Alle inzendingen over doolhof OR emoties

door de beslagen vensters van mijn geest zoek ik naar vaste vormen naar waarden en normen en hoe het is geweest door de bestofte kamers van mijn hart dool ik door honderd hoven van onwetend naar geloven en voel mij zo verward door de bedauwde draden van het web verstrik ik in hersenspinsels van waarheid en verzinsels en verlies…

Each Time You Die Alone, The First To Die, Maybe You Die Today or Die Tomorrow, Die Now, Again, or Die Once Without Sorrow, Die Twice, Die Hard or Die And Say Goodbye. Maar híj blijft leven, wat er ook gebeurt, Die 007, ‘shaken’ dan wel ‘stirred’.…

schuldig gesmokkel tussen repen van Cote d' Or ben ik afvallig…

Emoties liggen naast elkaar, haat en liefde maar: gevaarlijk en ook raar: van haat en liefde naar: berusting, geen interesse meer, is er ook geen haat en liefde meer! Dus van oplaaien is geen sprake meer!…

Je innerlijk is net een doolhof van emoties die zorgen dat je automatisch dat onbestemde gevoel ervaart zoals een schip dat niet weet welke koers het vaart. Hoewel je de koers in je hoofd al vast had staan is je schip een andere kant uit gegaan. Nu nog zoeken hoe je het om kunt draaien met in het vooruitzicht een orkaan.…

Zen-slagen wonder Spreek "To be or not To be" Goed te "zijn"- "zonder"…

<< >> Controversy Whether tricked or not.…

De draad compleet verloren... ik weet het even niet Tranen willen niet vloeien, emoties heftig geniet. 't Poesje ontkluwkt de klos wol onmogelijk, wat naar Dilemma groeit uit tot een doolhof, dus gevaar. Goede vrienden helpen, ze laten me nooit in plan Lieverds, ik reken even op jullie, dat kan! Lopen jullie een eindje mee? Bedankt!…

straight ahead immer gerade aus en dan ineens die afslag naar links, rechts, einde rotonde or whatever...…

Het labyrint van mijn bestaan verloren zoekend naar geluk ...Nog zo veel wegen te gaan Het doolhof sluit mij langzaam in de uitgang hopeloos onvindbaar ...Opnieuw, sta ik aan het begin Jouw hand, lieflijk toegestoken bleek weer een fata morgana ...Mijn hart, opnieuw gebroken…

Ik loop naar links Niet wat ik wil Hier moet ik uit De doolhof is oneindig Niet voor mij Winnen wil ik Wat is winnen Eerst verliezen En opnieuw beginnen? Rechts of Links? Mijn hart of mijn kop? Doolhof Ik sta in het midden Steeds dichter bij het eind Het begin achter me…

Mijn leven is een doolhof Ik ben de weg steeds kwijt Wie zegt me waar ik heen moet In deze drukke tijd. Welk pad moet ik bewandelen Hoe krijg ik men leven in balans Harder werken, carrière maken Dat was mijn stimulans. Maar na heel veel jaren Van luxe, vakanties, stress Besef ik steeds meer en meer Dit is geen levensles.…

Ik huil mijn leven lang zonder tranen en zoek een eenzame weg om door dit doolhof te geraken Telkens vind ik een kleine opening en wil ik gehaast de aarde raken De hemel regent dan blije dagen meer dan ik kan verdragen Maar dan verdwijn ik weer in het klaaglijk geluid van de regenzang en word met elke druppel oh zo bang Ik wil rennen door…

Een doolhof van doodlopende paden waar de uitgang niet te vinden is. Hoog opgetrokken hagen bebladerd uitzichtloos geen weg kunnen vragen alles is hopeloos. Op weg om mezelf weer te vinden omkijken naar niets blik op oneindig. Toch blijkt niets is zomaar verloren ik ben gewoon ik alles uit mezelf geboren.…

men zegt dat poëzie verblindend is kristal van schoonheid toegankelijk is spiegelt in het water vloeiend in woorden over de ophaalbrug van een gedicht maar soms trekt het als een labyrint door het leven vol vraagtekens bouwt een doolhof van mysteries in de taal en legt een hypotheek van onwetendheid op…

vermeden to be or not to be, that is ...…

Steeds maar weer lopende in cirkels, in dat doolhof waar geen eind aan komt en waar het begin van zoek is; verdwaald in het doolhof van eenzaamheid. Koortsachtig zoekende naar een uitweg, een zij-route of rustplaats ... maar niets van dit blijkt te bestaan daar, daar waar ik ben, helemaal alleen.…

