Alle inzendingen over fazant

aan de fazant die ons maandenlang betoveren kwam ik mis je mijn fazantenman veel meer dan men een fazant missen kan…

Een goudfazant van formaat hoog karaat kleurpalet steeds bij de hand scheerde ongenaakbaar schier schichtig over 't land bijten in het zand was niet zijn trant…

Hij is er zonder dat hij ooit verschijnt. Toch moet hij hier naar binnen zijn gevlogen: er is geen doorgang door het veel te hoge gaas dat bij ons de ponywei omheint. Op duizend veren heeft hij duizend ogen maar hoe hij stapt, hoe fier en fraaigelijnd, hij ziet er geen begin aan en geen eind. Een vlucht als vlucht wordt niet meer overwogen.…

Opvliegend van aard schiet een geschrokken fazant uit het struikgewas.…

konijn met pruimen fazant met witloof grijze garnalen met whiskeysaus lekker…

Wie sprak daar van een mooie dood de laatste fazant ving veelkleurig in volle borst het laatste lood…

Een lentevlinder twee fazanten in duel akkervoren vers een hazenrug twee lange oren sleedoorn o zo wit…

Ik hoor halfweg oktober fazanten slaan bezwerend of is het alarmerend onraad hangt in de lucht onrust is gezaaid straks rijgen jagers weer hun laarzen aan…

Toen de fazanten aangeschoten werden juichten zij en vielen en de hoge hemel erfde van hun bloed de schijn en de plassen waar zij spartelden kregen rimpels van de pijn. ---------------------------------- Uit: 'Sneeuwboekhouding', 1995.…

Deftig, fier pronkend wandelt de fazant door stank van het uienveld. Tussen dorre beuken geurt allerlei jonge bloei.…

Ik hou van wandelwegen waterplassen nevel boven meersen zon het wonder van een blad ook als het valt jaargetijden een fazant ondergedoken geschrokken opvliegend uit de sloot moeiteloos argeloos door dit lage land bekoord…

Het was één glamoureus fondanten hart Met dodo’s, duiven, druiven en fazanten Het huwelijk van Wesley en Yolanthe Maar die kopbal heeft hen beiden toch verward De firma’s die nog wachten op betalen Proberen dat op Koefnoen te verhalen…

Tja, vogelgriep, om daar wat aan te doen laat men het best die beestjes snel verdwijnen en dus ben ik acuut gestopt met lijnen en vreet me lens aan kip, fazant, kalkoen. Nu lees ik: ’t is al opgerukt tot Beieren! Dat wordt vanavond weer gebakken eieren ….…

Het volk trekt in het weekend naar het bos, nieuwsgierig naar fazanten en konijnen, naar paddenstoelen, spechten, wilde zwijnen, men hoopt een glimp te zien van ree of vos. Een schat aan nieuwe kennis wordt vergaard en aan gejatte stammen voor de haard.…

vrienden sliepen op zuiver kasjmier de avonden vulden wij met gemak in sigarenrook en glazen cognac maar dat was toen, het is voorbij het noodlot keerde zich tegen mij een beurskrach maakte alles stuk ik verloor mijn geld en mijn geluk nu in een pension zit ik alleen met wat prullen om me heen een Poortvliet kalender aan de muur toont wat fazanten…

Tao vinden de weg verliezen in jezelf terugvinden waar je bent geweest Tegen de dorst twee steentjes onder de tong één zou maar eenzaam zijn een dichter spreekt graag met volle mond zonder stotteren over Grietje Klein Duimpje in haar hand in deze versie is Hans opgegeten en herdacht Zij volgt het spoor dat een Chinese nachtegaal…

De fazant snelt heen: een wijnrode vlek verzinkt in het hoge gras.…

Met een schok komen braamstruiken tot leven: een fazant vliegt op, de herten draaien hun spiegels naar de waterige zon.…

