Alle inzendingen over een nieuw begin OR verdriet verwerken

Vandaag gaat alles anders lopen Een nieuwe stap die wordt gezet Geestverruimend, nieuw en open Niets wat me nog belet ’t Zal me heel wat moeite kosten Om de ene stap te gaan Maar ik hoop dat ’t me zal helpen Los te laten, weer in de wereld staan Jaren heb ik het verdrongen In een web van veel verdriet Dit gaat nu met rasse sprongen Terug…

Beelden gaan voorbij. Worden als sporen gewist. Dan een schone lei.…

met opvallend aanwezige bloei op de nog kale takken vraagt hij gezien te worden als datgene die de dagen verder doet opengaan zonnekant van leven met doordachte weelde in de kijker zet…

Wat het einde van iets is En veel pijn doet Blijkt later nodig te zijn geweest Voor het mooiere nieuwe Wanneer je dat eenmaal weet Kun je zelfs een einde omarmen Om het nieuwe te ontvangen…

Huilen zonder tranen, stikkend in golven van verdriet. Gevoelens losgeslagen, vinden hun juiste weg nog niet. Verloren in emotie, enorme verwarring is ontstaan. Totaal lamgeslagen, in volledigheid ontdaan. Woorden ze verstommen, diepe onrust binnenin. Verwerking van het verleden en dit is nog maar het begin.…

Wie zijn verdriet verdringt zal het nooit verwerken…

Hoeveel pijn is te verwerken? Wat is draaglijk voor een mens? Wat maakt leven waardevol? Waar ligt toch die grens? Wanneer komt toch dat punt Dat verdriet berusting wordt Waar pijn vervaagt in tijd? Waarom is het leven kort? Hoelang staat er voor spijt? Wat is nu de standaard Voor verwerking van verdriet?…

Teek it or leave zoiets! Nieuwe bacteriën vormen bedreigingen voor ons bestaan Weer zo’n vies beest zonder tekenbevoegdheden Rutte kom op man en doe er wat aan!…

Tranen van verdriet daalden neer op mijn wangen. Het mooie was dat ik wel met liefde werd omarmd. Gelukkig kon ik mijn verdriet zo beter verwerken als wanneer ik helemaal alleen geweest zou zijn.…

Each Time You Die Alone, The First To Die, Maybe You Die Today or Die Tomorrow, Die Now, Again, or Die Once Without Sorrow, Die Twice, Die Hard or Die And Say Goodbye. Maar híj blijft leven, wat er ook gebeurt, Die 007, ‘shaken’ dan wel ‘stirred’.…

een nieuw begin... vol overgave laat ik mij gaan ik zweef... in mijn dromen een nieuw begin tegemoet zo puur, zo alleen in ademloze stilte zet ik mijn stappen in een wereld vol onrust zo breekbaar loop ik mijn leven in naar een nieuw begin...…

Raakt door nevels heen Jouw hemelse tranen Er beginnen weer nieuwe, zachte dagen…

Er danst verdriet in mij vrolijk springend het ritme omdat ook jij er bent. Om over te nemen, op haar rug getikt verlaat zij met een innig buigen de dansvloer. Wij kenden elkaar van eerder, dit bewegen, het schansen in beide oren open. ‘Mijn lief, waak mij morgen sta ook ik op die kater van wij twee.’…

draai er maar niet meer om heen maar neem dit keerpunt mee open je handen en geef jezelf niet op kijk recht in de spiegel van je hart open je ogen en begin gewoon opnieuw…

Onzichtbare vleugels hebben me meegenomen In gedachten verzonken staar ik naar het verleden In trance laat ik het over me heen komen Langzaam terugkerend naar het heden Met nieuwe kracht vul ik mijn longen De verse lucht laat mijn hart herleven De pijn lost op die ik altijd heb vedrongen Na lange strijd eindelijk opgegeven Als herboren…

