Alle inzendingen over gerede twijfel

Zolang er reden is tot twijfel zal er reden zijn tot angst. Zodra de twijfel wordt heengezonden is de angst overbodig geworden. Met aan zekerheid grenzende gerede twijfel zal dat dus nooit gebeuren!…

twijfel niet ontlopen wat er achterbleef, blijft te hopen.…

Door deze poort mocht ik wandelen, fietsen heb ik vastgesteld na gerede twijfel plattegrond in de hand Het scheen me de poort van vriendschap met het landschap de menselijke maat wel te verstaan.... De bomenlaan.... naar het klooster loopt dood.…

ik heb ze opgehangen de roze linten van je haar dat wanneer je de weg terug zoekt naar toen je alleen de linten hoeft te volgen zodat je daar zal komen waar jouw hart altijd al was verpand gerede twijfel ligt al even begraven daar waar helmgras wiegt in de snerpend koude wind…

hoe ik staand op de groene zoom dat licht is besneeuwd over de akkers kijk zie ik het koren dat reeds is geoogst, de aardappels op weg naar de fabriek de voren leeg van zelfredzaamheid baant zich een gerede twijfel in het ongerept verlangen van de mens dat wie vliedt zich spoedig daarhenen ziet waar passie de klucht is van dit sobere…

twijfel dat alles wat reeds geschreven werd, nog voorbij moet komen.…

twijfel van de nog bouwen luchtkastelen, bereed hij de dromenwagen tot in het laatste uur, waar ging hij naar toe, waar kwam hij vandaan?…

te laten rijmen op het onwezenlijk gebeuren dat al in een ver verleden gestalte had genomen, dromen spaarden deze momenten tot aan het kleinste behagen van een minuscule valuta eenvoud bracht mij de macht over mijn onmacht, liet het vermeende gebeuren en trooste me met de diepgang van Shakespeare ‘s sonnetten mijn angst was een gerede…

elke ochtend staat zij, een dag rijker op, en schudt de bedden, poetst en schuurt tot alles glimt en blinkt in een simpel ritueel tussen ontbijt en het middagmaal ligt een blanke zee van tijd waarin haar energie tomeloos kolken slaat met koffie als hiaat maar na de morgen kruipt gestaag iets van twijfel in haar kleine zekerheid…

zonder over de verklaring uit te weiden lijken in het bos alle wegen op elkaar toch wijkt hier de tekst af met versregels die geen blad vullen blijf bij de les, hou het kort. Gewoon vertrek, ga, volg op de voet besta niet langer, volg de lijnen spiegel het blad, zo staat het geschreven daarom verdwalen we ook nooit met waarschijnlijk…

Hij twijfelt niet een beetje, hij twijfelt heel erg veel en als de twijfel toeslaat vraagt ie, zeg eens heel eerlijk wat je vindt, je mening zeg het maar, moet ik stoppen met, of moet ik terug naar; De tekentafel?…

in de doodslag van taal smokkelde ik de laatste resten uit haar mond in besef wat ik had gered, wist ik dat het haar oude taal niet meer was alleen het alfabet ving ik nog op de nagedachtenis is een voorrecht mijn enige strijdmiddel is nu mijn pen en papier en teken letterkundige hoofden gerijpt in ruwe bolsters en getekend in zoetheid…

Daar stond hij, op de richel wilde springen, zag geen uitweg zal ik wel-zal ik niet de twijfel sloeg toe.…

Het leek in aanvang wel een goede list, een plan met een gerede kans van slagen. Heel stiekem zou hij worden weggedragen, de vrijheid in, nog vóór hij werd vermist. Maar na vijf weken in een dekenkist begon er twijfel aan zijn hart te knagen en Hugo zat zich somber af te vragen of hij zich heel misschien niet had vergist.…

wanneer ik wegval zomaar uit de tijd zou ik je vragen mijn leven te vergeven nee, ik zou je smeken met een oogbeweging uit het heelal geplukt op een moment dat twijfels hun roes uitslapen en zich weer gereed maken om naar de wereld te staren leeg en onveranderd zoals dronken minnaars die hun wellust uitstrekken…

Waw, die schoolreis, er was sterke drank. Mijn klasgenoten zag ik niet meer staan. Onze verloving, wijn in overvloed Vraag mij de namen van de genodigden niet... Ons huwelijksfeest, af, alles erop en eraan Mijn bruidegom was... helaas de fles. De pijnloze bevalling van ons kindje In mijn roes bracht ik het wicht ter wereld. Miserie troef…

