Alle inzendingen over eventjes

eventjes, heel even maar, kruisen onze blikken en, begrijpen we elkaar.…

Ik had je even, toch ook weer niet, want dat korte leven, wat jij beleefde, was niet genoeg om iedereen te kunnen zeggen, hoe je heette, want hoe kon ik in vredesnaam uitleggen, dat ik je had, voor even, maar ook eigenlijk weer niet, want de gedachte alleen, is alles wat je me achterliet. Dag liefste…

De krant stelt zeker weer geen donder voor. Hebben ze die poema al gevangen? En is Armstrong weer met geel omhangen? Natuurlijk ook vertraging op het spoor. Het nieuws is niet zo moeilijk te voorspellen. Ik hoef daarvoor niet eens naar huis te bellen.…

negen maand een deel van mij harten samen in één lied kan jou horen door gevoel in mijn schoot groeit verlangen als een engeltje geborgen ben jij eventjes van mij tot de wereld mag aanschouwen wat in schoonheid wordt geboren blijf nog even in dit hart voel de liefde om jou heen want weldra komt de dag om jou met anderen te delen…

Zachtjes stroomt het over, Je komt eventjes bij mij. We dansen samen naar hoger, De douchekop... Ik kan er maar niet bij.…

- voor Maja - ik ga eventjes werken zegt ze tegen de kinderen eventjes moeten jullie me niet storen en de precieze beelden die ze maakt zijn de schrijnende en levenslange bronsgeworden veelheid van gevoel van iemand die als ze het niet langer uithoudt eventjes in de auto voor de deur alleen moet zitten zijn. -----------------------…

ik had het idee dat je me niet zag al die anderen die je wel de aandacht gaf waarom niet aan mij? voor een keer was ik dan blij! ik had gevoelens die ik aan jou wou geven maar je was te druk bezig met je eigen leven ik wou je het zeggen al die tijd maar door die chickies werd je weer verleid ik ben ze zat al jaren zitten die gevoelens in mijn…

grauwe gebouwen gehouwen uit steen bemande vrouwen geflankeerd door geen 1 de nacht belooft me iedere keer weer stranden en palmen en ik prostitueer het licht, onheilspellend nadert te snel de seconden aftellend weer terug in mijn vel de mieren ontwaken en rekken zich uit het doet me fel braken hun verstommend geluid bedrijvig…

Ik schrijf je een brief zo af en toe niet meer zoals vroeger fanatiek droeg ik er gedichten in op alleen voor jou verschrikkelijk sentimenteel maar vooral erg veel dat viel jou allemaal ten deel of jij daar nou op zat te wachten dat deed er voor mij niet toe ik zat daar met kille nachten om mijn schouders heen ik voelde mij alleen…

“Ik wil je nog eventjes vasthouden, even alleen zijn, met zijn twee”. “Heel eventjes dan”, zeg je zachtjes, “maar we moeten voorzichtig zijn, een kleine omweg maken, dan voelt het zekerder en fijn”.…

Iets meer dan helemaal niets of alles? Hoop op alles blijven hopen op wat dan ook eenzame gedachten altijd ergens op blijven wachten op iets meer dan helemaal niets...…

je zei dat weet ik niet je zei dat geloof ik niet je zei wist ik het maar je zei het zal wel waarom beantwoord je alles met onnozelheid tussen weten en zijn ligt een wereld, die als een waas in je ogen weerspiegeld ligt weet je dan niet dat de dingen voorbij gaan zoals de weerkaatsing van een persoon op de omgeving laat je gaan het is maar…

zo nu en dan moet je weer terug naar de bron eventjes rust in het licht van de zon eventjes weg van de chaos de druk eventjes ruiken aan het geluk zo nu en dan eventjes weg met elkaar even eruit met de wind in je haar even genieten eventjes vrij terug naar de bron hand in hand zij aan zij…

