Alle inzendingen over familieband

Haar navelstreng wordt doorgesneden het heeft nu al lang genoeg geduurd Leven is een pijp kaneel, een ieder krijgt een vrolijk en een droevig deel Na Lourdes wacht nog het Vagevuur Slechts door loutering kan een mens de hemelen betreden De pomp die levensfuncties overnam wordt stilgezet met vaste hand haar laatste zucht klinkt door de kamer…

Mam geeft mij een mep omdat mijn kleine broertje te ver weg zit. Hij kwam weer te laat voor het eten, maar bracht wel zelfgeplukt onkruid mee voor in een vaas. Zo'n joch van zes, dat al precies weet hoe een moeder moet. Hij, het mooiste zoontje, zit tegenover haar; ze wil hem in haar ogen - de lelijke zoon moet in de buurt van haar handen…

Zo'n diner is prachtig, sprak Marie, het geeft wat kleur en versterkt de familieband en uit de keuken kwam een geur van vlees dat was aangebrand.…

Als normen en waarden, bij de geboorte, al worden meegegeven, valt er misschien met de fámilieband ook ooit nog wel te leven. Want hoeveel familie's zijn er nú voorhanden, die alléén maar praten over dóórgesneden banden?!…

Je vader heeft ik weet niet hoeveel zonen… Je zuster blijkt je zuster niet te zijn… Familiebanden blijken louter schijn… Wat nu met DNA valt aan te tonen. In elk geval, wie dat is overkomen Voelt zich zwaar door de spermabank genomen.…

Tien vingers twee handen, de knuffels, familiebanden. Een moeder een vader, liefde in elke groeiende ader. Nu al bloedmooi en niet meer weg te denken: de dag dat liefde nieuw leven gaat schenken.…

-wie heeft de broek aan- Liefde kent zijn tol familiebanden kraken ergernis trekt over en weer niemand laat het stil. Ik wens niets te doen en zeker niet in amen te rusten er zijn woorden genoeg om ongenoegen kenbaar te maken.…

ze was al dood voordat zij werd gestenigd gewurgd door hoofddoek en haar plaats in huis de wereld van koran en mannen huwelijkte haar vroegtijdig uit in familiebanden en bezit is zij gestikt zij die eenmaal wilde vliegen haar eigen vleugels strelen een hoogtepunt in liefde wilde delen begraven na een levenlange dood beroofd…

ik was even vertrokken later wakker geschrokken door een mij onbekend geluid ook de sfeer voelde niet thuis er was iets met de tijd die ik moeilijk kon dateren naar de kleding die zij droegen in een exposé uit weleren het waren vrienden en bekenden zonder familieband zij wisselden woorden zonder te zijn gekend…

de nacht een onschuldig anachronisme. Jurken van grijs, de lichte rouw, in mijn bed krioelt het van overgrootmoeders die haastige woorden nog happen, de zwanenhalzen in elkaar verstrengeld. Dit ochtendlicht een mes met benen heft, snijdt knopen van de rouw. Mijn hoofdkussen mompelt wat brokken Bach, mechanisch, maatstrepen van crêpepapier.…

Inhouden doe ik adem of jouw bloed aan de familieband nog waarde hecht.…

De partituur van de familiebanden beschrijft de zoektocht naar een melodie die kruisend manoeuvreert tussen de mollen, dissonanten overstijgt om in majeur genomen levenskeuzes door te nemen wanneer aaneengeregen bogen onvermogen aan het licht doet komen in facetten van onoverkomelijke tonen de aangetrouwde kant opent een glansrijk…

een tijd waar dagen stilte dragen op een serene rustplaats waar familiebanden liggen verwantschap die immer bindt witte bloemen tooien graven lampjes branden, kaarsjes flakkeren in de wind gefluisterd worden in steen gegrifte namen van geliefden die in gedachten vaak voorbij kwamen gedenken wij hen heden met Allerzielen in Requiem…

Met een blik van stilstaand water zit grootmoeder tussen haar nageslacht en is zo oud als zij altijd was Een afbeelding van pais en vree van lachende fantomen maar keer de foto om en zie de misverstanden al geloofden we hardnekkig in familiebanden met grootmoeder als aanbeden as Hoe zou het zijn verlopen had de steen ons niet uiteengespat…