De tweeling heeft- het niet gered de siamese tweeling... Negenentwing jaar samen, slapen in één bed... Twee Leuke, vlotte meiden Aan elkaar verknocht... hoofden wilden ze gaan scheiden... Ze haalden het niet, de overtocht... Nu, in een ander leven Wellicht los van elkaar zullen ze herleven Gescheiden van elkaar...…

Een vloedgolf die het strand bereikte deed mij in ontzetting staan maar toen ik hem uiteen zag wijken keek ik 't met verbazing aan Ik zag een hand die naar mij reikte greep hem in vertrouwen aan en toen ik weer durfde kijken bleek ik op het strand te staan De grote golf was kalm geworden en ik stond daar ongedeerd door grote eerbied stil…

Ik had gehuild, was dus gered. ----------------------------------------------- uit: ' Wat blijft komt nooit meer terug', 2002.…

gedaan, mijn wetten stonden bovenaan in de weg tussen de dromen en de daden in de oneindige bezwaren van weemoedigheid die ik aan niemand kon verklaren, de tijd begint te tanen, het duister komt, besluipt mij in de slaap, het bevreemdt mij dat het ochtend werd, los te laten gaat gepaard met tranen, ik had gevloekt en gehuild, dus was gered…

De hel is afgeschaft hoor ik beweren door protestanten en zelfs katholieken Behalve op een eiland van de Grieken waar 13.000 zielen wrang creperen Gered! Ze zijn nu uit de woeste brand Dankzij het uiterst gulle Nederland!…

Gered Net kwam jij, mij op het juiste spoor tegen, toen ik mezelf verloor uit mijn geestelijke bazaar, je reikte mij je hand, als mens verwant mijn hart sloot haar wonden, en nu nauw aan u verbonden om als twee mensen het liefdes universum te doorgronden.…

Het onlangs wegens kanker teruggetreden oud-Kamerlid Singh Varma van Groen Links is - zegt 'TROS Opgelicht!' - niet ziek, maar slinks ontsnapt aan financiële moeilijkheden. De waarheid of riooljournalistiek? Wat het ook zij, 't is ongeneeslijk ziek.…

De kerstman keek eens naar benee, dacht: wat moeten we daar nou mee, stapte vervolgens in zijn slee om zijn collega te ontzien. De Sint was zich niet bewust van enigerlei onrust, begreep dus niet waarom Kerstman, speciaal voor hem naar beneden kwam. Toen de twee tegenover elkaar zaten en genoeglijk begonnen met praten, vroeg de Sint verbaasd…

een druppel aan de dakgoot groeit nog verwachtingsvol in de eerste paar seconden met uiterste spanning op de uiterwaarden en in de tegenspraak de tensie de enige reden van bestaan op het randje van barsten niet om zeggen ei zo na dood de doem komt met het avondrood in de hitte na de regenval komt het afronden het gewicht van water al…

met een kater van binnenkomen zonder dat er enig sprake was van een genuttigd hoeveelheid alcohol betrad ik de vroege ochtend met een onuitgeslapen gevoel van uitputting, zonder twijfel en gerede voldoening daar het licht zich slechts vertoonde in de verbeelding waar mijn ziel en ik elkander zochten en tenslotte vonden het park waar…

Het is alweer een tijd geleden Dat ik overdwars heb gereden. De oorzaken waren misschien Niet duidelijk te overzien Dat kwam door de omstandigheden. Ik kwam van linksboven naar beneden De ander kwam rechtdoor gereden.…

In Indonesië heeft men nog net Zo'n vijftig zwaar bedreigde exemplaren Van schildpadden, die reeds gevangen waren Van een gewisse slagersmoord gered Wie lang genoeg zoekt is het wel gegeven Te stuiten op berichten over leven…

alweer een mens gered.…

‘Gij kunt niet raden met wat liefde wonderbaar De grote diepe zee ik minnen moet, Sinds, vader, gij met eigen lijfsgevaar Mij opbracht uit haar vloed. En dagen lag ik, niet, zo stil alsof ik sliep Achter gordijngedonkerd raam En hoorde niet of moeder riep Mij bij mijn eigen naam? - Hoe kan ik anders dan gelukkig zijn Bij dit geluk…