De hond is een kutdweil de kat is een loopse teef de papegaai moet dringend tegen de bek de kinderen jengelen de dartele kermis in mijn binnenoor als wespen die mijn kop in boren wespen zijn mierenneukers en mieren zijn kloothommels ik ben een tochthond gereed aan de deur bij het minste excuus aangeschoten door het schurften er moet dringend…

Heel eventjes met je vingers knippen wanneer het traan je uit de ogen glijdt Of korte tijd knijpen in je onderlip en weg zijn je verdriet en je eenzaamheid Heel eventjes over je wangen wrijven wanneer de tranen weg zijn geschreid Of eventjes ver van je huis verblijven en weg zijn smart en neerslachtigheid Heel eventjes met je handen gebaren…

Eventjes in je ogen kijken om er het lief in te zoeken Ik zie danslichtjes prijken in je oogjes, tot de hoeken Eventjes in je ogen kijken om daar jou aan te treffen Ik mag zo je hart bereiken om mijn geluk te beseffen Eventjes in je ogen kijken om met lichtjes te zweven Jij, met niets te vergelijken zult met mij ’t lief beleven Eventjes…

En zo begint het, zo ontstaat het Eventjes proeven, eventjes maar Maar daarin schuilt net het gevaar Want zo begint het eventjes nippen, eventjes likken een klein hapje een heel klein beetje, toe maar dan begint het grote gebeuren, je ben verkocht, want het smaakt zo lekker, ook nog naar meer, doe je het voor de tweede, derde…

De zon, nam eventjes vrijaf dat mag want ook de zon moet niet aan overuren denken ze wordt nooit betaald nooit bedankt er wordt alleen op haar gefoeterd als ze eventjes vrijaf neemt! maar van mij mag ze hoor!…

Heel eventjes aarzelde de duisternis edoch gaf zich daarna maar verloren Aan ‘t ochtendlicht die als hindernis het duister al dikwijls had bezworen Heel eventjes draalde de stormwind edoch begon daarna hevig te waaien Door de zwarte krullen van het kind dat naar haar vader stond te zwaaien Heel eventjes talmde ’t diep stil nog edoch gleed…

Maar stél je toch eens voor dat het wél kon… Héél eventjes maar….…

Als ik het allemaal over zou kunnen doen de tijd heel eventjes terug kon draaien Opnieuw beginnen met dit gebeuren en dit gedeelte weglaten Als ik het allemaal over zou kunnen doen en de tijd heel eventjes terug kon draaien Zou ik het allemaal hetzelfde doen en de fout opnieuw maken.…

Bij veel wat ik doe, bid ik eventjes voor jou dat je bij mij blijft.…

Eén klein momentje Heel even maar Gewoon even luisteren Naar Uw zachte stem. Eén klein momentje Heel even maar Gewoon even voelen Of U er echt wel bent. Eén klein momentje maar Vader Heel, heel even Zachtjes horen, voelen Dat U van me houdt.…

Ik wil zweven op de wind Gewiegd worden als een klein kind Ontwaken in een bedje van satijn Was ik maar heel eventjes nog klein Maar ik ben al heel lang groot en volwassen Maar voor eventjes zou het mij best passen Even vrij van pijn en zorgen Zullen wij afspreken voor morgen?…

Eventjes naar buiten een frisse neus wind door je haren vogels fluiten eventjes wordt een uur dan weer huiswaarts. Er klopt iets niet bij binnenkomst zie ik het meteen het huis is leeg helemaal leeg!…

Laat mij maar eventjes alleen en laat mij mijn gang maar gaan ik doe echt geen gekke dingen hoor maar laat me eventjes begaan. Ik wil je even niet kunnen horen of zien maar alleen zijn met m'n eigen gedachten en als je na een tijdje terugkomt zal ik gewoon hier zitten wachten.…

na strenge koude eventjes een dooie boel tot lente weer warmt…

Maar soms ben ik eventjes gebroken, en dat moet je me dan maar vergeven.…

kriskras maken ze de hemel vol die condensstrepen eventjes schermen ze de huid van moeder af…

geregeld ik denk eventjes toch zó jong zijn nog één keer als dat eens kon……