Ken je dat, familie hebben maar geen familieband? Ken je dat, nooit geleerd, nooit meegekregen, ken je het? Wat ben je dan een bofkont! Toch? Of juist niet, het hangt ervan af, hoe je het ziet! Het stukje delen, wat niet lukt, het stukje spelen, wat je niet kunt, het samen spelen is dan vanzelf onbereikbaar!…

Dood en verderf op de stranden, Lijkenlucht, verscheurde familiebanden. Welterusten, Minister Remkes, Slaap zacht. Levens aan puin, dromen vervlogen. Azie rouwt, door verdriet gebogen. Welterusten, Minister Remkes, Slaap zacht. Identificatie van duizenden doden, zakken vol, zo veel mensen, zo veel noden.…

Vrouwen, fanatieke hoedsters van familieband en nageslacht leverden de grootste bijdrage, door hun invoelend vermogen roddelen en netwerken, aan samenleving en haar normen De mens, vlees geworden taal maakte samen leven mogelijk zoiets complex in stand houden vraagt om een groot brein niet het verzamelen als apen of het jagen als…

De liefste handen dragen mij naar mijn geboortegrond ik zoek de moeder aan mij zij die Spaans met mij verstond als kind beland in Nederland vanuit een vrije val de kleur van mijn familieband verbleekt in Nijverdal op afstand van de moederschoot begint mijn levenspad het kind omhelst vers boerenbrood en praat onmeunig plat…

met hun zwarte brillen In de branding wachtend op bezoek De zelfkicker met te bruine billen Een veter door de reet als zomerlook Op het strand liggen in het zand Zij die hun rust verdienden Hun spelende kinderen aan de kant Met de nieuw verworven vrienden Zij vergeten hier het moederland Met al het moeten en het doen Versterken zo familieband…

Heel voorzichtig krijt wegvegen in de wervelende stofjesregen silhouetten, gedaanten uit vervlogen tijden herkenning, voorouders familieband geeft rust droombeeld en realiteit glijbaan van leven naar leven abrupt een halt een veel te nauwe kraag snoert mijn adamsappel af het musket is zwaar heel zwaar al schietend, de dood tikt op mijn…

wij trekken bijna dezelfde trek zoals die van de gakkende mens waar zelden mee wordt omgegaan bijna dagelijkse eenlijnige tred ganzen zijn tactischer onze familieband is veel sterker en zintuigen zijn scherper daar willen wij voor staan wij zijn monogamer zonder hebzucht paren blijven hun leven bij elkaar door eigen drang en plichtsgevoel…

De familieband die hij daar heeft, Geeft hem het vertrouwen dat hij zo nodig heeft. Voor hem is het volgens mij alleen maar stress geweest, Zeker als je er wat van zegt. Ik moet hem laten gaan, Voor ons gezin en zijn bestaan. Dat het pijn doet dat is zeker waar, Dat het veriet doet eveneens.…

Samen, als een rots in de branding, onbreekbare familiebanden in hun harten gekerfd. Waar verleden in heden leeft. Krijgt de jongste visser traditioneel de oudste naam…

een potloodstreep zwartgrijs kil neergezet verstild zijn lot van de vluchteling hij wordt het land snel uitgezet bezittingloos was hij vertrokken idealen als bagage familiebanden brandend in zijn hart zijn toekomst werd weer wit is al dat zwart de aankomst in het nieuwe land was overweldigend men kende al zijn naam de vrijheid…

Een familieband is heilig en die veiligheid verbreek je niet.…

Onze Belgische kust is een uitgelezen plek om de familiebanden te observeren tussen kleuters en hun oma en opa. Die hebben de sleutel van een gerieflijk appartementje. De kleinkinderen worden er dankbaar afgezet door ma en pa. Ha ja, zij kunnen geen weken in de luwte liggen. Maar de welpjes zijn in goede handen!…

Ach, familiebanden! Haar eigen bloed stroomt ook in chem die wegging en zij bleef. Het is voorbij, wat jammer, zuchtten Kurt en Cor bewogen. Wat is die Eus een schat, en ook zo’n goeie journalist. Nog nooit sprak iemand op tv zo wijs en zo bevlogen. Het kamerlid sprak toen: Het was verdienstelijk, beslist. En nu Zubrówka!…

Als baby word je geboren, zonder dat je erom vraagt, Vanuit het niets ben je op de wereld een persoon, Iedereen verwacht dat je het leven draagt Normen, waarden en sociale regels maken je “gewoon” Met een beetje liefde en zorg in een familieband Groei je op en word je heel snel groot, Als kind zetten ouders de zorgen voor je aan de kant En…