verkleuren
daar wil ik eindeloos met je dansen
Lachend zwierend draaien
gierend om het stervend licht
dat ondergaat in donkerblauw
zich schemer hult in diepe rouw
voor de duisternis gezwicht
Verloren gaand in de omhelzing
van kille armen rond mijn hals
machteloos de tijd verliezend
eeuwigheid boven leven kiezend
dans ik met jou mijn dodenwals…
Onontkoombaar cirkelt u om ons heen,
u danst en draait, u danst en maait,
u mikt niet wanneer u uw zeis rondzwaait;
mis of raak: aan de beurt komt iedereen.
Uw dood'lijk werk is niet wat ik betreur,
maar bij uw wals zo onberekenbaar
sneeft door uw zeis jong en oud door elkaar
en keer ik mij af van uw willekeur.…
Zijn ogen lichten op als
zijn neus ruikt een verdriet
en als de bel geklonken heeft
staat hij op en schiet
zijn zwarte schoenen aan
en danst een slome dodenwals.
Kijk de bloedhond draaien!
Temidden het publiek
dat net zo druk is met zichzelf
zodat men nauwelijk ziet
de stinkende manier waarop
hij zich verlustigd wil verfraaien.…