Alle inzendingen over dwaalster

De onschuld is verdwenen slechts lege schappen zijn overgebleven na de rooftocht van realiteit voor mij blijft niets over dan te lopen over rotsen, zand dat ik ooit gebruikte om kastelen mee te bouwen nu is het niets ik kan niet dromen slechts dwalen in lege abstractie waarin ik niet meer weet waar het script is gebleven en niet meer weet…

aan het begin van de taal staat het verlangen trage vragen wachten voor drempels van papier onze dwaalster tastbaar in de tijd is het heden een hobbelende stoet van losse eindjes ligt in ons besloten niemand weet hoe lang het duurt oneindigheid…

welke weg die nevel gaan mag eeuwige dwaalster zijn? op aarde bestaan als teer speenkruid strenge woudreus zorgeloze vlinder of Amerika 's regeerder?…

De lange levensweg loopt reeds spoedig ten einde is een breed bezadigd zandpad door een tevreden heideveld zacht avondrood geeft de vroege schemer en de paarse struikjes warme gloed van berusting terwijl de eeuwige einder in vaag vragend grijs ligt plots kringelt een kleine dwaalster fel brandend over de grond schenkt dit leven een verrassing…

Mijn ziel is moe en krank* en hoort geen stemmenklank, en vindt geen vaste baan in 't ijlend ommegaan, en wentelt buiten 't spoor, door 's Eeuwgen hand geleid, gelijk een dwaalster door de onpeilbare eeuwigheid. Mijn God! erbarmen! God, met dit ellendig lot, en blus die stage brand van 't schroeiend ingewand.…