Alle inzendingen over diepgang

de wereld houd je staande let maar eens goed op luister je nog wel luister toch ik hoor het hem nog zeggen zo uit het blote hoofd tegen al die mensen waarvoor hij met zijn woorden vocht zelf ga ik richting een voldoende schat mezelf niet in ik hou mezelf staande net zoals de wereld is…

licht en vluchtig vandaag of de zon wel of niet schijnt, is even niet de vraag verhaal vooral van eenvoud vederlicht gewogen, zo zeg ik tegen mijzelf neen, geen gezouten tranen en diepe voorhoofdsrimpels als ik in onpeilbare zieltjes delf daarop zult u mij heden niet betrappen laat ieder het verstaan van diepgang…

maar... toch blijven we zoeken naar diepgang liefde en geluk…

Wat betekent diepgang eigenlijk? vroeg de filosoof Veel weten! haastte de intellectueel Die komt pas na een paar bier zei de drinker Een tunnel graven zei de clown in alle ernst en de dichter was vooral op zoek naar de simpele ziel die hij zelf misschien nog 't meeste was.…

Zonder liefde waren de plaatsen niet van elkaar te onderscheiden grijs en grauw en zonder jou kon geen stad mij meer verblijden Zonder liefde verdiende het leven niet zodanig te worden beschreven dor en droog en zonder jou vervlogen de dagen van mijn leven Zonder liefde waren mijn gedichten niet gezapig als hetgeen nu voor je ligt het…

Hoe anders kan het toch zijn dan het in eerste instantie lijkt Als je de binnenkant van iemand met de buitenkant vergelijkt Op het eerste oog zo anders dan blijkt in tweede instantie Een uiterlijk dat straalt is voor geluk nog geen garantie Wie dieper kijkt zal ontdekken dat er meer speelt dan verwacht en de diepgang ook veel groter is…

Als het wateroppervlak Van een onmetelijke oceaan Glad als een spiegel Als ze het nodig vindt Een woeste zee Als je erom vraagt Het kleinste steentje Direct een rimpeling Soms verleidt ze je, Met al haar schitteringen, Om een duik te nemen Maar dat is slechts het oppervlak……

room drijft steeds boven zoals banale woorden nooit diepgang vinden.…

Al zoekend naar de diepgang de nieuwsgierigheid voorbij dromend over al het goede voor mij zoek ik de weg die ik verlang De juiste weg niet waargenomen het kruispunt ooit al wel begroet misschien dat ik de diepgang toch ontmoet als ik de weg zal blijven dromen Opnieuw zal ik op het kruispunt kiezen keuze is mijn macht Dit keer zal ik mijzelf…

ver van beslagen ramen smelten zij innig samen in de branding van een lustige kust vol diepgang…

Tussen hen en mij ben ik al duizend keer gaan staan, de zin "ik houd van je", week echter niet van me vandaan.…

doen en laten Kan wat ik wil - om er van Te maken of niet te maken Wat ik in mijn gedachten heb En des te vaker ik probeer Tot de diepte van het leven Door te dringen des te meer Ik tot het besef kom dat ik Tegen een glazen plafond Aanstoot, een dunne vlakke Vloer van nauwelijks doorzichtig Glas zonder ook maar de geringste Diepgang…

Diepgaand beminnen liefkozen of adoreren Strelen aaien kussend aan stukken door Tot aan het ochtendgloren 't Doet toch zo pijn.…

Diepgang ondermijnd ……

Er is een reddingslijn gespannen, Omdat bij weer en wind Men met deze boot Maar weinig diepgang vind.…

de zomer leent zich niet voor een gedicht met diepgang wat ik schrijf blijft luchtig en heeft weinig om het lijf natuurlijk het is het seizoen hoor ik alom maar voor de dichter blijft het behelpen…

Hij oordeelde niet mals, het speedsonnet een louter speelse- en primeurenjacht als humorvolle spot goed overdacht en toch in fraaie diepgang omgezet een kleine naam is hierbij niet besteed het werd in korte tijd een hartenkreet…

zwijg maar niet als stilte je teveel is laat woorden maar stromen in diepgang, oppervlakkigheid of wat je maar wilt schreeuw het maar uit als je daar behoefte aan hebt zing het desnoods in alle toonaarden die je maar bedenken kan want het blijft toch wel tussen ons…

Voor Aristoteles… Wanneer filosoferen naar de diepgang van meren peilt en gevoelens beheersen wil, sterft langzaam en tergend stil, een kinderziel zonder zich te verweren. Orpheus staakt zijn tocht en zoeken, Geen Euridike kan hem nog verzoeken.…

Vrolijk kets je over het oppervlak cirkels vormen waar jij net nog was als kringen van het vochtig glas dat je zwier santé de lucht in stak Omdat je het lustig oog ontbrak liet je frivool de rokken hogen lonkte me blozend, opgetogen met blikken waaruit smeken sprak Dan fluweel jij je dronken hoofd getemd en zwak in schrijnend…

De meesten zien alleen de schil, hun ziel niet sterker dan de wil, want zoekende naar diepgang, de maskerade en haar zwanenzang, zul je me vinden onder mijn huid, de parelzak waar je op stuit, want midden in die fraaie zak huist parel in een mantelpak.…

De blonde Eva kon niets meer verlangen: Een talkshow met veel diepgang, weinig drank Maar waar men over zeurde was de bank Geen enkel interview is blijven hangen Ze is er weer, haar bank is weg, gesneuveld Gelijk wordt er nu peilloos diep gekeuveld…

het einde van een fase de gedachten ontleden diepgang en oppervlakkigheid vaak met wijsheid soms omstreden het inzien van gevoelens leren omgaan met innerlijke rijkdom geen plaats meer voor het negatieve terug op de rails in een wereld vol perspectieven…

ik ben een dichter die open dingen dicht van blind spot naar gezicht van duister naar verlicht van onaf naar verricht ik kom steeds dichter en ben eindelijk gezwicht voor juistheid van bericht voor diepgang en gewicht voor passie boven plicht…

het is mij om het even moeilijke woorden kwatrijnen en akkoorden eliterair verheven kom eens naar beneden uit die ivoren toren waar je mij niet kunt horen en stap in het heden botter dan een platbodem haal ik kiel, mis ik diepgang, rijmt er niets meer…

Kritieken klinken uit wel uit duizend kelen zijn als de V-hals ietwat doorgeschoten Met diepgang blaat men over al dat blote Vilein bespreekt men vele lichaamsdelen Wat men ook zegt van Trijntje Oosterhuis ’t Is absoluut geen grijze kloostermuis…

En ja, ik koos ervoor om door de diepgang van het leven gewassen te worden door een schoon modderbad het meest, en nee, ik zal niet zwichten voor negatieve of kwade krachten maar ik zal weten dat mijn priester altijd het gebed voorleest.…

tussen diepgang en onzin ligt geen bufferzone alleen maar een poreuze bibberige lijn vol scheurtjes die openbreken en kloven achterlaten in de schemer de contouren van roerloze koeien in een verre wei de stilte wint aan gewicht je hoeft er niets voor te doen…

Met wat suiker smaakt hij me te goed Diepgang wordt als zout gemeden Triest is het besef dat zoetheid moet Om door te gaan, dwars door dit heden…

Hoever kunnen we nog gaan om elkaar met woorden te raken waarin alles al is gezegd waarmee we niets kunnen of willen doen uit zelfbescherming of uit angst voor diepgang en intimiteit omdat we misschien vrezen het zwarte gat in ons binnenste te ontdekken als we teveel nabijheid toestaan?…