgebrand Met smeulende dampen Die mijn hele wezen Doortrekken…

Het lijkt of alle bobo's aan de top Zich met hun quotes bewust vergalopperen Nu moet de ProRail baas zich excuseren Zijn boodschap: 'Wie wil springen let goed op, Qua dienstregeling komt het ongelegen Om suïcide in de spits te plegen.'…

Zen-slagen wonder Spreek "To be or not To be" Goed te "zijn"- "zonder"…

<< >> Controversy Whether tricked or not.…

We hadden al een tijd Iets heel moois met elkaar Jij was mijn liefste meid En toch was het wat raar Het moest verborgen blijven In wederzijds belang Men zou het niet begrijpen En dat maakte jou wat bang Dat kon niet voortduren Verschil was veel te groot En tijdens een van jouw kuren Koos jij voor de dood Ik zal wel nooit begrijpen…

Machteloos voel ik Me, broertje, dat ik Jou niet redden kon Terwijl het mijn vak Is om mensen te redden Die niet meer willen leven - Dokter was je, net als ik, Gelijkgestemden door die Nauwe band die broertjes Levenslang met elkaar hebben - En toch ben je Tussen mijn vingers Door geglipt - koos Je er voor niet meer Verder…

Het was uit medelijden Dat hij aan haar begon En ach, hun schrijversliefde Die was toch al voorbij? Bruusk weggevaagd haar Fundament Eenzaam in de krater leek ze Kafka’s Kever, weerloos op Zijn rug De laatste eisprong ver voorbij Restten haar huidhonger en dood Hij had het zo beter gevonden Zijn besluit stond immers vast…

ze raapt ze naast de rivier op de stenen die traag in de zakken van haar jas verdwijnen ze geeft zich over aan de diepte van het water een bedding voor de dood ze reist uit haar eigen haven de stemmen zwijgen niemand meer tot last ze zei: na het dichtslaan ben je pas op de helft neem de tijd een andere ervaring…

straight ahead immer gerade aus en dan ineens die afslag naar links, rechts, einde rotonde or whatever...…

Uit meer dan duizend draadjes Bestaat die ene hele grote IJzeren kogel die waarschijnlijk Mij het leven zal benemen Elk draadje een vergeten Afgezant van pijn in het verleden Van dagelijkse treiterijen in de Jeugd tot verlies van kinderen Van schofferingen door wat zich Collega's placht te noemen of Anders bekvechterijen met Over-assertieve…

het slechte weer komt het is er onmiskenbaar ja, een depressie…

In een depressie voel ik niets, denk ik alles -- objectief te zien.…

vermeden to be or not to be, that is ...…

Storing - dat is Wat depressie heet Toestand van Louter leegte Die alle reserves sleet Stoornis of storing Dat maakt niet uit Depressie gaat zijn Eigen gang direct Doordraaiend naar Het diepste van diepten Rechte lijn richting droeve dood…

Het komt misschien door het weer Dan schijnt de zon, dan weer niet Zo ook met mijn gevoelens elke keer Dan ben ik happy, dan weer niet. Als ik happy ben, dan zou ik willen schreeuwen De wereld laten weten hoe blij ik ben En al het moois in de wereld willen omarmen Ben ik dat niet, dan zou ik willen huilen dicht tegen je aan willen kruipen…

een kleine luchtbel in mijn hoofd werd een knikker, en zo kwam ik van mijn depressie af.…

takken slierten sluiks als een doorleefde provo diep in depressie…

In God's latrines krijsen blondines non-stop zijn "IT'S NOW OR NEVER !"-kreet.…