Alle inzendingen over doodstil

Wanneer dorre halmen graaien naar het binnenste in je lijf, wanneer de zee doodstil blijft treuren om een wegebbende herinnering, vergeten door de tijd.…

Waar rumoer, herrie Of, als je wilt, lawaai Tot dagelijkse norm Zijn geworden, daar Voelt de mens zich Pas ongemakkelijk Als de absolute stilte Is ingetreden - Stilte die oorverdovend Is, die de wereld die Tot dan toe bestond Lijkt te verscheuren En de mens ongelukkig Achterlaat die spijtig Genoeg niet langer in De herrie…

De stilte is wit, mijn engel is dood. Uit de hemel vallen naalden van wezenloze pijn. Mijn tranen prikken de sterren door het papier van het zwarte firmament. Ik sta hier versteld, als een beeld dat is vergeten. Achter mij zie ik geen voetstappen meer. Ik adem je uit en geef me over aan ons leven. Ik pluk opnieuw de dag…

Zij die de vuurdood in De Hemel vonden Zijn hier voor elke voetbalmatch herdacht. Men nam de stilte één minuut in acht, Dat is per dode bijna vijf seconden. Wat dus voor India, snel omgerekend, Een stilte van een hele dag betekent.…

Ik ging eens niet op reis, bleef zitten in mijn stoel. Mijn reis ging razendsnel. Ik was nog niet vertrokken of ik was al weer thuis. Ik ging eens niet graag dood, bleef zitten tot ik stierf. Mijn dood was een soort dood. Ik was nog niet geboren of ik was nog steeds in leven. --------------------------------- uit: 'Velerhande gedichten…

nu is het stil wind weet van geen richting meer bloemknop blijft gesloten vogel strijkt geluidloos neer heel de schepping weet… het voorhangsel gescheurd de band is weer hersteld de sleutel omgedraaid morgen zal het anders zijn dan komt de dood tot leven…

't huis kent nu geen klanken meer geen klaterlachen klautert hoog tot in de nok om gevangen door 't zolderlicht allengs te bedaren geen zangen dringen door ontsloten vensters buitenwaarts om in gezocht duet met luider merelfluiten of lijsterslaan de vroege ochtend in te zingen seizoenen zullen blanke toetsen tot een dof en okergeel polijsten…

doodstille vijver een kikker wacht geduldig er vloog iets voorbij…

Onder het balkon is het doodstil. Soms springt er iets wit op, maakt afdrukken in zijn hoofd, rent rond in gekwelde gedachten. Er tikt iets achter een witte muur een lichtpuntje vlamt op.…

Het vriest doodstil geen blad dat zich roert je stem klinkt zo luid het is zondagochtend dat was het al vaak maar zo doodstil was het toch niet ik hoor geen kat die sluipt Ravel leg ik op het klinkt verrassend luid ik ga er een lustige dag van maken…

Het is doodstil in de donkere nacht en ‘t stil wordt door geen verstoord Ik lig in mijn bed en huil heel zacht opdat niemand mijn schreien hoort Het is doodstil onder grauwe lucht die stilte vreet heimwee in mijn hart Niemand ziet dat ik voor mij vlucht en mij verberg achter bergen smart Het is doodstil als het vèr drie slaat die stilte…

Het was doodstil rond jouw graf er hing een donkere schemering In mij kwam jij die trap weer af met in jouw ogen die glinstering Het was doodstil op je kerkhof geluiden klonken flauw, van ver Samen bereisden we dit doolhof en nu bewoon jij een verre ster Het was doodstil op je rustplek een enkele uil kraste in het bos Ik leun maar even…

Doodstil zat hij daar naar mij te kijken, Uit een hel van ijs.…

Ik kon kloppen wat ik wou roepen bellen bonzen het huis potdicht, doodstil. Een raam ingeslagen vond ik hem in de badkamer bloot, schoon en dood en belde na een zee aan tranen 112 en stotterde: klote.…

In de hoop dat niemand nog iets wil Blijf ik liggen Doodstil.…

Oorlog is een dief van wanhoopskreten, hij steelt -- tot het doodstil is.…

de kikkers kwaken in een plas na de regens de reiger doodstil…

tussen de varens ligt doodstil het vuurvliegje van mijn gsm…

Ze hebben Doodstil bovenaan gezet, maar dat is niet het dorpje van mijn dromen. Ik denk dat iedereen iets heeft vergeten: de mooiste woonstee blijft toch Heimwee heten. ------------------------------ ...Doodstil, een dorp in de Groningse gemeente Eemsmond, is verkozen tot mooiste plaatsnaam van Nederland...…

Een reiger die staat doodstil. De kikker kwaakt luid.…

Een zondagochtend sluipt de kater van mijn buurvrouw moordstil 't lijkt me beter dan doodstil…

doodstil lag zij daar.…

heb je voetstappen in wierook geblazen doodstil boven het spiegelvlak geen golf deint nu nog in mijn armen…

toen de hoge stem van de castraat inviel werd het doodstil... de angst was merkbaar in het publiek men besefte maar al te zeer dat het laatste uur had geslagen…

Bomen dorren in het laat seizoen wachten roerloos op de winter het is stil doodstil de laatste rozen bloeien tussen het laatste groen.…

En ieder jaar in maart daar staan ze weer doodstil om niemand te doen schrikken zo teder roze en wit zo integer bloemblad aan nog kale tak…

Daar leven zij, voorzichtig lopen, tussen Dahlia's en stenen het is er doodstil op een enkele snik na en bezoek tweewekelijks bij de een maandelijks bij de ander of soms helemaal geen.…

Je ligt daar, met halfopen ogen stil je ademt niet meer doodstil het is voorbij en ik kan niet bij je vandaan Je ligt daar ik druk je ogen toe het is over- het is uit en ik blijf bij je tot de dood ons scheidt toch?…

mijn doodstille vriend ik hoor de zielen scheuren het hart tot bloedens moe mijn zinnen braken treuren en woorden klappen toe ik heb dan maar de muren afgemaakt de deuren afgesloten de venstergaten afgedicht nog alleen mijn droge stem en mijn eigen echo die ik ken 't geroezemoes is uitgesloten weggekropen in de barsten van de wanden…

Wat is dat alles stil, doodstil... ik vind er Mijn eigen leven in, dat heen gaat spoên. Ach, 'k had zo graag heel, héél veel willen doen, Wat Verzen en wat Liefde, -- want wie mint er Te sterven zonder dees? Maar wie ook wint er Ter wereld iets door klagen of door woên?…