ik zou
mij willen
bedrinken
aan het licht
als de boer
in 't voorjaar
zijn weidse akker egt
zijn dromen
in de aarde bergt
als een spiegel
als een grasmat
alles effen legt…
Tegen de avond
egt de boer
zijn schoonste land
stokstijf kijkt
een reiger toe
van af de akkerrand
drie eenden
wiebelen
langs een plas
zo stil
zo onvervalst
zo waterpas…
Het keert de woorden, egt het veld,
en zeist de metaforen van het land:
in het strelen zal haar omvang stralen.
Het weigert u haar verder te beschrijven.
Van witte stilte is haar echt gelaat,
gouden luister is haar uitgesproken staat.
Het wil haar met geen woorden nog bevuilen.…
Mannenhand
bemest en egt en wiedt de arme grond.
Dan oogsten vrouwenhanden al het taaie vlas
en roten, braken, spinnen, weven, daarna pas
is daar het witte laken, beeft stille rond
de vijver op de blekersweide, baan na baan,
de duurste stof. De mensen hielden even stand.…
met die krag van die ossewa
Onder ons verrys die vlaktes
van het eeu oue Suid-Afrika
Ons roep halt en stap uit
en vergaap ons vanop die klipmuur
aan die mooi kaleidoskoop kleure
soos 'n koning oor sy landgoed tuur
Met Lottebie waarvan ek hou
drink ek lekker soet vonkelwyn
ons voel baie geseënd
dat ons saâm gelukkig syn
Sy gee egte…