Kalkoenen en fazanten, Maar pauwen nog het meest, Zijn steeds zo mooi, als moesten Zij daaglijks naar een feest. Geen kleur is te bedenken, Geen glans heeft schoner gloed Dan die van deze vogels De veêren schittren doet.…

de oude hoeve wordt met stempels gestut de linker zijkant is door lucht vervangen een gapende muil heette ooit voordeur vensterglas door tijd gebroken onbenut, hier woont vergankelijkheid boerenland vol leven, vee, boterbloemen in de slootkant een verlaten nest in de vensterbank landt de oude fazant luid krijsend om zijn broodheer…

Overweeg ik een stilleven dan bekruipt mij de angst bekneld te raken tussen een dode fazant en een tinnen schaal. Pisbakken, dansende letters, fietswielen, uitgerangeerde flessenrekken – kijk eens wat Marcel Duchamp uit zijn dokterstas haalt.…

ik schrap fazanten van het asfalt en raap konijnen uit de berm ik pluk de aangereden egel van het graffiti scherm meeuwen neem ik mee of zwanen, die hang ik over mijn arm en eenden, soms nog stervend met de veertjes bloederig warm zo struin ik de wegen af de snelweg is een dode dieren zee de straat een open abattoir en zelfs mensen…

Wandelend door het bos, zag ik de sporen van Fazant en Vos, in de sneeuw waren ze gebleven, met sporen van meer leven. De sneeuw door de zon beschenen, was ’s avonds weer verdwenen, de herfstkleuren waren teruggekeerd, de natuur had weer een nieuw schilderij gecreëerd.…

Twee harten op een schotel met glimlichten van droefenis, een aarden kruik waaruit de geest staat te verwaaien, wat klein rood fruit dat deze noen gevallen is maar nooit de grond bereikte - en de tuinier was daarbij als fazant verbeeld, het schot hoog aan de hals; dit is om aan mijn vriendin te geven, een aansporing tot stiller leven.…

Van dit landschap ben ik de krenterige schatbewaarder die met haviksogen alle bomen telt en de konijnen, hazen en fazanten raad aan hun geritsel. Met koude blik weeg ik de schaarse wandelaars, want iemands stap verraadt zijn plannen. Een streepjespak, een hand die schrijft, alles maakt me achterdochtig.…

mag ik ontsnappen uit de opgefokte sfeer van kerst geen urenlange zitten meer onder christmas carolls van weleer het groot geworden consumentenwonder dient de mammon niet de heer laten we door schemering en nacht gaan dwalen de lege bomenvelden zien fazant en haas zijn niet meer te bekennen tamme zwijntjes heel misschien weer…

Hij stuurde liever Nero in het riet waartussen elk natuuroog vurig is en een parmantige fazant voornaam, rechtop en gezond koddig gekleurde familie van de lis is. Vanavond zijn de ribben kaal en eten wij gegrilde kip met gebarsten billen. Opa knikt schalks over zijn bril.…

Haar lach vliegt zeer omslachtig als een fazant bijvoorbeeld door het lokaal, zo kleurig ook; zij houdt van allemaal en niemand is alleen gelaten. Ze kan niet haten. Op het bord zij waaren en hij hete; ze is er voor het zijn, niet voor het weten, naar kennis heeft ze nooit gedorst.…

Vlieland kende gure tijden Die van wind, water en vuur Die van drenckeldood, natuur Die van pure armoe lijden Die van schuimbekkende baren Die een kwetsbaar dorp verslonden Likkebaardend naar de blonde Duinen loerden, een strak staren Als een roofdier naar zijn prooi Naaldbos, helmgras en fazanten Meeuwen, ganzen, vis en vee Maken Vlie…

Fazant! en ik verslik met in een luis. De hele kosmos smaakt ze zoet, op mijn Verhemelte proef ik slechts as en gruis. Anderen hebben ritme, ik loop mank. Ze ademen, mijn hals hangt in een strop. Ze geuren, ik verspreid een helse stank.…