Een parel wat dof in haar schelp Al jaren dobberend op de levensgolven spoelde bij mij aan Haar warme gloed deed bij mij een vonkje ontstaan die oversprong en ze begon te stralen Ze is zeldzaam èèn met karakter en een naam Zo is er bij twee weer nieuw leven ontstaan Een parel vinden op je pad een ongeloofelijke schat…

met herinneringen zorgvuldig wegberedeneerd zet vandaag de nieuwe bril mij op een vreemd terras en vouwt rustig een krant die ik nooit eerder las drink koffie cafeïnevrij maar nu verkeerd in dit volmaakt moment kan een begin niet nieuwer zijn…

behoedzaam haalde men de aarde weg waarmee men mij had toegedekt handen tilden het deksel op even nog hield ik de ogen dicht ...even maar... verbaasd door al het licht, men zei nu ben jij geboren mijn botten eerst nog stram en stijf mijn lijf door pijn verteerd maar allengs sterker en door de jaren heen mijn tred veerkrachtig, men zei…

leven Als een baby die maar net kan staan Strompel ik zonder op te geven Zoek ik de zin van mijn bestaan Op een duintop val ik neer Als de nieuwe ochtend roze gloort En als ik me uitgeput omkeer Biedt ze hulp aan zonder een woord…

Nieuw Begin Het Einde is voor Ons in Zicht … Het Einde van het Oude … Een Nieuw Begin dient zich aan … Een Begin van het Nieuwe … De Dag voor ons breekt nu snel aan … Onze Verbintenis, de Hemel Binnengaan … Als een nieuw geboren Mens … De Ontmoeting op Hetzelfde Pad … Vanaf die Tijd heb ik je Liefgehad … Dit Moest gebeuren, voorbestemd…

Altijd voel je een lichte onrust wanneer die eerste schooldag nadert. Een acuut heimwee naar de dagen die allemaal op mekaar leken, en juist daarom zo mooi waren. Stilletjes denk je terug aan de avonden waarop om halftwaalf de barbecue nog smeulde en de rosé werd bijgevuld? Voortaan moet er elke ochtend vers brood zijn, met verse moed.…

Alsof ieder nieuw moment daar los van staat. Niet langer een gevolg is van. Maar een begin van een nieuw leven. Met onbegrensde mogelijkheden.…

de vogels zingen een octaaf hoger de futen dansen hun liefdesdans de katjesboom begint te bloeien het eerste gekwaak van de kikkers verscholen onder een bruggenplank ik loop nog op mijn wintervoeten maar inwendig geef ik mijn lentetenen een kans…

Is er heel veel afscheid genomen, het nieuwe jaar dat wacht. Wij mogen opnieuw gaan dromen, niets is te gek, alles mag. Laat achter de pijn en het leed, ben klaar voor de eerste nieuwe dag. Laat de zon in je hart gaan schijnen, neem elke hand nu met een lach. Je zult dan zelf ervaren, dat gelukkig zijn in het nieuwe jaar weer mag.…

geen tranen meer voor het verwerken van al dat verdriet wanneer ga ik me weer beter voelen? dat weet ik niet...…

troost vanuit het hart vervangt een duizend woorden verlichten pijn en smart bezorgt je nieuwe dromen elk gebaar in tederheid stopt heel even het verdriet soms zal het nooit verdwijnen maar verschuilen helpt je niet laat je tranen niet verborgen verwerk ze samen in verdriet voel ook nooit de eenzaamheid schuil heel even in de tijd…

Geen ster hoog aan de hemel, terwijl de lach verzinkt in weemoedige klanken. De aarde fragiel als een vlinder... Mensen beven tussen grauwe wolken en dor gras. In het park geen rode rozen, alleen dode gele. En in vele ogen tranen zichtbaar of verborgen in een tijd van wanhoop en zorgen.…

Zonder hapering, sloot verdriet de gordijnen, maakte hoop haar entree, struikelend over de drempel, beviel ik van een nieuw begin.…

Misschien heeft u al iets ervan vernomen, M’n nieuwe boek is onlangs uitgekomen, Het is dus tijd voor slingers en gebak. Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

het waterland wordt bereikbaar over rivieren uit het vaste land Het is een aanzuigende leegte een poort naar de zee, een kans voor de veenboeren en de bosbewoners om handel te gaan drijven dijken, kades, een stad te bouwen, met een dam in het midden Er stromen mensen over van de welvarende dorpen naar het drooggelegde land met de nieuwe…