Al die emoties spelen een eigen rol, daarvan word ik soms helemaal dol.…

Ik heb twee gezichten Één is altijd blij Ik lach, ik ren en ik spring Maar dit is maar een deel van mij Je zegt dat ik zwak ben Dat ik mij aanstel Voor confrontatie weg ren En dat klopt ook wel Dat komt door de andere helft Die met pijn en verdriet Die is alleen van mij De helft die jij nooit ziet…

Het komt misschien door het weer Dan schijnt de zon, dan weer niet Zo ook met mijn gevoelens elke keer Dan ben ik happy, dan weer niet. Als ik happy ben, dan zou ik willen schreeuwen De wereld laten weten hoe blij ik ben En al het moois in de wereld willen omarmen Ben ik dat niet, dan zou ik willen huilen dicht tegen je aan willen kruipen…

In God's latrines krijsen blondines non-stop zijn "IT'S NOW OR NEVER !"-kreet.…

Teek it or leave zoiets! Nieuwe bacteriën vormen bedreigingen voor ons bestaan Weer zo’n vies beest zonder tekenbevoegdheden Rutte kom op man en doe er wat aan!…

Dwalend door mijn woorden In de doolhof van mijn brein Onderbrekingen die mij stoorden Door de weg verloren te zijn Ergens zal toch mijn doel wezen Een einde na een zwaar begin Gaande weg is mijn hoop gerezen Ga ik zingend het paradijs weer in Laat mij mijn rug dan rechten Voorwaarts door die doolhof gaan Hindernissen voor mijn voeten…

Eens liepen wij samen aan het strand met gejutte schelpjes in ons hand daarna zat hij jaren met dementie thuis later in een verpleegtehuis heeft toen als therapie de schelpjes tot een ketting geregen eindelijk af, heb ik die gekregen hij is er niet meer heb al twaalf jaar gerouwd zoals nu op speciale dagen wil ik die ketting weer dragen…

op een dwaalspoor heeft gezet Zoveel paden en zoveel wegen Zoveel kruisingen kom ik tegen En alles schijnt mij onbekend 'Van waar kwam ik toen toch aangerend' Omzwervingen waren er velen die nu wéér mijn oogmerk stelen om het voor elkaar te maken op de juiste weg te geraken Maar alles wat ik tegenkom vergrauwt in muren rondom De doolhof…

ik hoorde je lach langs de lichtgroene heggen fluisteren op de vlagen van wind en soms zag ik het zwart grijze haar van een schim verderop daar zat ik weggedoken zwaar ademend met kloppend hart oren en ogen wagenwijd open om jou te traceren in het doolhof waarin wij echt verdwaald waren maar jij zweeg ik keek naar opvliegende…

Ik hou inderdaad zielsveel van jou, maar wat voel je nu eigenlijk voor mij, Je weet dat ik je alles geven zou, nog steeds, na 7 maanden aan je zij. Weer heb ik een hele dag nagedacht, over hoe het nu verder moet. Bedacht me steeds hoe je lacht, en je blik na een knuffel, zo zoet. Ik heb de hele dag in doolhoven gedwaald, om jouw liefde…

ik wist in verbinden weer stukjes wereld te vinden die ik was kwijtgeraakt in openstellen zijn zij losgemaakt uit het doolhof van niet meer weten door vergeten ik heb ze verwelkomd als schepping in tweede termijn manifesterend in zijn mijn wereld groeit in verbondenheid die was ik kwijt door diepgaand segmenteren de breuken…

ik heb woorden gevangen maar de mazen van mijn net waren te klein er bleven teveel hangen zinnen groeiden strofen stapelden er kwam geen einde aan in dit doolhof lieten ogen mij zonder vragen gaan ik wil weer klein en overzichtelijk de ruimte in mijn leefnet is aan de schrale kant vangsten lopen uit de hand wil kwaliteit dat…

Jouw diamanten ogen flonkeren door jouw kristallen geest maar is er ergens een hart waarin je soms bij toeval leest. Wordt het jou dan nooit te moede niet te weten wat je voelt op de tast toch, door jouw duister waarin het vuur van mijn ziel koelt. Doch als jouw ijs begint te breken en plots de spiegel een lach toont dan weet ik dat ondanks…