Alle inzendingen over gesmolten hart

Samen, smelt een hart van steen wordt alles zo mooi om ons heen enkel en alleen..met jou alleen want zoals jij, is er slechts een.…

engelen maken in pasgevallen sneeuw waar de wind met krakende stem vertelt over ademen en de geopende armen van je gefluister vannacht was mijn zwarte jas niet van katoen alsof je ijsbloemen uitknipte en achteloos stenen bevroor grijnzend keek jij toe hoe ik mijn vorm verloor…

Soms zie ik sneeuw in je ogen vallen tranen vermengen in de diepte van jouw zwijgend hart herinner ik mij gesmolten liefde een warme moeder bij de witte dood.…

Ik ken jou, klonk het naast haar terwijl voeten zich eindelijk weer thuis voelden keek ze verschrikt opzij donkere ogen glimlachten en in een flits zag zij een hel blauw zonnescherm en een ijsje met vier bolletjes en slagroom, ja slagroom ik meende jou ook te kennen sprak ze zacht, maar het ijsje smolt samen met de herinnering…

In een ziel gesmolten in het water liggen we Met de ogen wijd open zoenen we Vanavond in een lichaam gesmolten ademen we elkaar in....…

De winterbloemen die ik je wilde geven zijn al gesmolten…

Gesmolten in de eerste warme lentezon. Het ijsvogeltje.…

hart…

Onze harten kloppen in hetzelfde ritme Het klinkt niet lomp Ik ben gesmolten en verstop mezelf onder jouw huid Voel jij mijn aanwezigheid? ...ook jouw hart? De regen vertelt ons liefdesverhaal Vrees jij voor de liefde? Het moment van zaligheid Zal voorbijgaan om nooit meer te keren om in de leegte te leven…

De pijn die stroomt door onze aderen samen gesmolten met het bloed Vloeit ons langzaam naar het einde Stromend tot ons hart stop Tikt het ons de dood in Langzaam zonder ziel Zullen wij tenonder gaan Met het bloed dat niet meer naar ons hart stroomt Ons hart Versplinterd door pijn Versteend door het zwarte bloed dat stroomde en onze ogen…

Hij verplaatste zich in vloeibare vorm Door het vakantiehutje Zijn vrouw (die nog niet gesmolten was) Veegde hem in het afvoerputje.…

Mijn boterham doet kaka - gesmolten paashaas…

Het hart, de kern van waarde Ogen als spiegels betreurd door de clown Het hoofd, hoogste e- tage Grimas in kleuren met lichtjes voorbij Haar lijf, op van ver- moeidheid Laat haar lachen, op- recht uitbundig, blij Haar ziel huilt, nachtvorst tranen Gesmolten in een vuur dat eeuwig brandt...!…

wat dan als alle sneeuw gesmolten is er geen verbergen meer is onder het schuim van magnolia’s mijn winter enkel nog nageurt als een opgeloste vlucht…

ik heb jou altijd mijn eerste woorden gestuurd uit de zomer van mijn hart verpakt in de mooiste lentekleuren zongen zij al voorjaar toen de laatste sneeuw nog niet gesmolten was wij die altijd samen spelden in diepgang ons gedicht opstelden om zo de warme empathie te leren van samen leven in proberen onze liefde op wit papier…

een roestig ornament op een witgekalkte muur getuige van verlating van een eens bedrijvige cultuur doorstaan het donderen der kanonnen gesmolten ijzer blinkt als bloedstaal druipend nu geronnen nog uit haar hart het doodslied klinkt waar in de Notre Dame uw zuster haar glazen stralen nog immer schenkt siert uw vergane pracht bewuster…

gesmolten gesteente hangt in de lucht namen van rook in vuurrrood gesijpel al zou men zo graag willen maar er is geen enkele vlucht…

De sneeuw is gesmolten de aarde heeft haar oorspronkelijke kleur en stoepen vegen hoeft niet meer voor onze deur maar wat was die witte wereld fotogeniek waarvan we de mooiste foto's maakten zo uniek en hebben genoten van het schaatsen op bevroren sloten nu is het voorbij de sneeuw is gesmolten en wachten we op de lente met haar ontluikend…

Overleven doe ik In sneeuw die Dood is, Dode sneeuw Die roemloos In en om mij heen Gesmolten is - En vlokken die Voorgoed aan mijn Einder verdwenen zijn…

Waar jouw hart eerst gesmolten was is het nu weer hard en koud gek dat ik zojuist in je ogen las dat je nog steeds van mij houdt Maar het is wel goed zo hoor doe maar lekker wat jij wil jouw levensmolen draait gewoon door die van mij staat een tijdje stil……

blaas mij in het middaguur twee glazen schenk mij water uit de diepe grond sluit de oven scherm je ogen af de hitte smelt de letters in mijn mond tussen mijn lippen kleeft de zilte smaak van gesmolten woorden die ik niet naar buiten schuiven kon.…

ramen en autoruiten die anoniem spiegelden als vat zonder duigen pas toen ik jou zag braken de rotsen schreef mijn hand voor het eerst liefde in het schelpenzand daar ben ik gesmolten op het hete strand…

vanuit onherbergzaamheid sijpelt gesmolten sneeuw richting beschaving een stroom dijt uit geweld stort omlaag de rivierbedding ontdekt haar wezen en maakt waar…

De hitte verlamt genadeloos letters worden geen woorden woorden vormen geen zinnen wat overblijft is niet meer dan wat gesmolten inspiratie wachtend op creatieve stolling als de golf eindelijk bedaart…

Verloren in jouw ogen verdronken in jouw stem Soms kan ik zelfs vergeten dat ik het zelf ben Gezonken in jouw armen gesmolten in jouw blik En dat alles omdat wij zoveel mooier zijn dat ik…

harten trager klopten offerden we de schoonheid van prille woorden voor een zacht zwijgen…

De lach die hij liet in haar viel dwarrelend in deeltjes wij onbreekbaar achter blauwe ogen gesmolten zijn stilaan voorbij er is papieren honger en leeg van verliezend wachten klein…

De lach die hij liet in haar viel dwarrelend in deeltjes wij onbreekbaar achter blauwe ogen gesmolten zijn stilaan voorbij er is papieren honger en leeg van verliezend wachten klein…

koperen piekjes zeeën van honing en gesmolten chocola een toet vol koek en een beetje zand en in je oor dat ene woord waarin zijn hele wereld besloten ligt…

Je koopt voor een aantrekkelijke prijs Eén emmertje gezond gesmolten ijs.…