Alle inzendingen over energieloos

Energieloos van het langdurige staan, heel de tijd stralen en toen kwam een klap... Wanneer zal zij weer gaan bloeien?…

Weer eens zo leeg en energieloos. Ik weet niet waarom iedere keer opnieuw. Alles steekt me dieper en maakt me boos. Even gaat het goed en voel ik me als nieuw. Nooit weten hoe lang het zal duren. Steeds opnieuw wachten op dat licht. Minuten voelen als uren. Alles blijft een donker zicht. Zo leeg, zo energieloos.…

branderige ogen solo ontwaken de schaduw volgt zijn eentonige weg energieloos ontbijt het huis tekent kribbel krabbel zijn geest is bevuild met zwarte regen automatische piloot op het werk herinneringen krassen zijn ziel Pffffff een lachend kind met negen vingers maakt een opening in het vastgeroeste deksel…

overhand kreeg in je gezicht en het licht kwetsbare langzaam werd gewist de strijd tegen tijd is een natuurlijk proces en kent de ups en downs in de charme van de seizoenen als partners om mee te leven maar daar waar niet stralen in somberte verblijft en de lach geen enkel slot open krijgt schuiven we aan bij de burn-out die energieloos…

te horen was dan stormde de herrie naar buiten als een horde wilde paarden over de open weide als mijn hart luidop spreken kon dan deden je oren nu pijn want het zou gillen en tieren om zoveel ongeloof maar zoals gewoonlijk blijf je onbewogen in bewuste onwetendheid al is het dan uit zelfbescherming ondertussen holt mijn lichaam energieloos…

Als dan alles in mij stil wordt, energieloos, zacht en vredig, geef ik mij nederig over, de winter, 'n periode heel ledig. Om strakjes weer te ontwaken, in lente zonnestralen gloed, nieuw leven zal zich ontluiken, nieuwe keuzes met volle moed.…